Ένας 11χρονος Ιρανός μαθητής, ο Mohammad Mousavizadeh, αυτοκτόνησε στην κουζίνα του νοικιασμένου φτωχού σπιτιού της οικογένειάς του στη νότια πόλη Dayyer της επαρχίας Bushehr, αφήνοντας την ιρανική κοινωνία σε σοκ.

Οι τρομακτικές λεπτομέρειες του πως κρεμάστηκε κυκλοφόρησαν από τη μητέρα του Mohammad, Fatemeh, η οποία μάχεται για τα προς το ζην για τα τρία άλλα παιδιά της - ένα από αυτά με αναπηρία - και τον άρρωστο σύζυγό της, ως καθαρίστρια σπιτιών καθώς και μέσω μικρών δωρεών από συγγενείς.

«Επέμεινε να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου το βράδυ πριν από το θάνατό του», δήλωσε η μητέρα στο Ειδησεογραφικό Πρακτορείο Rokna, το οποίο παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις σχετικά με τα κοινωνικά ζητήματα του Ιράν. «Δεν είχα ιδέα τι συνέβη μέχρι την επόμενη μέρα», δηλαδή όταν «τον βρήκα ξαπλωμένο στο πάτωμα της κουζίνας με μελανιασμένο πρόσωπο» αφού είχε κρεμαστεί. Σύμφωνα με τη μητέρα, το αγόρι οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, αφού το όνειρό του να έχει ένα smartphone που έπρεπε να συμμετάσχει στις διαδικτυακές του τάξεις δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

Ως το μεγαλύτερο θύμα του coronavirus στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, το Ιράν έχει μετατρέψει μεγάλο μέρος του κανονικού προγράμματος σπουδών του σε εικονικά μαθήματα, για τα οποία οι μαθητές χρειάζονται αξιόπιστη σύνδεση στο Διαδίκτυο και συσκευές όπως tablet ή smartphone.

«Ο διευθυντής είχε υποσχεθεί αρκετές φορές να του προσφέρει smartphone καθώς επίσης και δύο άλλα παιδιά , αλλά δεν το έκαναν ποτέ», εξήγησε η μητέρα του. Οι αξιωματούχοι του σχολείου του Μωάμεθ, αντιθέτως, δήλωσαν ότι του είχαν ήδη δώσει τη συσκευή δωρεάν, δηλώνοντας ότι είχαν αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι το παιδί είχε συμμετάσχει στα διαδικτυακά μαθήματα. Ωστόσο, η μητέρα κατηγόρησε τους διευθυντές του σχολείου για «ψέματα», λέγοντας ότι ο 11χρονος είχε μόνο ένα σπασμένο τηλέφωνο και όχι smartphone. Ένα σημείωμα με θλίψη που έγραψε η δασκάλα του αγοριού λέει ότι το αγόρι της έστειλε επανειλημμένα μηνύματά που έδειχναν ότι το «σπασμένο τηλέφωνό του» ήταν ανίκανο να στείλει ή να λάβει εικόνες που χρειαζόταν για την εργασία του.

«Η άρνηση του διευθυντή του σχολείου δεν θα άλλαζε τίποτα, επειδή υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα tablet ή ένα smartphone για τα παιδιά τους», έγραψε η ρεφορμιστική εφημερίδα Aftab-e-Yazd. Η συγκλονιστική περίπτωση αποκάλυψε επίσης πώς τα φιλόδοξα σχέδια της ιρανικής κυβέρνησης για διαδικτυακή μάθηση ήρθαν σε αντιπαράθεση με την κακή υποδομή της και την αποτυχία της να καλύψει όλους τους μαθητές σε εθνικό επίπεδο με τα βασικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. 

Η αυτοκτονία του αγοριού ώθησε ακόμη και την υπερ-συντηρητική καθημερινή εφημερίδα Javan να τον περιγράψει ως «θύμα εκπαιδευτικών διακρίσεων». Η υπόθεση, έγραψε η εφημερίδα, χρησίμευσε ως μια ακόμη ένδειξη για τη «βαθιά ριζωμένη φτώχεια» στην ιρανική κοινωνία, όπου το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών διευρύνεται γρήγορα τα τελευταία χρόνια, λόγω πολλών αιτιών, και κυρίως λόγω διαδεδομένης διαφθοράς.

Η αυτοκτονία του μικρού ΜΟχάμεντ δεν ήταν εξαίρεση δυστυχώς. Την περασμένη εβδομάδα, δύο άλλες περιπτώσεις αυτοκτονιών σε φτωχές περιοχές αναφέρθηκαν από τοπικούς ακτιβιστές. Τον Απρίλιο, η Zeinab, ένα 11χρονο κορίτσι από ένα χωριό στην υπανάπτυκτη επαρχία του Ilam, αφαίρεσε τη ζωή της, καθώς φέρεται να ντρεπόταν για τα φθαρμένα ρούχα της, τα οποία η οικογένειά της δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά να αντικαταστήσει την παραμονή της εορτής για το νέο ιρανικό έτος.

Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, ο 12χρονος Armin, ένας καθαριστής σκουπιδιών στην πόλη Kermanshah, έβαλε τέλος στη ζωή του, σύμφωνα με πληροφορίες, με μια χούφτα χάπια. Το περιστατικό συνέβη λίγες εβδομάδες αφότου η μητέρα του Armin υπέκυψε από καρκίνο σε τοπικό νοσοκομείο, όπου οι διευθυντές κράτησαν το σώμα της για αρκετές ημέρες καθώς η οικογένεια δεν μπορούσε να πληρώσει τον λογαριασμό.