Οι τουρίστες που περιπλανιούνται στο δάσος στην περιφέρεια της Μόσχας, σκόνταψαν επάνω σε ένα μακάβριο εύρημα. Δεμένος με χειροπέδες γύρω από ε΄να δέντρο βρισκόταν ένας ανθρώπινος σκελετός. Το δέρμα είχε αποσυντεθεί και φορούσε μόνο κάποια κουρέλια που είχαν απομείνει για ρούχα.
Αμέσως ειδοποίησαν την αστυνομία. Οι αρχές απέκλεισαν το χώρο και άρχισαν να ερευνούν το συμβάν. Τελικά αποκαλύφθηκε ότι δεν επρόκειτο για κάποια δολοφονία, αλλά για ένα επικίνδυνο κόλπο που πήγε στραβά.
Ο σκελετός αναγνωρίστηκε γρήγορα. Ήταν ο Ιβάν Κλουτσάρεφ, ένας ερασιτέχνης μάγος ο οποίος ήθελε να κάνει κόλπα και να μοιάσει με το ίνδαλμα του, τον μεγάλο Χουντίνι.
Ο Ιβάν είχε εξαφανιστεί πριν από δυο χρόνια και κανείς δεν ξανάκουσε για αυτόν. Οι συγγενείς του δήλωσαν την εξαφάνιση και ο χρόνος περνούσε. Ο Ιβάν δεν εμφανιζόταν. Κάποιοι είπαν ότι ταξίδευε στην αχανέστατη Ρωσία και έκανε τα νούμερα του σε μικρές πόλεις και χωριά. Κανείς δεν ήξερε τι είχε συμβεί.
Τελικά το κουβάρι ξετυλίχθηκε. Ο Ιβάν επιχείρησε να κάνει ένα κόλπο του Χουντίνι.
Πέρασε τις χειροπέδες στους καρπούς του και αγκάλιασε ένα δέντρο μέσα στο δάσος, λίγο έξω από τη Μόσχα κοντά στο χωριό Τσερούστ. Στη συνέχεια ασφάλισε τις χειροπέδες και το μόνο που έμενε ήταν να καταφέρει να τις βγάλει όπως ο μεγάλος Χάρι Χουντίνι.
Δεν τα κατάφερε. Έμεινε εκεί αγκαλιασμένος με τον κορμό του δέντρου και όσο και εάν φώναζε για βοήθεια κανείς δεν τον άκουγε στην καρδιά του μεγάλου δάσους.
Σε λίγες ημέρες άρχισε να κάνει κρύο και να χιονίζει. Ο Ιβάν πέθανε από το κρύο την πείνα και τη δίψα, αγκαλιασμένος με το δέντρο. Χρειάστηκε να περάσουν 2 ολόκληρα χρόνια μέχρι να τον εντοπίσουν. Και αυτό από τύχη.
Η αστυνομία έψαξε και στην καλύβα που είχε νοικιάσει στο χωριό Τσερούστ και βρήκε μέσα δεκάδες ζευγάρια από χειροπέδες, ένα φορητό υπολογιστή, λουκέτα και αλυσίδες. Όλα αυτά τα χρησιμοποιούσε ο Ιβάν για να μαθαίνει τα κόλπα του ινδάλματος του.
Η δεύτερη φορά αυτή ήταν και η μοιραία, από τα αρχεία της αστυνομίας προκύπτει πως ο Ιβάν είχε επιχειρήσει ξανά το ίδιο κόλπο. και πάλι τότε δεν μπορούσε να δραπετεύσει. Όμως τότε ήταν τυχερός γιατί το δέντρο που είχε επιλέξει δεν ήταν στην καρδιά του δάσους, αλλά στην άκρη του δρόμου.
Τυχαία τότε είχε περάσει ένα περιπολικό της αστυνομίας που τον είχε βρει δεμένο και να κλαίει και τον ελευθέρωσε. Δυστυχώς την επόμενη φορά δεν ήταν τόσο τυχερός.
