Στο Ισημερινό λειτουργούν 200 κλινικές αποκατάστασης για γκέι, που “θεραπεύουν” την ομοφυλοφιλία.

Οι κρατούμενοι υπόκεινται καθημερινά σε φρικτά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, “διορθωτικούς βιασμούς” και ξυλοδαρμούς, προκειμένου να αλλάξουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Οι κλινικές παραμένουν ανοιχτές, διότι παρουσιάζονται ως κέντρα απεξάρτησης, από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Η φωτογράφος Πάολα Περέντες, αποτύπωσε τις αποτρόπαιες σκηνές που αντίκρισε, μέσα σε μια τέτοια κλινική στο Εκουαδόρ, στο πρότζεκτ της με τίτλο “Μέχρι να αλλάξεις”.

Εκείνη την περίοδο περνούσα το προσωπικό μου Γολγοθά με τη σεξουαλικότητά μου.
Η σκέψη ότι θα μπορούσα να είμαι κλειδωμένη σε μια από αυτές τις κλινικές, μου έμεινε στο μυαλό μου για χρόνια και νομίζω ήξερα βαθιά μέσα μου ότι, έπρεπε να κάνω κάτι γι ‘αυτό”, δήλωσε χαρακτηριστικά στο περιοδικό “Huck”.

Έτσι, αποφάσισε να μπει μυστικά μια τέτοια κλινική ως μυστική πράκτορας για να δει με τα μάτια της, τα όσο συμβαίνουν.
Έκρυψε ένα μικρόφωνο στο σουτιέν της και πήγε συνοδευόμενη από τους γονείς της.
Έμεινε για έξι μήνες.

Καθώς οι φωτογραφίες απαγορεύονται αυστηρά, η Περέντες, βασισμένη στην μαρτυρία μιας έγκλειστης γυναίκας, αποφάσισε να γίνει η ίδια πρωταγωνίστρια στις σκηνοθετημένες φωτογραφίες της, για να μεταφέρει τι συμβαίνει στις αποκαλούμενες κλινικές θεραπείες.
Η φωτογράφος  έχει ξεκινήσει εκστρατεία προκειμένου να σταματήσουν οι εγκλεισμοί και η κακοποίηση ανθρώπων, που απλά έχουν διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα.

Οι έγκλειστες πρέπει να καθαρίζουν και να τρίβουν κάθε επιφάνεια στο μπάνιο με οδοντόβουρτσα. Αν τους ξεφύγει έστω και μια τρίχα, τότε μέλος του προσωπικού τους βουτάει το χέρι μέσα στην λεκάνη μέχρι να καθαριστεί.

Τις αναγκάζουν να περνούν 7 λεπτά μέσα στην μπανιέρα, ενώ παίζουν ακούσματα της καθολικής εκκλησίας και αποσπάσματα από το εγχειρίδιο θεραπείας των Ανώνυμων Αλκοολικών.

Γυναίκες της κλινικής ανέφεραν ότι βιάστηκαν από άνδρες εργαζόμενους ως μέρος των «θεραπευτικών προγραμμάτων», για να θεραπευτούν από την ομοφυλοφιλία. Από τα λίγα που θυμούνται ανέφεραν ότι μάλλον ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.

Κάτω από το βλέμμα του άνδρα θεραπευτή, οι γυναίκες πρέπει να φοράνε κοντές φούστες και τακούνια για να μάθουν να περπατούν σαν «πραγματικές γυναίκες». Σύμφωνα με μαρτυρίες, είναι μια ψυχοφθόρα και σωματικά επίπονη διαδικασία.

Μια από τις κρατούμενες “πιάστηκε” να ανταλλάσσει γραπτά μηνύματα με μια άλλη και σαν τιμωρία έπρεπε να μείνει ακίνητη, γονατισμένη στο πάτωμα με τα χέρια της ανοιχτά, κρατώντας πολλές Βίβλους. Από τα ηχεία ακουγόταν θρησκευτική μουσική, πολύ δυνατά.

Μέρος της “θεραπείας” των ομοφυλόφιλων είναι η άσκηση. Γίνεται πολύ νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ, υπό τις κραυγές του θεραπευτή.

Το χειρότερο απ’ όλα, σύμφωνα με μαρτυρίες, είναι ένα πικρό υγρό μείγμα που τους αναγκάζουν να πιουν. Οι κρατούμενοι πιστεύουν ότι περιέχει χλώριο, καφέ και νερό τουαλέτας.

Οι ξυλοδαρμοί είναι μέρος των βασανιστηρίων. Συχνά μαστιγώνονται με το καλώδιο της τηλεόρασης, ενώ τους διαβάζεται δυνατά μια λίστα από σεξουαλικές ανωμαλίες που πρέπει να τιμωρηθούν.

Κάθε φυλακισμένη περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας καθαρίζοντας τα γραφεία, τους διαδρόμους, την κουζίνα και τα μπάνια. Εάν το προσωπικό δεν μείνει ικανοποιημένο τις βρίζει και τις χτυπάει.

Οι νεαρές γυναίκες μπαίνουν στην τραπεζαρία στοιχισμένες σε γραμμή. Δεν επιτρέπεται να μιλούν. Λένε μόνο καλημέρα και ευχαριστώ.