Στο Κο Πανί είχαν κυρίως ψάρια (μέσα κι… έξω από το νερό). Η ασήμαντη περιοχή έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο γιατί κάποια παιδιά που είχαν δει εικόνες από το Παγκόσμιο Κύπελλο μαγεύτηκαν από τη στρογγυλή θεά και ήθελαν να φέρουν την ποδοσφαιρική κουλτούρα στην περιοχή τους.
Στο χωριό των 2.000 κατοίκων, όμως, δεν υπήρχε όμως γήπεδο. Η ιστορία που στήθηκε, λόγω της αγάπης τους για την μπάλα, έκανε το φτωχικό και ασήμαντο ψαροχώρι της Ταϊλάνδης πασίγνωστο στον κόσμο.
Η παθιασμένη -με το ποδόσφαιρο- παρέα αποφάσισε να φτιάξει ένα αυτοσχέδιο πλωτό γήπεδο! Πήραν σανίδες, τις ένωσαν και πάνω εκεί, αφού μπογιάτισαν τις τέσσερις γραμμές, χώρεσαν δύο τέρματα, τα όρια της περιοχής σε κάθε εστία και το σημείο που θα ξεκινούν οι αγώνες τους!
Αν κάποιος πέταγε την μπάλα άουτ, έπρεπε να βουτήξουν στη θάλασσα για να την επαναφέρουν. στις βουτιές, έκαναν ακόμη καλύτερη προπόνηση. Παθιάζοντας ακόμη περισσότερο.
Αφού πήραν μέρος σε ερασιτεχνικές και μετέπειτα τοπικές διοργανώσεις, ήρθαν και οι επιτυχίες! Για κάποια χρόνια, μάλιστα, κατακτούσαν συνεχώς το πρωτάθλημα Νέων. Η ομάδα που δεν είχε γήπεδο πρωταγωνιστούσε. Μάθαινε στις σανίδες και πήγαινε στα πραγματικά γήπεδα των άλλων και κέρδιζε.
Η αυτοσχέδια εγκατάσταση εξελισσόταν. Στο γήπεδο μπήκε φράκτης, στο δάπεδο τοποθετήθηκα καλύτερες τάβλες. Οι πιο μεγάλοι του χωριού φρόντισαν να υπάρχει μια επίστρωση ώστε να μη γλιστρούν τόσο εύκολα οι ποδοσφαιριστές.
Στο Κο Πανί βρέθηκαν από τα μεγαλύτερα Μέσα του κόσμου. Η ομάδα που δεν είχε γήπεδο απέκτησε πολλούς φίλους. Έστω και αν δεν είχε μια κερκίδα…
Δείτε τα βίντεο και τις φωτογραφίες
Πηγή:
