Ξέρεις τι; Είναι περίεργο. Πάντα πίστευα πως κάποια μέρα οι δείκτες του ρολογιού θα λιώσουν σαν σε πίνακα του Νταλί και τότε ο Χρόνος θα πεθάνει μ’ έναν λυγμό. Ποτέ δε φανταζόμουνα πως υπάρχει η πιθανότητα να «φύγει» μ’ ένα εκκωφαντικό μπαμ!, σαν προβληματική μηχανή που εκρήγνυται μετά από την πρόσκρουση ενός μεταλλικού πουλιού στο έδαφος.
Όμως… όχι.
Όχι. Όχι πάλι αυτή η σκέψη, όχι το τέλος του. Πρέπει να βρω τρόπο να σταματήσουν να χορεύουν πένθιμα στο μυαλό μου δυο χρονολογίες (1978-2020), σα φώτα νέον στο αρραγές σκοτάδι.
Διαβάστε περισσότερα στο
