Δύο μέρες τώρα, ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι, οι αθλητές, οι προπονητές, όσοι συνεργάστηκαν ή συναναστράφηκαν με τον Θανάση Γιαννακόπουλο ανέδειξαν το μεγαλείο του ανδρός.
Θα ήταν μάλλον ανώφελο να προσθέσω προσωπικές εμπειρίες, ιστορίες από τα παλιά. Ήταν ευλογία, από όποιο μετερίζι κι αν το δει κανείς, που ζήσαμε την εποχή του Παύλου και του Θανάση κι αυτό θαρρώ, αρκεί. Το ερώτημα «τι ψυχή θα παραδώσεις;», απαντήθηκε και εν ζωή, και στο τελευταίο χειροκρότημα.
Ο Ισοκράτης συνήθιζε να λέει: «δόξα δε χρημάτων ουκ ωνητή». Ο πλούτος είναι θνητός, όμως η δόξα αθάνατη. Δεν αγοράζεται, ούτε επιβάλλεται. Εμπνέεται και ζει αιώνια. Το διαπιστώνει πια καθημερινά, αλλά με τον πιο επώδυνο τρόπο σε προσωπικό επίπεδο εκείνος που θα επωμιστεί την ευθύνη του συνεχιστή της «δυναστείας Γιαννακόπουλου».
Διαβάστε τη συνέχεια στο
