Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έχει κλιμακώσει τις απειλές της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, όπως μαρτυρούν οι δηλώσεις των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών του Προέδρου Ερντογάν, αναφέρει ΜΜΕ.
Όπως αναφέρει το , οι δύο αξιωματούχοι απαιτούν συνεχώς την αποστρατικοποίηση των νησιών στο Αιγαίο και απειλούν την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά, αναφέροντας διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και στη δημιουργία τετελεσμένου γεγονότος στην Αμμόχωστο.
Αυτές οι ενέργειες της Τουρκίας συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των αρχών του Χάρτη του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου που αφορούν την απειλή ή τη χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις των κρατών.
Το άρθρο 2, παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι «όλα τα Μέλη πρέπει να απέχουν στις διεθνείς τους σχέσεις από την απειλή ή τη χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους» για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Επιπλέον, το άρθρο 2 περιέχει άλλες αρχές και υποχρεώσεις που υποστηρίζουν αυτόν τον στόχο. Μεταξύ άλλων είναι η κυριαρχική ισότητα όλων των μελών, η καλή τη πίστη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνουν τα μέλη και η επίλυση των διεθνών διαφορών τους με ειρηνικά μέσα. Τριάντα χρόνια μετά την υιοθέτηση του Χάρτη, μια σειρά από συμβάσεις και έγγραφα διεθνών διασκέψεων έχουν επεξεργαστεί την ουσία της αρχής της μη χρήσης βίας.
Πως θα εκμεταλλευτεί η Τουρκία την Συνθήκη του Montreux ανάμεσα σε ΝΑΤΟ & Ρωσία
Αυτά τα έγγραφα είναι δεσμευτικά για την Τουρκία. Αξίζει να τα εξετάσουμε, καθώς αντιπροσωπεύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ευρωπαϊκή περιοχή και καταδεικνύουν επαρκώς την έκταση των κατάφωρων παραβιάσεων της αρχής από την Τουρκία.
Η πρώτη είναι η Τελική Πράξη του Ελσίνκι που εγκρίθηκε την 1η Αυγούστου 1975, από τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, τον σημερινό Οργανισμό Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Η σχετική παράγραφος, η οποία είναι δεσμευτική για την Τουρκία ως συμβαλλόμενο μέρος, επεξεργάζεται περαιτέρω την αρχή, δηλώνοντας ότι «δεν μπορεί να γίνει επίκληση για να δικαιολογηθεί η προσφυγή στην απειλή ή τη χρήση βίας κατά παράβαση της αρχής».
Γίνεται ειδική αναφορά στην «έμμεση χρήση βίας, στην εκδήλωση βίας με σκοπό να παρακινηθεί ένα άλλο συμμετέχον κράτος να παραιτηθεί από την πλήρη άσκηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων και από πράξεις αντιποίνων με βία».
Τέλος, γίνεται σιωπηρή αναφορά στο γεγονός ότι οι διαφορές ή τα ερωτήματα που ενδέχεται να προκαλέσουν διαφορές θα πρέπει να αφήνονται για ειρηνική διευθέτηση.
Η Τουρκία δεν ακολουθεί τίποτα από όλα αυτά και απειλεί συνεχώς Κύπρο και Ελλάδα, μέχρι του σημείου ενός πιθανού πολεμικού επεισοδίου με κατασκευασμένη αιτία, όπως βλέπουμε εδώ και ημέρες με τους Τούρκους δήθεν αγνακτισμένους “ψαράδες” στο Αιγαίο.
