Ἔλεγε κάποιος ἐκκλησιαζόμενος στὸν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
«-Πάτερ, νὰ πῶ ἕνα παράδειγμα. Σ’ ἕνα κύκλο ἐπιστημόνων μιλοῦσαν πρὸ ἐτῶν περὶ Θείας Χάριτος. Ἕνας γιατρὸς μαιευτήρας, εἶπε: «Ἐσεῖς μοιάζετε μ΄αὐτὸν ποὺ τρώει κρέας κάθε μέρα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψει τὸ κρέας. Ζεῖτε πάντα κοντὰ στὸ Χριστό.
Ἐγὼ θὰ σᾶς πῶ τί σημαίνει Θεία Χάρι. Ἦρθα ἀπὸ τὴ Γαλλία, ὅπου ἤμουν φοιτητὴς ,σὰν μαιευτήρας καλὸς ,ἀλλὰ ληστής. Τὶς γυναῖκες τὶς ἔβλεπα σὰν νούμερα. Καὶ κανόνιζα πόσες λίρες θὰ…
μαζέψω. Μία λίρα μὲ τραβοῦσε, πρὶν τὴ Θεία Χάρι βέβαια, σὰν μαγνήτης.
Κάποτε γνώρισα ἕνα γιατρὸ ἀγγειολόγο τῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἐπιστημόνων, τὰ ἄφησα αὐτά, μετανόησα, ἄλλαξα ζωή, ἐξομολογήθηκα.» Καὶ ἔλεγε πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστόν.
Καὶ συνέχισε : Ἦρθε μία γυναίκα καὶ μοῦ εἶπε :θέλω νὰ κάνω ἔκτρωση καὶ εἶμαι διατεθειμένη νὰ σοὺ δώσω τριάντα λίρες.’’ Ἄνοιξε τὴν τσάντα της καὶ φάνηκαν οἱ τριάντα λίρες. Δοκίμασα μία ἀηδία καὶ εἶπα: σὰν τὰ τριάντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα. Τὴν ἔκλεισα τὴ τσάντα καὶ κάθισα κάτω καὶ τῆς εἶπα τὰ ‘’ἀγαθὰ’’ τῆς τεχνολογίας καὶ τὶς ζημιὲς ποὺ γίνονται καὶ στὸ σῶμα καὶ στὸ πνεῦμα ἀπὸ τὶς ἀμβλώσεις, μέχρι καὶ τὸν καρκίνο στὴ μήτρα.Δὲν ξέρω ἂν τὴν ἔπεισα , πάντως ἐγὼ ἔκανα τὸ καθῆκον μου, ἔκανα προληπτικὴ ἰατρική. Ἔφυγε.
Μετὰ ἀπὸ 4-5 χρόνια ἦρθε ἡ ἴδια ἡ μητέρα μὲ τρία παιδιά, ἀγόρια , χαμογελοῦσε. Ἐγὼ τὴν εἶχα ξεχάσει. Καὶ ὅταν τῆς εἶπα:
«Κυρία μου, εἶμαι κατάκοπος τώρα», μοῦ λέει:
«Μήπως θυμάσθε» ,λέει, «κάποια τσάντα μὲ τριάντα λίρες;» Καθίσαμε καὶ μοῦ εἶπε:
«Γιατρέ μου, ἦρθα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιατί δὲν μοῦ φερθήκατε σὰν ἔμπορος, ἀλλὰ σὰν πνευματικὸς ἀδελφός, σὰν Ἕλληνας καὶ σὰν Χριστιανός. Νὰ καὶ τὰ παιδιά μου . Καὶ μάλιστα δὲν ἔχει πατήσει γιατρὸς ποτὲ στὸ σπίτι.»
Νὰ πῶ καὶ τώρα κάτι προσωπικό. Εἶμαι πρῶτος ἀπὸ ὀκτὼ παιδιά. Τὰ ἄλογα τοῦ πατερά μου καβάλαγαν τοὺς γιατροὺς σὲ σπίτια μὲ ἕνα καὶ δύο παιδιά. Στο σπίτι τοῦ πατέρα μου ἦταν ὀκτὼ παιδιὰ καὶ γιατρὸς δὲν πάτησε ποτέ.
(ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ἡ Μητέρα μας ἡ Ἐκκλησία 2014, σέλ. 166-168)
