Δύο διαδοχικά ντέρμπι που αποτέλεσαν τον… απόλυτο καθρέφτη της εικόνας των τριών διεκδικητών του φετινού τίτλου και απέδωσαν ανάγλυφα στην κάθε ομάδα ό,τι άξιζε βάσει της παρουσίας της στους αγωνιστικούς χώρους.
Αν πριν από μια εβδομάδα στην Τούμπα καταγράφηκε περίτρανα το δίκαιο της κατάκτησης του τίτλου από τον ΠΑΟΚ, απόψε στο Καραϊσκάκη το ποδόσφαιρο όφειλε να αποδώσει το δικό του παράσημο στη δουλειά του Πέδρο Μαρτίνς, που τόσο άδικα δέχτηκε πυρά αμφισβήτησης κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών.
Οποιοδήποτε διαφορετικό σενάριο από την ερυθρόλευκη ραψωδία του δευτέρου ημιχρόνου θα ήταν εξαιρετικά… unfair απέναντι σε έναν τεχνικό που το καλοκαίρι πήρε στα χέρια του ένα ποδοσφαιρικό συνονθύλευμα και το μετατρέπει σταδιακά ξανά σε μια ομάδα αξιώσεων και υψηλών απαιτήσεων. Τα ίδια έγραφα μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ και την ισοπαλία με την Ντιναμό, τα ίδια γράφω και απόψε, τα ίδια θα διαβάσετε ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός δεχτεί… τρία γκολ στο Κίεβο
Εννοείται ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμη καμιά ομαδάρα. Είναι, όμως, μια ομάδα που μετά από μια διετία παράλογων και αντι-ποδοσφαιρικών επιλογών, υπηρετεί από το καλοκαίρι ένα ορθόδοξο ποδοσφαιρικό πλάνο με έναν ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ και ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑ προπονητή.
