Το «City of Poros» ήταν ένα µικρό κρουαζιερόπλοιο που ξεκινούσε από τη µαρίνα του Φλοίσβου και πραγµατοποιούσε ηµερήσιες εκδροµές στα νησιά του Αργοσαρωνικού. Το ίδιο είχε κάνει και εκείνη τη µοιραία ∆ευτέρα 11 Ιουλίου 1988. Είχε επιβιβάσει 471 τουρίστες, κυρίως Γάλλους, Αµερικανούς, Βρετανούς και Γιουγκοσλάβους, που επιθυµούσαν να δουν την κοντινή Αίγινα και τον Πόρο.

Κατέβηκαν στο λιµάνι, κάθισαν να φάνε και νωρίς το απόγευµα πήραν τον δρόµο της επιστροφής, απολαµβάνοντας στη διαδροµή τον ζεστό ήλιο και την απάνεµη θάλασσα. Ολα έµοιαζαν να κυλούν ευχάριστα. Οι επιβάτες αναπαύονταν στις πλαστικές καρέκλες του καταστρώµατος, άλλοι είχαν πάρει αγκαλιά το ταίρι τους αγναντεύοντας τη θάλασσα και µερικοί έβγαζαν φωτογραφίες για να θυµούνται τις ξέγνοιαστες διακοπές στην Ελλάδα. Ενας από τους επιβαίνοντες, όµως, είχε αρχίσει να κινείται στον χώρο λίγο νευρικά, αλλά κανείς από το 25µελές πλήρωµα ή τους τουρίστες δεν του έδωσε σηµασία, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Σαρρής στο ethnos.gr

Οι στιγμές πανικού

Ωρα 18.48. Το «City of Poros» έχει αφήσει την Αίγινα τρία ναυτικά µίλια µακριά και οδεύει αργά και σταθερά προς το Τροκαντερό, προκειµένου να δέσει για τελευταία φορά κάβους µέσα στην ηµέρα. Ξαφνικά, ο νευρικός άνδρας ανεβαίνει στο επάνω κατάστρωµα, βγάζει ένα ηµιαυτόµατο όπλο και χωρίς καµία αφορµή αρχίζει να πυροβολεί αδιακρίτως προς τους τουρίστες.

Εχοντας πατηµένη τη σκανδάλη κάνει περιστροφές γύρω από τον εαυτό του. Οι ταξιδιώτες προσπαθούν έντροµοι να αποφύγουν τον θάνατο. Επικρατεί πανικός. Σκύβουν, τρέχουν να καλυφθούν ή πηδούν στη θάλασσα. ∆εν προλαβαίνουν όλοι. Ορισµένοι, πριν καν συνειδητοποιήσουν τι συµβαίνει, πέφτουν κάτω νεκροί. Τη µια στιγµή απολάµβαναν τον απογευµατινό ήλιο και την επόµενη βρίσκονταν νεκροί στο κατάστρωµα του πλοίου πνιγµένοι σε µια λίµνη αίµατος.

Ο τροµοκράτης δεν αρκείται στο να «γαζώνει» στα τυφλά ό,τι κινείται, αλλά τώρα ρίχνει και χειροβοµβίδες προς τη γέφυρα του πλοίου. Το µακελειό θα τελειώσει µε µια δυνατή έκρηξη, κοντά στην καµπίνα του ύπαρχου, η οποία προκλήθηκε από την εκρηκτική ύλη που είχε στην τσάντα του ο δράστης. Ο ίδιος θα εξαϋλωθεί και ο αξιωµατικός του πλοίου θα σκοτωθεί ακαριαία. Ο τραγικός απολογισµός ήταν 9 νεκροί και 60 τραυµατίες.

Θα χάσουν τη ζωή τους 7 τουρίστες (τέσσερις Γάλλοι, ένας ∆ανός, µία Σουηδέζα και ένας Ούγγρος), ο 42χρονος υποπλοίαρχος Αντώνης ∆εϊµέζης και ο τροµοκράτης. Από τις εκρήξεις το πλοίο έπιασε αµέσως φωτιά. Οσοι γλίτωσαν από τις σφαίρες και τις χειροβοµβίδες κινδύνευαν τώρα από τις φλόγες. Βουτούν στο νερό να σωθούν, την ίδια ώρα που το σηµείο προσεγγίζουν παραπλέοντα σκάφη και πυροσβεστικά πλοιάρια που έχουν σπεύσει για βοήθεια µετά τις αρχικές ειδοποιήσεις από τον ασύρµατο του «City of Poros».

«Μόλις πλησιάσαµε στα 200 µέτρα βλέπαµε ανθρώπους να πηδάνε σαν τρελοί στη θάλασσα. Η γέφυρα του κρουαζιερόπλοιου δεν φαινόταν από τις φλόγες και τα πυροσβεστικά έριχναν συνεχώς νερό» περιέγραφε στην εφηµερίδα «Εθνος» της 14ης Ιουλίου 1988 ο Γιώργος

^{Το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν οι τρομοκράτες}

«Γυρίσαμε από την κόλαση»

«Ακριβώς από πάνω µου, δηλαδή στο πάνω κατάστρωµα, είδα έναν άνδρα να πυροβολεί προς τον κόσµο. Εριξε µια χειροβοµβίδα σε εκείνο το µέρος του πλοίου και στο σηµείο που βρισκόµασταν εµείς. Τα θραύσµατα µε χτύπησαν στο πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια. Ολοι πανικοβλήθηκαν. Το κρουαζιερόπλοιο τυλίχτηκε στις φλόγες, αλλά ευτυχώς ήρθαν αµέσως πολλά άλλα πλοία και µας µετέφεραν στο λιµάνι του Πειραιά.

Γυρίσαµε από την κόλαση» θα δηλώσει στα «Νέα» της 12ης Ιουλίου 1988 από το Τζάνειο Νοσοκοµείο όπου διακοµίστηκε. Οι Αρχές ξεκινούν χωρίς καθυστέρηση τις έρευνες για να αναζητήσουν την ταυτότητα του εκτελεστή και τα αίτια του µακελειού. Πολύ γρήγορα συνδέουν το γεγονός µε ένα διόλου ευκαταφρόνητο περιστατικό που είχε συµβεί µόλις λίγες ώρες νωρίτερα.

Στις 14.45 το µεσηµέρι είχε εκραγεί ένα νοικιασµένο πράσινο αυτοκίνητο µάρκας Nissan Sunny, µε αριθµό κυκλοφορίας ΥΙΖ 6963, στον χώρο στάθµευσης του Ναυτικού Οµίλου Αµφιθέας, σχεδόν απέναντι από το θωρηκτό «Αβέρωφ» και πολύ κοντά στο σηµείο όπου έδενε το «City of Poros».

Οι τέσσερις επιβαίνοντες κουβάλαγαν έναν αυτοσχέδιο µηχανισµό µεγάλης ισχύος, που πιθανολογείται ότι εξερράγη κατά λάθος µε αποτέλεσµα να κοµµατιαστούν όλοι τους. Στο σηµείο δηµιουργήθηκε κρατήρας βάθους ενός µέτρου, ενώ ανθρώπινα µέλη πετάχτηκαν σε απόσταση έως και 300 µέτρων.

Οι αστυνοµικοί δίπλα στις άµορφες µάζες σιδερικών θα βρουν ένα αυτόµατο όπλο µε δύο γεµιστήρες που ήταν ενωµένοι για να έχουν διάρκεια, ένα πιστόλι τύπου Beretta, µια χειροβοµβίδα τύπου Mils και ένα µισοκαµένο ιρανικό περιοδικό. Είναι προφανές ότι οι θύτες που µετατράπηκαν ταυτόχρονα και σε θύµατα ήταν Αραβες τροµοκράτες που ετοιµάζονταν και αυτοί να στραφούν κατά των αλλοδαπών επιβατών του πλοίου.

Μην ξεχνάµε ότι βρισκόµαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, µια εποχή που οι εντάσεις στη Μέση Ανατολή είχαν τροφοδοτήσει τη διεθνή τροµοκρατία, η οποία δρούσε µε κάθε ευκαιρία σε δεκάδες χώρες ανά τον κόσµο.

Τα στοιχεία των ενόχων

Εξι µέρες µετά το µακελειό στο πλοίο, η Ασφάλεια Αττικής θα παρουσιάσει τα αποτελέσµατα των ερευνών και τους πρωταγωνιστές των δύο γεγονότων που είχαν όντως άµεση συνάφεια. Οργανωτής του σχεδίου ήταν ο 38χρονος Χατζάµπ Τζαµπάλα ή Σαµίρ Χαντάρ, γεννηµένος στη Βεγγάζη της Λιβύης.

∆έκα χρόνια νωρίτερα (19/2/1978) είχε λάβει µέρος στη δολοφονία ενός Αιγύπτιου δηµοσιογράφου που κατέληξε σε λουτρό αίµατος στο αεροδρόµιο της Λάρνακας. Συνελήφθη τότε, αλλά αφέθηκε ελεύθερος υπό πλήρη µυστικότητα, καθώς ανταλλάχθηκε µε δύο Κύπριους φοιτητές που είχαν απαχθεί στη Βηρυτό.

Είχε εισέλθει στη χώρα µας την 1η Ιουνίου 1988. Από την έρευνα στο σπίτι που είχε νοικιάσει στη Γλυφάδα θα διαπιστωθεί πως αυτός ήταν ο κατασκευαστής των εκρηκτικών που εξερράγησαν κατά λάθος στο αυτοκίνητο. Παράλληλα βρέθηκαν και σηµειώσεις µε τις κινήσεις που αφορούσαν τα υπόλοιπα µέλη.

Στη Γλυφάδα

Στο τροµοκρατικό χτύπηµα συµµετείχαν ενεργά ο 36χρονος Λίβυος Αµούντ Αµπούλ Χαµίντ, που έχοντας έρθει από τη Σόφια στην Αθήνα επέλεξε να µείνει σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας (στο όνοµά του είχε νοικιαστεί το αυτοκίνητο που εξερράγη), ο Μεχρί Μεγεντίν που είχε αφιχθεί δύο µήνες νωρίτερα ερχόµενος από το Βελιγράδι και τουλάχιστον ακόµη δύο άτοµα για τα οποία δεν βρέθηκαν επακριβή στοιχεία. Οσον αφορά στον εκτελεστή του «City of Poros», αυτός ήταν επίσης Λίβυος, ονοµαζόταν Μοχάµεντ Σοζάντ Αντνάν και ήταν 21 χρόνων. Είχε έρθει στην Ελλάδα στις 31 Μαΐου 1988 και διέµενε σε ξενοδοχείο.

Τη φωτογραφία του αναγνώρισαν πολλοί από τους τουρίστες της κρουαζιέρας. Το συµπέρασµα στο οποίο είχαν καταλήξει οι Αρχές ήταν ότι η επίθεση οργανώθηκε από την οµάδα «Φατάχ - Επαναστατικό Συµβούλιο» του 51χρονου Παλαιστίνιου Αµπού Νιντάλ (το πραγµατικό όνοµα του οποίου ήταν Σάµπρι Χαλίλ αλ Μπάνα), έχοντας πραγµατοποιήσει επιθέσεις σε 20 κράτη. Ο ίδιος όµως αρνήθηκε ανοιχτά οποιαδήποτε εµπλοκή της οργάνωσής του. Θολά παραµένουν επίσης µέχρι και σήµερα τα κίνητρα µιας τέτοιας αιµατηρής ενέργειας. Για την ελληνική ∆ικαιοσύνη ο φάκελος παραµένει ανοιχτός

«Είδαµε κι αυτόν να πυροβολεί, αλλά όχι προς τον κόσµο»

Περίπου δέκα από τους αυτόπτες µάρτυρες της τροµοκρατικής επίθεσης θα δηλώσουν, βλέποντας τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο φωτογράφος της κρουαζιέρας, ότι στο µακελειό συµµετείχε και ακόµη ένα άτοµο. ∆είχνουν τον 21χρονο Γάλλο φοιτητή Ρολάν Βινιερόν, τον οποίο αναγνωρίζουν ακολούθως και στο νεκροτοµείο.

«Είδαµε κι αυτόν να πυροβολεί» θα πουν. Μάλιστα, θα υποστηρίξουν ότι ο νεαρός Γάλλος πυροβολούσε κατά του τροµοκράτη και όχι προς τον κόσµο. Η εξακρίβωση του τι ακριβώς συνέβη είναι εξαιρετικά δυσχερής, αφού το νερό που ερρίφθη για να σβήσει η πυρκαγιά από την έκρηξη εξαφάνισε τα στοιχεία που θα έδιναν απαντήσεις και µετακίνησε τους κάλυκες.

«Εµείς δεν µπορούµε να πούµε ακόµη τίποτε γι’ αυτόν. Ούτε ότι ήταν ούτε ότι δεν ήταν τροµοκράτης» θα δηλώσει ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αγαµέµνων Κουτσόγιωργας. Οι γαλλικές υπηρεσίες, από την πλευρά τους, θα ανακοινώσουν ότι δεν υπάρχουν στα αρχεία τους στοιχεία για οποιαδήποτε δράση του Βινιερόν. Οι υποψίες ότι ενδεχοµένως ήταν πράκτορας των γαλλικών µυστικών υπηρεσιών πλήθυναν όταν έγινε γνωστό ότι στις οικογένειες των θυµάτων δόθηκαν αποζηµιώσεις δεκάδων εκατοµµυρίων δραχµών, αλλά οι δικοί του άνθρωποι δεν απαίτησαν οποιαδήποτε χρηµατική επανόρθωση.