ο αρχικό δελτίο τύπου που λάβαμε από τον δήμο Καβάλας για την διημερίδα στη δημοτική βιβλιοθήκη με τίτλο ”Οι διαφυλικές σχέσεις και ο έμφυλος διαχωρισμός των παιχνιδιών” τόνιζε ότι η εκδήλωση πραγματοποιείται ”ανιχνεύοντας τις ανάγκες και τις ανησυχίες της ελληνικής οικογένειας”.

Παρόλα αυτά δεν είδαμε καμία Καβαλιώτικη οικογένεια να έρχεται ανήσυχη, ούτε την Καβαλιώτικη κοινωνία να ανταποκρίνεται. Η εκδήλωση συγκέντρωσε και τις δύο ημέρες από ένα μικρό αριθμό 20-25 ατόμων, κάποιοι από τους οποίους εκπαιδευτικοί, κάποιοι ήδη ιδεολογικά προσανατολισμένοι για το θέμα, και κάποιοι έφηβοι.

Να σημειώσουμε ότι η καθηγήτρια του ΑΠΘ κα Δήμητρα Κογκίδου που μίλησε την δεύτερη μέρα, προωθεί το νέο της βιβλίο με τίτλο ”Πέρα από το ροζ και το γαλάζιο – Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά” το οποίο , παρουσία της κας Φωτεινής Κούβελα αλλά και της κας Στέλλας Μπελιά, προέδρου των οικογενειών “Ουράνιο Τόξο”, .

Και μπορούμε να καταλάβουμε κάποια από τα συμπεράσματα της πρώτης μέρας από τον παιδοψυχολόγο κ. Παναγιώτη Σαμαρά και την μαία κα Σπυριδούλα Παπαδοπούλου για την ενημέρωση των εφήβων σχετικά με τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) διότι έχουν ιατρική και επιστημονική βάση. Δεν μπορούμε βέβαια να καταλάβουμε γιατί ένα 5χρονο πρέπει να μάθει για τον αυνανισμό.

Αυτό όμως που σίγουρα αδυνατούμε να κατανοήσουμε, και είδαμε την δεύτερη μέρα, είναι το πώς μια καθηγήτρια του ΑΠΘ έρχεται στην Καβάλα να προωθήσει τα ”παιχνίδια ουδέτερου φύλου” και όταν ως δημοσιογράφοι ζητάμε τα επιστημονικά δεδομένα πάνω στα οποία στηρίζεται να μας απαντά με αόριστες φράσεις όπως ο ”ηγεμονικός ανδρισμός”.

Για να υποστηρίξει τις θεωρίες της η κα Δήμητρα Κογκίδου έφτασε μέχρι το σημείο να αρνηθεί τις διαφορές των βιολογικών φύλων ως παράγοντα που μέχρι ένα μεγάλο βαθμό καθορίζει τις συμπεριφορές αμφισβητώντας την ίδια την επιστήμη της βιολογίας.

Όταν της παραθέσαμε ένα απλό παράδειγμα μιας βιολογικής αλήθειας, όπως το ότι στα αγόρια οι όρχεις παράγουν τεστοστερόνη η οποία ταξιδεύει στον εγκέφαλο, εισέρχεται στους νευρώνες και προωθεί μεγαλύτερα κέντρα για την επιθετικότητα, η ”επιστημονική” της απάντηση ήταν ”Όπως νομίζετε”.

Τέτοιες απαντήσεις δεν ταιριάζουν σε μια καθηγήτρια πανεπιστημίου και αφήνουν πολλά ερωτηματικά για τα κριτήρια με τα οποία η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ο Δήμος Καβάλας επιλέγουν τους ομιλητές στις εκδηλώσεις τους.

Το ακόλουθο βίντεο αξίζει πραγματικά για το ηχητικό του κομμάτι παρά για το οπτικό. Στην αρχή του βίντεο ένας καθηγητής από τη Δράμα αντικρούει την κα Κογκίδου ενώ στη συνέχεια ακολουθεί η παρέμβαση του Off The Record.

Και φυσικά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να παίζουν όλα τα παιδιά με όλα τα παιχνίδια, αν όμως εκείνα το επιλέξουν. Η κα Κογκίδου δεν ήρθε να προωθήσει το να είμαστε ανεκτικοί στα παιδιά που μπορεί να παίζουν με παιχνίδια διαφορετικά από το φύλο τους, αλλά το να ενθαρρύνουμε όλα τα υπόλοιπα να το κάνουν. Αυτό, έχει τεράστια διαφορά, και δείχνει ότι ο σκοπός της εκδήλωσης είναι μάλλον κάποιος άλλος.

Και εδώ ακριβώς είναι το θέμα.

Η διημερίδα αυτή σεξουαλικής αγωγής υγείας δεν έγινε τόσο για να καταπολεμήσει τον έρπητα ή τα κονδυλώματα αλλά για να καταπολεμήσει την ”καταπίεση” και τον υποτιθέμενο ”ηγεμονικό ανδρισμό”. Οι αρχές της δεν βασίζονται στις φυσικές επιστήμες αλλά σε μια ιδεολογία, σε ένα όραμα για την κοινωνία, γι’ αυτό και αυτές οι επιστήμες όταν δεν εξυπηρετούν αυτό το όραμα πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων.

Στην πραγματικότητα, η απάντηση ”όπως νομίζετε” της κας Κογκίδου σημαίνει ”η βιολογική αλήθεια δεν μπορεί να αλλάξει αλλά εμείς θα την παρακάμψουμε”.

Όλα αυτά γίνονται περισσότερο κατανοητά εάν διαβάσετε ένα από τα πολλά άρθρα της κας Κογκίδου με τίτλο ””. Μέσα στο άρθρο υπάρχει και ένα κεφάλαιο με τίτλο ”Από το παιχνίδι των παιδιών στο όραμα της ισότητας των φύλων”. Αυτό ακριβώς είναι το ”όραμα” για το οποίο μιλούσαμε πριν. Καμία επιστημονική τεκμηρίωση, μόνο ο ”ηγεμονικός ανδρισμός”. Η βρεφική ανάπτυξη π.χ. αποκαλύπτει ότι σε μία ημέρα ζωής – προφανώς πριν τα παιδιά έχουν κοινωνικοποιηθεί για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες της κοινωνίας, τα κορίτσια δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο πρόσωπο, ενώ τα αγόρια κοιτάνε πιο πολύ σε ένα κινητό. Σε ένα έτος, τα κορίτσια έλκονται από ένα βίντεο με ένα κινούμενο πρόσωπο, και τα αγόρια προτιμούν ένα βίντεο αυτοκινήτων που κινούνται. Αυτά τα επιστημονικά ευρήματα είναι γνωστά εδώ και μισό αιώνα, όμως δεν θα βρείτε κανένα από αυτά μέσα στα άρθρα της κας Κογκίδου.

Εδώ προκύπτει και το άλλο ερώτημα: Ποιά η σχέση της κας Κογκίδου με τον φεμινισμό; Απόλυτη. Αν και στη χθεσινή εκδήλωση απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά. Αν διαβάσετε όμως την μελέτη της για τις γυναικείες σπουδές () θα ανακαλύψετε μέσα την εξής παράγραφο: ”Η φεμινιστική παιδαγωγική βασίζεται στην αποδοχή της δύναμης που έχει η διαδικασία συνειδητοποίησης, στην αποδοχή ότι υπάρχει καταπίεση, αλλά και δυνατότητα μείωσης ή εξάλειψής της, καθώς και την επιθυμία για κοινωνικό μετασχηματισμό (Weiler, 1994). Η φεμινιστική παιδαγωγική οραματίζεται την τάξη ως ένα απελευθερωτικό περιβάλλον στο οποίο διδάσκοντες/ουσες και μαθητές/τριες δρουν ως υποκείμενα με νέους τρόπους συνύπαρξης στην τάξη”.

Και να πάλι αυτό το ”όραμα”. Φεμινιστικό μάλιστα όπως αποδεικνύεται. Αρκεί όπως λέει να το ”αποδεχτούμε”. Και η επιστήμη; Ποιός νοιάζεται.

Όπως θα ακούσετε και στο βίντεο που παραθέτουμε παραπάνω, μετά από επίμονη απαίτησή μας να δοθούν τα επιστημονικά δεδομένα πάνω στα οποία βασίζεται, η κα Κογκίδου μας παρέπεμψε τελικά στο βιβλίο του Φώτη Πολίτη με τίτλο ””. Βιβλίο του οποίου τον πρόλογο έχει γράψει, μαντέψτε, η ίδια η κα Κογκίδου!

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: ”Η παρούσα μελέτη διερευνά τη συγκρότηση των «ανδρισμών» σε μαθητές και μαθήτριες του δημοτικού σχολείου… Εξετάζονται ζητήματα όπως, η ετεροσεξουαλικότητα ως πυλώνας συγκρότησης ηγεμονικών ανδρισμών, η τρομοκρατία του «φυσιολογικού» και η προώθηση της ομοφυλοφοβίας μέσω του στιγματισμού, ο μισογυνισμός και η αποκήρυξη της «μολυσματικής» θηλυκότητας, η αρ(ρ)ενοποίηση της κουλτούρας του ποδοσφαίρου ως προπύργιο «ανδρισμού»… Η μελέτη ενέχει πολιτικές επιπτώσεις, καθώς καθιστά ορατή τη διαιώνιση του έμφυλου apartheid από τον εκπαιδευτικό θεσμό εις βάρος της προώθησης μιας σύμμετρης ως προς το φύλο εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία πιθανόν θα μπορέσει να οδηγήσει στο μέλλον σε ένα requiem του «ανδρισμού» και του «φύλου»”.

Δυσκολευτήκαμε να το πιστέψουμε, αν και το διαβάζουμε μπροστά μας, αλλά η τελευταία πρόταση μιλά όντως για εξάλειψη του ανδρισμού και του φύλου ως ζητούμενο. Αυτά είναι τα ”επιστημονικά δεδομένα” στα οποία μας παρέπεμψε η κα Κογκίδου.

Κλείνοντας, θέλουμε να εφιστήσουμε την προσοχή των αρμόδιων φορέων, του δήμου Καβάλας, της δημοτικής βιβλιοθήκης, της Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας εκπαίδευσης, διότι οι άνθρωποι που καλούν υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι να μιλήσουν στους γονείς και στα παιδιά τους. Εάν δεν γνωρίζουν ποιούς ανθρώπους καλούν, καλύτερα να μη το κάνουν καθόλου. Εάν δεν τους ενδιαφέρει, είναι ακόμη χειρότερο.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορώ να κατηγορήσω καθόλου την Καβαλιώτικη κοινωνία η οποία στο συντριπτικό της σύνολο απέρριψε την συγκεκριμένη εκδήλωση.