«Το μόνο που ζητάω είναι να δικαιωθεί το παιδί μου. Κάποιοι το έστειλαν απευθείας στον θάνατο, το καταδίκασαν χωρίς να του δώσουν την παραμικρή ελπίδα». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την κατάθεσή του στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο πατέρας της τρίχρονης Κατερίνας, η οποία έφυγε αιφνίδια από τη ζωή το Πάσχα του 2022, έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου.

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε η οικογένεια της ανήλικης κατά παντός υπευθύνου, βρίσκονται δύο γυναίκες γιατροί - διευθύντριες κλινικών του νοσοκομείου, οι οποίες κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από αμέλεια.

Το παιδί εισήχθη τη Μεγάλη Τρίτη στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου με πρησμένο αστράγαλο και, λίγες ημέρες αργότερα, μεταφέρθηκε διασωληνωμένο, με πολυοργανική ανεπάρκεια, στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε περίπου δυόμισι ώρες.

Οι γονείς της τρίχρονης υπέβαλαν μήνυση, ζητώντας να διερευνηθεί η πιθανότητα ιατρικού λάθους. Παράλληλα, έρευνα για τις συνθήκες νοσηλείας ζήτησε ο τότε υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, λίγες ημέρες μετά το περιστατικό.

Η δίκη για τον θάνατο της μικρής Κατερίνας ξεκίνησε το πρωί της Τρίτης και αναμένεται να ολοκληρωθεί στο τέλος του χρόνου. Συνολικά, θα καταθέσουν 17 μάρτυρες, ενώ θα εξεταστούν ιατρικά έγγραφα και αποδεικτικά στοιχεία που θα αξιολογηθούν από το δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει αν ο θάνατος του παιδιού οφείλεται σε ιατρικό λάθος.

Η κατάθεση του πατέρα

Πρώτος μάρτυρας που εξετάστηκε από το δικαστήριο ήταν ο πατέρας της ανήλικης, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι δεν υπήρχε κανένας γιατρός που να παρακολουθεί στενά την κατάσταση του παιδιού του, παρά μόνο ειδικευόμενοι, ενώ μια νοσηλεύτρια τού ανέφερε αρκετές ημέρες αργότερα ότι η κατάσταση της υγείας του κοριτσιού επιδεινωνόταν.

«Μας καθησύχασαν ότι όλα θα πάνε καλά. Ζητούσαμε συνέχεια να έρθει κάποιος ειδικός να εξετάσει το παιδί μας. Όταν πέρασαν οι μέρες, η ανησυχία μας μεγάλωσε και θέλαμε να φύγουμε. Μπορεί κάποιοι να ισχυρίζονται ότι είναι πανεπιστημιακό νοσοκομείο, αλλά για εμάς ήταν η καταδίκη του παιδιού μας. Το κτήριο ήταν έρημο, σαν στοιχειωμένο. Δεν υπήρχαν γιατροί, μόνο ειδικευόμενοι και σεκιουριτάδες. Είμαι ναυτικός και ήθελα να περάσω το Πάσχα με το παιδί μου, αλλά το έστειλαν στον θάνατο», είπε ο μάρτυρας ξεκινώντας την κατάθεσή του.

«Δεν ήξεραν τι είχε το παιδί μου. Έλεγαν χίλια δυο πράγματα. Εννέα μέρες το παιδί μου χανόταν, αλλά κανείς δεν του έδινε σημασία. Ήρθε η μία κατηγορούμενη και, όταν της είπαμε ότι το παιδί δεν τρώει, μας απάντησε: “Είναι τροφαντό, δεν πειράζει”. Έβλεπα το παιδί μου να χάνεται, αλλά δεν υπήρχε κανείς γιατρός να το κοιτάξει."

Ο πατέρας ανέφερε επίσης την ημέρα που η σύζυγός του τον κάλεσε να τρέξει στο νοσοκομείο, καθώς η κατάσταση του παιδιού είχε επιδεινωθεί. Όπως είπε, όταν έφτασε, συνάντησε μια ειδικευόμενη σε κατάσταση πανικού, που έψαχνε γιατρό αλλά δεν υπήρχε κανένας ειδικός.

«Γιατί δεν υπήρχε ειδικός γιατρός; Ποιος έδωσε εντολή να μη μπει στη ΜΕΘ; Γιατί δεν δώσατε στο παιδί μου την ευκαιρία να ζήσει;» διερωτήθηκε ο μάρτυρας.

Ο πατέρας κατέληξε, λέγοντας ότι κανείς δεν ζήτησε συγγνώμη, ούτε προσπάθησε να εξηγήσει τι συνέβη.

Η κατάθεση της μητέρας

Η μητέρα κατέθεσε ότι δεν έγινε ποτέ μαγνητική εξέταση στο παιδί, καθώς δεν υπήρχαν διαθέσιμοι τεχνικοί στο νοσοκομείο. Έως και τις τελευταίες ημέρες νοσηλείας, κανένας γιατρός δεν εξέτασε σωστά την κατάσταση του παιδιού.

«Δεν ξέρουμε ακόμα από τι έφυγε το παιδί μας» είπε. «Το παιδί βογκούσε, έκανε εμετούς, δεν έτρωγε και δεν έπινε τίποτα. Στις 31 του μήνα μαζεύτηκαν οι γιατροί και, μόλις είδε το παιδί η αναισθησιολόγος, είπε αμέσως διασωλήνωση. Εκεί το αποχαιρέτησα για τελευταία φορά. Το παιδί μου ήταν ήδη σε άλλο δρόμο».

Η δίκη θα συνεχιστεί με την εξέταση των υπολοίπων μαρτύρων.