Το μη χείρον είναι πάντα βέλτιστον, ωστόσο ο Ολυμπιακός δεν θα πρέπει να θεωρήσει πως επειδή απέφυγε την Αϊντχόφεν, έχει εξασφαλισμένη την πρόκριση απέναντι στην Βικτόρια Πλζεν.
Οι πάγκοι στην γραφική Doosan Arena μοιάζουν με τεράστια κουτάκια μπύρας κι όντως τέτοια είναι. Ένα εμπορικό τρικ με έναν από τους χορηγούς της Βικτόρια, ώστε να εξασφαλιστούν μερικά επιπλέον έσοδα. Αν το έκανε ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα, το τρολάρισμα θα είχε πέσει σύννεφο.
Όσοι θέλουν μπορούν να σταθούν σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες.
Πώς να τα βάλει μία ομάδα που εδρεύει σε μία μικρή πόλη της Βοημίας (137.000 ψυχών) με τον Ολυμπιακό;
Πώς μπορεί μία ομάδα που έχει γήπεδο με χωρητικότητα όσο ένα πέταλο του «Καραϊσκάκης» να κοιτάξει στα μάτια τους «ερυθρόλευκους»;
Πώς μπορεί μία ομάδα σχεδόν αποκλειστικά με ντόπιους παίκτες να συγκριθεί με τον πολυσυλλεκτικό και πολυπολυτισμικό Ολυμπιακό; Στα χαρτιά, τα δύο μεγέθη είναι άνισα.
Στην πραγματικότητα, όχι και τόσο.
Στον Πειραιά μπορούν να πανηγυρίζουν πως στην κλήρωση ρουλέτα κόκκινο - μαύρο τους κάθισε το χρώμα που πόνταραν. Αν από την γυάλα είχε βγει το όνομα της Αϊντχόφεν, τότε ο κίνδυνος πρόωρου αποχαιρετισμού από την Ευρώπη για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς θα ήταν κάτι παραπάνω από ορατός. Αυτό δεν σημαίνει πως η Βικτόρια Πλζεν είναι του πεταματού. Κάθε άλλο.
Οι περισσότεροι δεν ξέρουν ούτε καν τι χρώματα φοράει, ζήτημα να έχει έναν παίκτη γνωστό εκτός συνόρων. Ωστόσο, αυτή η ομάδα με την θαυμαστή οργάνωση, μία Skoda Ξάνθη της Τσεχίας, κατάφερε να κατακτήσει 5 από τα 9 τελευταία πρωταθλήματα, μπαίνοντας σφήνα και χαλώντας την μανέστρα των πλούσιων της Πράγας. Αυτή η ομάδα με το ταπεινό μπάτζετ και την απαράλλαχτη συνταγή έχει αγωνιστεί σε ομίλους είτε του Champions είτε του Europa League στα 7 από τα τελευταία 8 χρόνια. Η άσημη Βικτόρια Πλζεν έχει βρεθεί στους «16» του Europa League τρεις φορές την τελευταία εξαετία - δείξτε μου μία ελληνική ομάδα με ανάλογη ευρωπαϊκή συνέπεια.
Να το πάμε και πιο κάτω. Μία ομάδα που έχει συνηθίζει να είναι έτοιμο από το καλοκαίρι, κάθε χρόνο εκεί παίζει το ψωμί της, την ύπαρξη της, το παντεσπάνι της. Μία ομάδα που ζει κι αναπνέει για τα καλοκαιρινά προκριματικά, μία ομάδα που αναγκαστικά φορμάρεται νωρίς, αφού το τσέχικο πρωτάθλημα ξεκινά (και φέτος) νωρίς, στις 14 Ιουλίου.
Μία ομάδα που έχει αγωνιστεί τα τελευταία χρόνια σε 17 γύρους προκριματικών στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και έχει προκριθεί στις 14 -το ποσοστό είναι εντυπωσιακό. Οι μόνες ομάδες που την πέταξαν έξω (όλες την αιφνιδίασαν με διπλό στο σπίτι της) ήταν οι ρουμανικές Πετρολούλ (2014) και Στεάουα (2017) και η Μακάμπι Τελ-Αβίβ το 2015 στον τρίτο προκριματικό του Champions League.
Για να το πούμε και πιο χειροπιαστά; Αν η Πλζεν ήταν εύκολη υπόθεση δεν θα είχε συντελεστή πενταετίας 33.000 βαθμούς, με τον οποίο θα έμπαινε ως δεύτερη πιο ισχυρή (πίσω από τον Άγιαξ) στην κλήρωση του τρίτου προκριματικού στο μονοπάτι των πρωταθλητών.
Οι Τσέχοι δεν είναι ούτε ψαρωμένοι, ούτε θα κοιτάξουν με δέος τον Ολυμπιακό. Τον περασμένο Οκτώβριο έβγαλαν το λάδι της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Μπερναμπέου», αν δει κανείς τα στιγμιότυπα, θα απορήσει πως η Πλζεν αντί να πετύχει το μεγαλύτερο διπλό της ιστορίας της έχασε με 2-1, σκορ με το οποίο κέρδισε την Ρόμα στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων. Κάτι καλό θα πρέπει να έχει χτίσει εκεί ο Πάβελ Βρμπα.
Η Πλζεν ήταν η επιθυμητή κλήρωση για τον Ολυμπιακό, αλλά και συνάμα ένας αντίπαλος δίκοπο μαχαίρι. Δημιουργεί (σχεδόν) υποχρέωση πρόκρισης στον σύλλογο και θα φέρει σοβαρούς τριγμούς σε όλα τα επίπεδα, αν προκύψει ένας αποκλεισμός. Αν οι ερυθρόλευκοι ζυγίσουν λάθος το μέγεθος της, μπορεί να βρεθούν προ δυσάρεστης έκπληξης…
