Αίσθηση προκάλεσε το Σάββατο η καταγγελία του βουλευτή του Ποταμιού Γιάννη Μαυρωτά για το επεισόδιο με πρωταγωνίστρια την Ζωή Κωνσταντοπούλου που επιχείρησε να εμποδίσει τον Γερμανό πρέσβη από το να καταθέσει στεφάνι στο Δίστομο κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για την ημέρα μνήμης της θλιβερής επετείου της σφαγής εκατοντάδων Ελλήνων το 1944 από τους Ναζί.
Στο βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας φαίνεται η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας να στέκεται μπροστά στους επίσημους προσκεκλημένους και να «ανακοινώνει» στον Γερμανό πρέσβη ότι δεν έχει το δικαίωμα να καταθέσει στεφάνι λέγοντας του ότι πρέπει η χώρα του να καταβάλει τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Μετά από μερικά λεπτά αμηχανίας τη λύση έδωσε ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος όπως φαίνεται στο βίντεο πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη, παρακάμπτοντας την κυρία Κωνσταντοπούλου και του έδωσε το στεφάνι για να το καταθέσει στο μνημείο των εκτελεσθέντων.
Όπως ακούγεται να λέει, μάλιστα, στην ομιλία του μετά το συμβάν – καθώς ο Μανώλης Γλέζος ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Διστόμου – «το παιδί του εγκληματία όσα εγκλήματα κι αν έχει κάνει ο πατέρας και η μάνα του δεν ευθύνεται για αυτά».
Από την πλευρά της η Ζωή Κωνσταντοπούλου με ανάρτησή της στο Facebook επιχείρησε να εξηγήσει γιατί προχώρησε στην πράξη αυτή επιμένοντας ότι δεν έχει δικαίωμα η Γερμανία να καταθέτει στεφάνι γράφοντας ότι «τα στεφάνια που επικυρώνουν την άρνηση αποκατάστασης αυτών των εγκλημάτων δεν είναι συγγνώμη, αλλά κοροϊδία».
Συγκεκριμένα η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έγραψε:
Δίστομο 2017.
73 χρόνια μετά.
Έχει δικαίωμα η Γερμανία να καταθέτει στεφάνι με τη σημαία της φαρδιά-πλατιά επάνω στο μνημείο των σφαγιασθέντων;
Δεν έχει το δικαίωμα.
Την ίδια ώρα αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση να αποζημιώσει για τα εγκλήματά της. Σε συμφωνία με κάθε ελληνική Κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Η Γερμανία οφείλει να πληρώσει για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ολοκαύτωμα, την καταστροφή.
Αυτό είπα σήμερα στον Γερμανό πρέσβυ.
Λίγο μετά την εκφώνηση των ονομάτων των εκτελεσθέντων κατοίκων, ανθρώπων κάθε ηλικίας, που παραμένουν χωρίς δικαίωση, 17 χρόνια μετά την αμετάκλητη δικαστική απόφαση που υποχρεώνει τη Γερμανία να πληρώσει.
Τα ιστορικά γεγονότα δεν εξαλείφονται με εθιμοτυπίες ούτε εξανεμίζονται με χειρονομίες.
Διαμορφώνουν συνειδήσεις και στάση ζωής.
Πολύ πέρα από τους «καλούς τρόπους», σε συνθήκες επιβολής μιας νέας κατοχής, που δεν υπηρετούν αλλά ακυρώνουν τις αξίες.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ονομάστηκαν έτσι, γιατί τραυματίζουν τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, πλήττουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και κάθε άνθρωπο χωριστά.
Τα στεφάνια που επικυρώνουν την άρνηση αποκατάστασης αυτών των εγκλημάτων δεν είναι συγγνώμη, αλλά κοροϊδία.
Που δεν την ανέχεται η ψυχή των ανθρώπων που συγκλονίζονται στη σκέψη και μόνον της ανείπωτης θηριωδίας.
Η ψυχή της ανθρωπότητας.
