Κατευνασμός… Κρατείστε αυτή τη λέξη..Όλο και πιο συχνά θα την ακούτε και θα την βλέπετε γραμμένη. Μετά την εθνική πανωλεθρία και τον εθνικό ακρωτηριασμό που υποστήκαμε στην Κύπρο το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό στο σύνολο του τον υιοθέτησε με εντελώς άγαρμπο και προδοτικό τρόπο. Ούτε τους αγνοούμενους και νεκρούς μας δεν ψελλίσαμε να συζητήσομε λογαριασμό και εξηγήσεις…Να μην αναφερθώ στους τραυματίες και το νομοθετικό καθεστώς στήριξης τους…Μην ενοχληθούν οι σύμμαχοι μας….
Κάποτε, κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για όλα αυτά.Στη συνέχεια ήρθε η εποχή του διεθνούς δικαίου και το δίκαιο κάθε κατηγορίας, θαλάσσης κλπ.Να τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ,να οι ατέρμονες συνομιλίες ,να η “διπλωματία”.Μετά ήρθε η εποχή των προσωπικών πολιτικών σε κοινωνικό επίπεδο μάλιστα (κουμπαριές,ζειμπεκιές) κλπ,μαζί με τις θεωρίες της στήριξης τους στην πορεία για είσοδο τους στην ΕΕ!!!!Διαχρονικά αυτή ηταν η εξωτερική μας πολιτική για αντιμετωπίσουμε ένα γείτονα που οι επιδιώξεις και η συμπεριφορά του ανέκαθεν ήσαν ξεκάθαρες. Εμείς είχαμε τις αυταπάτες μας και δεν μας βόλευε να το παραδεχτούμε για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους..Ένα έγκλημα διαχρονικό συνεχές..
Στην πορεία αυτή ελάχιστα ψήγματα αντίδρασης στη συνεχιζόμενη λάθος πορεία μας ,στυλ “Χόρα” είχαν αρκούντως θετικά αποτελέσματα, χωρίς όμως να έχουν καμία συνέχεια ή βάθος… Σήμερα που και ο πιο αδαής βλέπει μια Τουρκία ξεκάθαρη στις απαιτήσεις της με την κυβέρνηση του Σουλτάνου ,μα και της αντιπολίτευσης του να διαγκωνίζονται στις προκλήσεις και να μιλούν ξεκάθαρα και ανοικτά για εδαφικές διεκδικήσεις τι άλλο πρέπει να πάθουμε για να αλλάξουμε πορεία; Η πολιτική του κατευνασμού έχει αποτύχει… Άλλος δρόμος από την προβολή ισχύος δεν υπάρχει πλέον .Ισχύς στις ΕΔ, ισχύς στην οικονομία , ισχύς στην κοινωνία..Ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Γράφει ο
ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΖΙΓΚΟΥΝΑΚΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α
