Ήταν πριν από 8 χρόνια που η Yi Lianxi έφερνε στον κόσμο τον γιο της Huikang και ένιωθε συντετριμμένη.
Η σπάνια πάθηση με την οποία γεννήθηκε το αγοράκι το έκανε να φαίνεται σαν να έχει δύο πρόσωπα. Από τότε που η ιστορία του δημοσιοποιήθηκε, ο μικρός Huikang έγινε γνωστός ως «mask boy». O Huikang γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 2009 από μια οικογένεια αγροτών στην πόλη Xiangtan, με τους γιατρούς αρχικά να αποφεύγουν να δείξουν το μωράκι στη μητέρα του. Αφού ζήτησε επανειλημμένα να το δει, οι γιατροί της έφεραν το μωρό και αισθάνθηκε να μουδιάζει όλο της το σώμα.
«Είδα το παιδί να κλαίει και έκλαιγα κι εγώ. Ένιωσα την καρδιά μου να σπάει. Γιατί να συνέβη αυτό σε εμένα», δήλωσε σε δημοσιογράφο η 23χρονη Yi Lianxi. Είχε προβληματιστεί για την κατάσταση του γιου της. Είχε κάνει 3 υπερηχογραφήματα και ένα υπερηχογράφημα Doppler κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της και δεν είχε εντοπιστεί η παραμόρφωση. Η γιαγιά του Huikang, όπως και πολλοί από τους γνωστούς της οικογένειας, πρότειναν να πετάξουν το παιδί. «Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό;».
Η οικογένειά του αντιμετώπισε τον ρατσισμό στο παραδοσιακό και μικρό χωριό στην αγροτική Κίνα. Η ιστορία του Huikang έγινε γνωστή το 2010 όταν η μητέρα του το πήγε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο για θεραπεία. Ο γιατρός Wang Duquan είπε σε δημοσιογράφο πως η πάθηση του Huikang ήταν εξαιρετικά σπάνια και πολύ σοβαρή. «Δεν ήταν μόνο οι μαλακοί του ιστοί που είχαν υποστεί ζημιά, είχαν σπάσει και μετακινηθεί, αλλά είχαν καταστραφεί και τα κροταφικά οστά, τα ζυγωματικά και η άνω γνάθος».
Με δωρεές από πολίτες, η οικογένεια του Huikang μπόρεσε να αντέξει οικονομικά τις χειρουργικές επεμβάσεις που κόστισαν περίπου 47.200 λίρες. Ο Dr Duquan που ηγήθηκε της θεραπείας δήλωσε πως και οι δύο επεμβάσεις ήταν επιτυχημένες. Ωστόσο, όπως τόνισε, ο Huikang θα χρειαστεί να περιμένει περίπου 10 χρόνια για να δει τα οστά του προσώπου του να μεγαλώνουν με κανονικό τρόπο.
Από τα πλάνα μετά την πρώτη επέμβαση φάνηκε καλύτερα ο Huikang, αλλά δεν έχουν γίνει περισσότερες λεπτομέρειες γνωστές για την ανάρρωσή του.
