Χριστός Ανέστη αδελφοί.
Ο Μέγας Αντώνιος λέγει ότι «Αυτός που χτυπάει την ακατέργαστη μάζα του σίδερου, βάζει πρώτα στο μυαλό του τι πρόκειται να κάμη, δρεπάνι, μαχαίρι, τσεκούρι»[1], και για τον λόγο αυτό λέμε εξ’ αρχής πως η κατάθεση του λόγου μας και των σκέψεών μας γίνεται προς ενίσχυση της θέσεως του πιστού χριστιανού εν τη Εκκλησία. Η θέση λοιπόν και ο ρόλος του λαού μέσα στην Εκκλησία είναι πολύ κεντρικός στη ζωή Της και ο παρακάτω λόγος του π. Αυγουστίνου Καντιώτη ας αποτελέσει τον φωτεινό φάρο που θα αποτρέψει στις μέρες μας την πρόσκρουση των επισκοπικών σκαφών πάνω στα βράχια της ομολογίας και θα εξασφαλίσει την «ασφαλή ναυσιπλοΐα» και της Μητρόπολης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας από τις κρητικές τρικυμίες του πονηρού.
Ο Ιερομόναχος Αυγουστίνος το 1961 σε ομιλία του στην ακριτική Φλώρινα έλεγε: «Μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ σήμερα μιὰ τοπικὴ σύνοδος, νὰ μαζευτοῦν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι· ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶνε ἡ συνέλευσίς τους ἁγία Σύνοδος καὶ ὄχι σύνοδος παρανομούντων, πρέπει, μόλις βγῇ καὶ ἀκουστῇ ἡ ἀπόφασις, ν᾽ ἀναπαύσῃ τὸ λαό. Τί ὅρους ἔχει θέσει ἡ Ἐκκλησία μας! Ἔβγαλε λόγου χάριν ἡ σύνοδος μιὰ ἀπόφασι; πρέπει ὅλο τὸ πλήρωμα, μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ ποῦν «Μάλιστα, ἐδῶ εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ», νὰ ἐπιδοκιμάσουν δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἀποφάσισε ἡ σύνοδος. Ἐὰν ὁ εὐσεβὴς λαὸς διαφωνήσῃ δὲ μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ αἱρετικοὶ ποὺ διαφωνοῦν, ἐννοοῦμε τοὺς πιστούς, τοὺς μοναχούς, αὐτοὺς ποὺ πονοῦν τὴν Ἐκκλησία, ἐὰν αὐτὸς ὁ λαὸς διαφωνήσῃ, τότε ξέρετε τί θὰ γίνῃ; Ἡ σύνοδος δὲν θὰ εἶνε ἁγία, ἀλλὰ θὰ ὀνομασθῇ λῃστρική. Καὶ ἔχουμε τέτοιες συνόδους στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Ὥστε κριτήριο πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ λαός, αὐτὸς εἶνε ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας» [2].
Αδελφοί, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει πως «η πτώση αποτελεί ένα συνεχές επαναλαμβανόμενο γεγονός, που διαδραματίζεται αδιάκοπα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία»[3], και Μία από αυτές στις ημέρες μας αποτελεί η δήθεν «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος», το μεγάλο αυτό ναυάγιο που έγινε στην κρητική βραχονησίδα τον περασμένο αλλ΄ όχι ξεπερασμένο Ιούνιο του 2016. Ήδη η πρώτη καταδίκη από τον λαό του Θεού που έγινε φέτος στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης στις 4 Απριλίου αποτελεί γεγονός το οποίο ευχόμαστε να φέρει την ειρήνη με τον Θεό μας ώστε να έρθει η χάρις και δωρεά Του (λόγω της πιστότητάς του ελληνικού λαού μας, αμήν).
«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», ο Θεός μας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, έτσι οικονόμησε τα πράγματα για την Εκκλησία του! Ο τελευταίος και πιο κρίσιμος φάρος , ο Λαός Του. Αυτός ο Θεός έδωσε στον καθένα μας την ικανότητα της κρίσης ή οποία όμως θωρακίζεται μέσα από την απλή πρακτική του «τρεις-τρεις» όπου δύο και τρεις αδελφοί με τις ίδιες αγωνίες συζητούν μεταξύ τους και σχολιάζουν και κρίνουν το δυνατόν τα σύγχρονα γεγονότα με βάση την αγιοπνευματική εμπειρία της Εκκλησίας μας χάριτι Θεού.
Αλλ’ όμως τι μπορούμε να πούμε για το θέμα που τελευταία τέθηκε, το περί ακρίβειας και οικονομίας; Όταν οι καθηγητές της ερήμου και οι πανεπιστημιακοί, για τους λόγους που ο Θεός γνωρίζει, δεν μπόρεσαν να χαράξουν μία από κοινού πορεία πλεύσης σε ένα τόσο σοβαρό ποιμαντικό θέμα, όπως αυτό του εκκλησιασμού των πιστών μετά την ληστρική σύνοδο της Κρήτης, ποιός λοιπόν είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη για τη θέση που ο πιστός θα κρατήσει, ως προς τον εκκλησιασμό του αλλά και ως προς τους αδελφούς του που εκκλησιάζονται σε Ιερούς Ναούς όπου μνημονεύονται ακόμη επίσκοποι που συμφωνούν και ακολουθούν τα πρακτικά και τις πρακτικές που ακολούθησαν όλες οι ληστρικές κατά καιρούς σύνοδοι;
Οικονομία! Λέξη σωτήρια, που με μια απλή και αφελής λύση της μας δίνει δύο άλλες λέξεις, τον οίκο και την ισονομία, την οικογένεια και τον νόμο που παραδέχονται τα μέλη της για χάρη της ενότητας ένεκεν αγάπης. Στον οίκο του Θεού μας λοιπόν εμείς ως πιστά τέκνα της Παναγίας μας αναζητούμε την αρμονία στις σχέσεις μας μεταξύ μας και ως εν Χριστώ αδελφοί αλλά και ως άνθρωποι με οικογένειες, με γυναικά και παιδιά, με συγγενείς και φίλους. Φυσικά δεν ξεχνούμε τον Κυριακό λόγο «περί μάχαιρας» τον οποίο οι πατέρες μας στο Ωραιόκαστρο δεν μπόρεσαν να κάνουν χρήση «λόγω διαφωνίας;».
Να λοιπόν που καταλήξαμε πάλι στην θέση και στον ρόλο του λαϊκού ως προς την τοποθέτηση του καθενός μας ως προς το πρόβλημα που τον αφορά άμεσα και έχει να κάνει με το πού πάει να εκκλησιαστεί! Και επιπλέον εάν έχει ευθύνη και ενοχή ως προς την ενίσχυση των ιερέων εκείνων που διαφημίζουν τον οικουμενισμό, τον ιερέων που προδίδουν εν έτη 2017 τον Αναστάντα Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό!
Αδελφοί και φίλοι, τα οικονομικά της κάθε οικογένειας τα διαχειρίζεται αποκλειστικά η ίδια, όχι φυσικά χωρίς σύμβουλο και όπως αφήσαμε να εννοηθεί είναι πρώτα η προσευχή, αυτό το Άγιο Πνεύμα, λόγω του ότι όλοι μας είμαστε διδακτοί Θεού και όχι μόνον οι ιερείς και οι αρχιερείς, που στην εποχή μας αποτελούν ένα από τα σύγχρονα εκκλησιαστικά μας δράματα.
Ναι, ο πνευματικός μας θα κανονίσει την οικονομία για το πρόσωπο αλλά για κάθε οικογένεια η οποία αποτελεί ένα σώμα που είναι τύπος και της Εκκλησίας μας; Ποιος; Καλά τα λένε οι Αγιορείτες ή μπορεί καλύτερα να τα λένε – από άποψη οικονομίας – οι άλλοι πατέρες μας αλλά τη διαχείριση του οίκου σου ο Θεός την έχει και στο χέρι σου, κοσμικέ αδελφέ μου. Έχεις χρέος και καθήκον να παλέψεις για την εν Χριστώ ενότητα στην μικρή αλλά και στην αληθινή Οικογένειά μας. Αμήν.
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
Υ. Γ.
Ας ακούσουμε πάλι κλήρος και λαός, τι λέγει ο άγιος Αντώνιος , ο αγαθός σύμβουλός μας: ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΖΗΤΑΣ
– Αυτός που χτυπάει την ακατέργαστη μάζα του σίδερου, βάζει πρώτα στο μυαλό του τι πρόκειται να κάμη, δρεπάνι, μαχαίρι, τσεκούρι. Έτσι κι εμείς οφείλουμε να αναλογιώμαστε ποιάν αρετή επιδιώκομε, για να μην κοπιάζομε στα κούφια. (Πρέπει να ξέρουμε τι ζητάμε κάθε φορά και όχι ν’ ανακατώνωμε τις πνευματικές μας επιδιώξεις) (Σελ. 174).
ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ: Είπε πάλιν:
– Είναι μερικοί που έρεψαν τα σώματά τους στην άσκησι, και επειδή δεν είχαν διάκρισι κατάντησαν μακράν του Θεού>> (Σελ. 160).
[1] ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008, σελ. 174
[2] Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 26.2.1961
[3] Σωκράτης Ι. Ανδρέου, Φύση και γνώμη κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ό.π., σ. 97
