Στην δήλωσή του ο κ. Λυκουρέζος αναρωτιέται τι θα συμβεί αν τα τρία συμβούλια του Αρείου Πάγου αποφανθούν διαφορετικά επί των αυτών πραγματικών περιστατικών. Μάλιστα απευθυνόμενος προς τους δικαστές τονίζει ότι «…η απόρριψη του αιτήματος της έκδοσης των Τούρκων αξιωματικών δεν είναι μόνον έκφραση δικαιοσύνης είναι πρωτίστως ένδειξη δημοκρατίας».
Η δήλωση του Αλέξανδρου Λυκουρέζου
Τρία διαφορετικά συμβούλια του Αρείου Πάγου, ήτοι δεκαπέντε αρεοπαγίτες και τρεις εισαγγελείς, πρόκειται τελικώς να επιληφθούν εντός της εβδομάδας του αιτήματος των τουρκικών αρχών για την έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, και της έφεσης του εισαγγελέως εφετών, κ. Λιόγα, κατά του εφετειακού βουλεύματος, με το οποίο αποφασίστηκε η μη έκδοσή τους. Ακατανόητη, ομολογουμένως, η τριχοτόμηση μιας ενιαίας υπόθεσης, στο βαθμό που εμφανίζει τη δικαιοσύνη εκτεθειμένη στον κίνδυνο αντιφατικών αποφάσεων.
Δεν έγινε, άραγε, αντιληπτό από την ηγεσία της δικαιοσύνης το πολιτικό αδιέξοδο που θα προκληθεί στην περίπτωση που τα τρία συμβούλια αποφανθούν διαφορετικά επί των αυτών πραγματικών περιστατικών; Αν μεν το ένα συμβούλιο απορρίψει το σχετικό αίτημα των τουρκικών αρχών, τότε ως προς τους αντίστοιχους εκζητούμενους το ζήτημα τερματίζεται εκεί, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα έκδοσης των, αφού σύμφωνα με το άρ. 452 παρ. 1 του κώδικα ποινικής δικονομίας ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεσμεύεται από μια τέτοια απόφαση του δικαστηρίου. Αν, αντίθετα, κάτι που θέλω να πιστεύω ότι δεν θα συμβεί, το άλλο συμβούλιο ταχθεί υπέρ της έκδοσης, η τύχη των αντιστοίχων εκζητουμένων μεταβιβάζεται και εναπόκειται πλέον στα χέρια του Υπουργού Δικαιοσύνης. Έτσι ένα αμιγώς δικαστικό θέμα θα μετατραπεί σε σοβαρό πρόβλημα της εκτελεστικής εξουσίας! Θα μπορέσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης να αρνηθεί την έκδοση τους, όπως έχει εκ του νόμου δικαίωμα; Θα τον στηρίξει σε μια τέτοια απόφαση ο Πρωθυπουργός, ιδίως μετά τις διαβεβαιώσεις του προς τον Τούρκο ομόλογο του ότι θα τηρηθούν στην προκειμένη υπόθεση όλοι οι κανόνες της νομιμότητας; Αν συνεπώς ένα συμβούλιο του Αρείου Πάγου κρίνει νόμιμη την έκδοση και το άλλο την αρνηθεί, η χώρα μας κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια πολιτικό-διπλωματική περιδίνηση και η τύχη των εκζητουμένων να μετατραπεί από αμιγώς νομικό σε ευθέως πολιτικό ζήτημα.
Μετά και τις επανειλημμένες δημόσιες τοποθετήσεις μου επί του ζητήματος, απομένει μόνον να υποβάλω μία έκκληση προς τους δικαστές του ανωτάτου δικαστηρίου μας: να εφαρμόσουν με νηφαλιότητα τις κείμενες εσωτερικές και διεθνούς δικαίου διατάξεις, αγνοώντας πλήρως τα πολιτικά κελεύσματα της Τουρκίας, η κυβέρνηση της οποίας έχει αναστείλει την ισχύ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και προχωράει καθημερινά σε μαζικές “εκκαθαρίσεις” αντιφρονούντων από τη δικαιοσύνη, τη δημόσια διοίκηση και τις ένοπλες δυνάμεις. Και τούτο, γιατί η απόρριψη του αιτήματος της έκδοσης των Τούρκων αξιωματικών δεν είναι μόνον έκφραση δικαιοσύνης είναι πρωτίστως ένδειξη δημοκρατίας.
