Μία αναφορά του διάσημου αμερικανικού National Interest υποστηρίζει πως οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης λειτουργούν ως «δοκιμαστές» των νέων κινεζικών αντιπλοϊκών βαλλιστικών πυραύλων (ASBM), θέτοντας έτσι τρομερές απειλές για τα δυτικά πολεμικά πλοία.
Οι ειδικοί συμπεραίνουν πως η τωρινή τακτική των Χούθι είναι να χρησιμοποιούν αυτά τα καταστροφικά όπλα για να κρατούν τα δυτικά πλοία μακριά από αμφισβητούμενες περιοχές και φυσικά μακριά από την υεμενική ακτή.
Οι Σχέσεις Κίνας-Χούθι
Σήμερα ο κύριος αντιπλοϊκός βαλλιστικός πύραυλος της Κίνας ονομάζεται DF-26B. Σε αντίθεση με τους Χούθι, το Πεκίνο διαθέτει σήμερα την δυνατότητα να παράγει μαζικά αυτά τα πυραυλικά συστήματα, όπως επίσης και να τα αναπτύσσει στην πρώτη γραμμή του Ινδο-Ειρηνικού για πιθανές μελλοντικές εμπλοκές με τους Αμερικανούς.
Το 2021 ένας Αμερικανός ναύαρχος ανέφερε πως η ανάπτυξη κινεζικών πυραύλων τύπου DF-26B στην περιοχή είχε ως αποτέλεσμα την αποσταθεροποίησή της.
Αν και οι Χούθι εικάζουμε πως δεν διαθέτουν τον πύραυλο DF-26B, πιστεύεται πως διαθέτουν άλλους φονικούς αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους. Ένας καπετάνιος του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού ονόματι Justin Smith κατατρόμαξε όταν είδε σε δράση αυτά τα όπλα.
Με το αντιτορπιλικό του αντιμετώπισε αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα και γρήγορα διαπίστωσε πόσο επικίνδυνοι είναι.
DF-26B: Το Υπέρτατο Αντιπλοϊκό Όπλο της Κίνας
Όσο για τον ίδιο τον πύραυλο DF-26B, ένα όπλο που ίσως μία ημέρα αποκτήσουν και οι ίδιοι οι αντάρτες Χούθι, πρέπει να σας σημειώσουμε πως τεχνικά είναι το υπέρτατο αντιπλοϊκό όπλο του κινεζικού οπλοστασίου.
Η πλήρης του ονομασία είναι Dong Feng-26 και έχουμε να κάνουμε με έναν πύραυλο που εκτοξεύεται από κινητούς εκτοξευτές. Είναι πύραυλος δύο σταδίων και στερεού καυσίμου με αναφερόμενη εμβέλεια 4.000 χιλιομέτρων. Αυτό τον κατατάσσει στην κατηγορία βαλλιστικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς. Τέλος φέρει εκρηκτική κεφαλή μεταξύ 1.200 ή 1.800 κιλών, ωστόσο υπάρχει δυνατότητα εξοπλισμού του και με πυρηνική κεφαλή.
Αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2015 και έκτοτε αποτελεί τον φόβο και τρόμο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, κυρίως στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού όπου τον έχει αναπτύξει το Πεκίνο.
