Το νησί είναι προσβάσιμο μόνο με σκάφος ή υδροπλάνο, δεν διαθέτει δρόμους ούτε τηλεφωνική σύνδεση και η πιο κοντινή πόλη είναι το Κετσικάν, σε απόσταση δύο ωρών με το αεροπλάνο
Ο 27χρονος Ζακ, γεννημένος στην Ιαπωνία, αναζητούσε ένα μέρος για να ζήσει μια απλή ζωή. Η Ιαπωνία του έπεφτε βαριά κι έτσι κατέληξε πριν από έξι χρόνια στο νησί Marble, στην Αλάσκα, όπου ζει με μια οικογένεια που καλλιεργεί στρείδια.
Ο φωτογράφος Άνζε Όστερμαν πέρασε έναν μήνα καταγράφοντας τη ζωή του Ζακ σε ένα νησί τόσο απομακρυσμένο που μερικές φορές περνούν και έξι μήνες χωρίς να δει κάνεναν άλλο πέραν της οικογένειας.
Το νησί είναι προσβάσιμο μόνο με σκάφος ή υδροπλάνο, δεν διαθέτει δρόμους ούτε τηλεφωνική σύνδεση και η πιο κοντινή πόλη είναι το Κετσικάν, σε απόσταση δύο ωρών με το αεροπλάνο. Περιβάλλεται από… κοπάδια φαλαινών και κατοικείται κυρίως από αρκούδες που αναζητούν τροφή.
«Ο Ζακ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδα όταν το υδροπλάνο έφτασε στον όρμο Tokeen όπου ζει με την οικογένεια Γουάιατ» περιέγραψε στη Daily Mail ο φωτογράφος. «Ήξερα από την πρώτη μέρα πως εκείνος θα ήταν το πρόσωπο της ιστορίας που αναζητούσα».
Ο Ζακ ζει σε μια καμπίνα με την οικογένεια των ψαράδων, τον Έρικ και τη γυναίκα του Σίντυ, και όλοι μαζί εργάζονται στην καλλιέργεια.
Κάθε περίπου δύο μήνες, ο Έρικ και ο Ζακ επιστρέφουν στον «πολιτισμό» για να προμηθευτούν γκάζι για τις γεννήτριές τους, τη μόνη πηγή ενέργειας που έχουν, και τρόφιμα που δεν μπορούν να καλλιεργήσουν ή να κυνηγήσουν. Νερό παίρνουν από ένα μικρό ποτάμι.
Πριν βρεθεί στο νησί, ο Όστερμαν αναρωτιόταν για ποιο λόγο να πάει κάποιος να ζήσει τόσο μακριά από την κοινωνία.
Αυτό σύντομα άλλαξε, όπως περιγράφει. «Έχεις ένα παράξενο συναίσθημα, να ζεις σε ένα μέρος με τόσο δυνατή ιστορία, ανέγγιχτη έκταση, αυτή είναι η πραγματική ζωή. Σαν να μην είσαι πια ένα ψάρι μέσα στη γυάλα, είσαι ελεύθερος. Όλο το άγχος εξαφανίζεται».
