Τριάντα χρόνια μετά την ιστορική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Λειβαδιάς, που άνοιγε το δρόμο με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου να καταβάλει, αποζημιώσεις στους ενάγοντες για τη σφαγή του Διστόμου, το θέμα με τις γερμανικές αποζημιώσεις επανέρχεται στο προσκήνιο.
Με εντολή και εξουσιοδότηση των κληρονόμων δύο εκ των επιζησάντων της τρομερής σφαγής, η πληρεξούσια δικηγόρος τους Χριστίνα Σταμούλη, κατέθεσε για λογαριασμό των εντολέων της εξώδικη αίτηση και πρόσκληση προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, επαναφέροντας το αίτημα για την εκτέλεση εκείνης της πρώτης απόφασης 137/1997 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς.
Όπως επισημαίνεται και στο εξώδικο προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης «Παρά το αμετάκλητο της αποφάσεως με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου, τούτο ουδέποτε εξεδήλωσε την πρόθεση εξοφλήσεως του οφειλομένου ποσού, το οποίο σήμερα έχει πλέον υπερδιπλασιαστεί, λόγω των οφειλόμενων τόκων υπερημερίας. Αντιθέτως έσπευσε, καταδολιευτικά, να εκποιήσει ή και να θέσει υπό διπλωματική προστασία συγκεκριμένα ακίνητα ιδιοκτησίας του».
Υπό αυτά τα δεδομένα, με βάση τη εξώδικη δήλωση ζητούν:
A. να τους χορηγηθεί άδεια «για να επισπεύσουμε αναγκαστική εκτέλεση κατά του Γερμανικού Δημοσίου επί των, ήθελε ακόμη βρεθούν σε ελληνικό έδαφος, περιουσιακών του στοιχείων» και
B. να καταργηθεί η πρόβλεψη του άρθρου 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, «αποδεικνύοντας έμπρακτα στους, ελάχιστους πλέον, επιζώντες των θηριωδιών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και σε όλους του Έλληνες, πως η Ελληνική Πολιτεία δεν παρέχει, ούτε καν ακούσια, προνομιακή ασυλία σε αλλοδαπό δημόσιο, απαγορεύοντας την κατά αυτού εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων».
