Και όμως ακόμα και στην Ελλάδα υπήρξε παρόμοια ιστορία όπως αυτή του εγκλωβισμού των παιδιών σε σπήλαιο στην Ταϊλάνδη.
Το ημερολόγια έγραφε 10 Νοεμβρίου 2002 όταν τρεις σπηλαιολόγοι που συμμετείχαν σε αποστολή χαρτογράφησης είχαν παγιδευθεί στο σπήλαιο Σάρχου. Από την έντονη βροχόπτωση πλημμύρισε και έφραξε με φερτά υλικά ένα στενό πέρασμα, αποκλείοντας τη μοναδική δίοδο διαφυγής που είχαν.
Παρέμειναν εκεί, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο επί 90 ώρες, σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου και σε βάθος 140 μέτρων από την επιφάνεια.
Στον Σάρχο οι εγκλωβισμένοι πέρασαν σχεδόν τέσσερις ημέρες στο σκοτάδι και ήταν η πρώτη φορά που στην Ελλάδα οι σπηλαιολόγοι βρίσκονταν αντιμέτωποι με ένα τέτοιο περιστατικό. Οι τρεις εγκλωβισμένοι δεν είχαν δυνατότητα επικοινωνίας και κανείς δεν γνώριζε εάν παρέμεναν ζωντανοί.
Οι πρώτες προσπάθειες κατάδυσης απέτυχαν, ενώ την ίδια στιγμή νέες βροχοπτώσεις ανέβαζαν και πάλι τη στάθμη του νερού μέσα στο σπήλαιο. Το σχέδιο απεγκλωβισμού στο οποίο κατέληξαν οι διασώστες έπειτα από διαβουλεύσεις, περιελάμβανε την άντληση των υδάτων με την παράλληλη δημιουργία ενός πολυεπίπεδου συστήματος τεχνητών λιμνών σε διάφορες κοιλότητες της σπηλιάς.
Τουλάχιστον 80 σπηλαιολόγοι από διάφορα μέρη της Ελλάδας συμμετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης τότε σε συνεργασία και με την Πυροσβεστική.
