Ξεκάθαρος και πάντοτε χωρίς να «μασάει τα λόγια του», ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Τµήµατος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και Βουλευτής βορείου τομέα με τη Νέα Δημοκρατία Δημήτρης Καιρίδης, παραχώρησε συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στο Law & Order.

«Το 2021 είναι το έτος πρόκληση για την καθυπόταξη της πανδημίας σ’ όλο τον κόσμο» ανέφερε σε ερώτηση για την πανδημία, ενώ ερωτώμενος για το αν σωστά ανεστάλη η λειτουργία του λογαριασμού του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ , απάντησε: «Ως φιλελεύθερος δημοκράτης πολιτικός είμαι κατά των αποκλεισμών. Ο Τραμπ όμως πλέον φαίνεται να μην παίζει με τους όρους και τους κανόνες της Δημοκρατίας. Ενώ την εκμεταλλεύτηκε για ν’ αναδυθεί, τώρα με την πρακτική του την αρνείται. Να σημειώσω ότι αναφέρομαι στο δημόσιο σύστημα του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος. Διότι όπως γνωρίζουμε, τα social media ανήκουν σε ιδιωτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις, που έχουν δικούς τους κανόνες και πλαίσια συμπεριφοράς».

Αδιαμφισβήτητα η πανδημία είναι καθημερινή μας συζήτηση και ανησυχία. Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα για το πώς περίπου θα κινηθούμε στο προσεχές διάστημα, δεδομένης μια αντίδρασης που υπάρχει από το κόσμο για τα μέτρα;

Το 2021 είναι το έτος πρόκληση για την καθυπόταξη της πανδημίας σ’ όλο τον κόσμο. Με καθοριστικό όπλο τα εμβόλια, που αποτελούν πάντα την μεγάλη απάντηση του ανθρώπου μέσω της επιστήμης. Έτσι και για τη χώρα μας, η αντιμετώπιση της πανδημίας συνεχίζει ν’ αποτελεί το βασικό εθνικό στοίχημα. Κοιτώντας τη συνολική εικόνα, μέχρι σήμερα η Ελλάδα τα έχει πάει καλά απέναντι σ’ ένα πρωτόγνωρο καταστροφικό ιό, που αιφνιδίασε και τραυμάτισε σοβαρά υγειονομικά και κοινωνικά, πολύ πιο οργανωμένες κοινωνίες. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει και ίσως τώρα που υπάρχει η ελπίδα του εμβολίου, τώρα να χρειαστεί να δοθεί η μεγαλύτερη μάχη προσοχής και επαγρύπνησης κατά του ιού.

Σήμερα με τα μέτρα που λήφθηκαν απέναντι στο σκληρό δεύτερο κύμα έχουμε μείωση των ενεργών κρουσμάτων και η πίεση στο Σύστημα Υγείας εξακολουθεί να δείχνει σταδιακή υποχώρηση. Υπήρξε μείωση περίπου κατά 40% σε σχέση με τις αρχές Δεκεμβρίου στις Μ.Ε.Θ., ενώ οι ημερήσιες εισαγωγές στα νοσοκομεία έχουν υποχωρήσει κατά 60%. Όμως παρ’ όλα αυτά η κατάσταση στις Μ.Ε.Θ. εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επιβαρυμένη. Έτσι και η επιλογή της νέας φάσης είναι προσεκτικό άνοιγμα με προτεραιότητα το ξεκίνημα , μετά τη σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής των λοιμωξιολόγων, της επαναλειτουργίας των νηπιαγωγείων, των δημοτικών και των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής όλων των βαθμίδων, σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Ο επόμενος κρίσιμος σταθμός είναι η μέτρηση του βαθμού επιβάρυνσης των συνευρέσεων των εορτών. Αυτό θα κρίνει και την πορεία των επόμενων ή όχι ανοιγμάτων. Όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε, ότι η αντιμετώπιση του ιού είναι μια δυναμική διαδικασία με πολύ γρήγορες εναλλαγές και μεταπτώσεις. Απαιτεί κάθε φορά σοβαρές και δύσκολες σταθμίσεις από τους επιστήμονες και την πολιτεία και η διαχείριση του είναι πολύπλοκη και απατητική. Στην περίπτωση του λοιπόν δεν χωρά μεμψιμοιρία και εύκολη κριτική αλλά κοινή προσπάθεια με υπομονή, πειθαρχία και ελπίδα για να περάσουμε όλοι μαζί «στην απέναντι όχθη».

Αν ο κόσμος δεν ανταποκριθεί στον επιθυμητό βαθμό στο κάλεσμα για τον εμβολιασμό, τι περιμένουμε;

Σήμερα δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, οι όποιες μέχρι τώρα καλοπροαίρετες επιφυλάξεις εύκολα μπορούν να διαλύονται από την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του εμβολίου σε όσους προηγηθούν στον εμβολιασμό. Σε κάθε περίπτωση περνώντας ο χρόνος, τα έμπρακτα δείγματα του εμβολιασμού, η σωστή ενημέρωση και η πειθώ απέναντι σε κάθε απορία των συμπολιτών μας, πιστεύω ότι θα περιορίσει την αντιεμβολιαστική στάση σε αμελητέα επίπεδα.

Μεταφερόμαστε στην Αμερική. Θέλω ένα αρχικό σχόλιό σας για τα όσα συνέβησαν και τι κατά την άποψή σας ήταν αυτό που πυροδότησε την τελική έκρηξη ώστε να γίνει η έφοδος στο Καπιτώλιο.

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, ότι η επιμονή Τραμπ στην «κατασκευή μιας δικής του πραγματικότητας» και κυρίως στην επιβολή της, μας οδήγησε σ’ αυτά τα πρωτόγνωρα γεγονότα. Νομίζω ότι αυτό δύσκολα μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Προσέξτε το κρίσιμο σημείο, δεν είναι ότι ο Τραμπ έχει την δική του άποψη για τις εκλογές. Είναι η εμμονική στάση του, να την επιβάλλει και μάλιστα με βίαιο τρόπο.

Αυτό κατά την γνώμη μου, δεν αποτελεί απλά μια κρίση δημοκρατίας. Αποτελεί μια άρνηση της δημοκρατίας από έναν εκλεγμένο μέχρι σήμερα Πρόεδρο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στις ΗΠΑ, αν δεν προσεχθεί και αντιμετωπιστεί ιδιαιτέρως σοβαρά και συστηματικά, μπορεί να οδηγήσει σ’ αυτό που έχει περιγραφεί ως το φαινόμενο του «Πως πεθαίνουν σήμερα οι δημοκρατίες». Πιστεύω και θέλω να πιστεύω ότι τα αντισώματα της αμερικανικής δημοκρατίας παραμένουν ισχυρά και η κρίση του Καπιτωλίου θα γίνει μια σοβαρή αφετηρία ανανέωσης και ενδυνάμωσης της.

Συμφωνείτε με τον αποκλεισμό του απερχομένου Προέδρου Τραμπ από τα Social Media;

Ως φιλελεύθερος δημοκράτης πολιτικός είμαι κατά των αποκλεισμών. Άλλωστε η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που δίνει χώρο σε κάθε διαφορετική άποψη. Ο Τραμπ όμως πλέον φαίνεται να μην παίζει με τους όρους και τους κανόνες της Δημοκρατίας. Ενώ την εκμεταλλεύτηκε για ν’ αναδυθεί, τώρα με την πρακτική του την αρνείται. Αυτό κάτι θυμίζει για την ιστορική πορεία του αυταρχισμού και των ηγετών του. Σε τέτοιες περιπτώσεις όντως εγείρεται δίλημμα αυτοπροστασίας της δημοκρατίας ή αφελούς πορείας έκπτωσης της. Να σημειώσω ότι αναφέρομαι στο δημόσιο σύστημα του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος. Διότι όπως γνωρίζουμε, τα social media ανήκουν σε ιδιωτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις, που έχουν δικούς τους κανόνες και πλαίσια συμπεριφοράς.

Ελληνοτουρκικά. Πιστεύετε ότι τώρα που φαίνονται τα πράγματα να παίρνουν την τελική ώθηση για τον διάλογο Ελλάδος - Τουρκίας, θα έχουμε προκλητικές κινήσεις από τους γείτονες; Κι αν όχι, υπάρχει πιθανότητα να αποφευχθούν επί σκοπού για να προχωρήσουν οι συζητήσεις και στην συνέχεια να τα αλλάξουν πάλι; Κοινώς, μπορούμε να εμπιστευτούμε την πλευρά Ερντογάν;

Η πολιτική Ερντογάν είναι προβλέψιμη όμως η συμπεριφορά του είναι αλλοπρόσαλλη. Αυτό απλά σημαίνει ότι επιμένει στους στόχους του, με εναλλασσόμενες διαφορετικές τακτικές «μαστίγιου και καρότου». Τακτικής διαλόγου ή τακτικής προκλητικού στρατιωτικού εξαναγκασμού.

Αυτό δεν μας ξεγελά, δεν μας εφησυχάζει, δεν μας υπνωτίζει όπως σκόπιμα διαδίδουν παραπλανώντας κάποιοι. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πλήρη γνώση της στρατηγικής και των τακτικών της Τουρκίας. Έχει όμως και κάτι άλλο, υπέρτερο. Την αυτοπεποίθηση ότι οι απόψεις και τα επιχειρήματα της σ’ ένα διερευνητικό διάλογο με την Τουρκία είναι διεθνώς αποδεκτά και ισχυρότερα των Τούρκων. Και όχι απλά ως επιχειρηματολογία αλλά και ως περαιτέρω διαδικασία που μπορεί ν’ αποκαλύψει και να εκθέσει μια αρνητική σ’ αυτήν Τουρκία. Και αυτή η διαδικασία που αρνείται μέχρι τώρα η Τουρκία είναι η ελληνική θέση περί προσφυγής στη διεθνή διαιτησία για την οριοθέτηση στη βάση του διεθνούς δικαίου.