Το Γουίτιερ της Αλάσκας είναι μια μικρή, απομακρυσμένη πόλη περίπου 96 χιλιόμετρα νότια του Άνκορατζ που είναι γνωστή ως «η πόλη κάτω από την ίδια στέγη».

Πόσο μικρό όμως είναι το Γουίτιερ; Περίπου 270 κάτοικοι ζουν εκεί και η πόλη είναι προσβάσιμη μόνο με βάρκα ή μέσω μιας μονόδρομης σήραγγας μίας λωρίδας.

Αλλά το πιο παράξενο πράγμα σε αυτή την πόλη είναι πως σχεδόν όλοι οι κάτοικοί της ζουν στο ίδιο κτίριο, το Begich Towers, ένα στρατιωτικό κτίριο του Ψυχρού Πολέμου, 14 ορόφων που χτίστηκε το 1974.

Ο αστυνομικός σταθμός, το παντοπωλείο, η κλινική, η εκκλησία αλλά και το σχολείο, όλα στεγάζονται στο ίδιο κτίριο.

Το Begich Towers διαθέτει επίσης έναν ξενώνα και οι επισκέπτες είναι ευπρόσδεκτοι να έρθουν στην πόλη και να παρατηρήσουν πως κυλά η ζωή στην πιο «περίεργη» πόλη του κόσμου.

Για να φτάσει όμως κάποιος σε αυτή την πόλη, πρέπει να χρησιμοποιήσει βάρκα ή τον έναν και μοναδικό δρόμο – μια σήραγγα σιδηροδρομικής γραμμής μήκους 4 χιλιομέτρων που διέρχεται μέσα από ένα βουνό και επιτρέπει την κυκλοφορία δύο φορές την ώρα για 15 λεπτά... σε μια καλή μέρα.

Το Γουίτιερ είναι επίσης επιρρεπές στους σεισμούς και ο άνεμος είναι τόσο δυνατός που είναι γνωστό ότι σπάει τα παρμπρίζ και λυγίζει τις πόρτες των αυτοκινήτων.

Όσο για το κτίριο, το Begich Towers (ή BTI όπως το αποκαλούν οι κάτοικοι) το έχτισε ο στρατός των ΗΠΑ στη δεαετία του ‘50 για να στεγάσει τους αξιωματικούς και τις οικογένειές τους και η συγκεκριμένη τοποθεσία της Αλάσκας επιλέχθηκε για πολύ στρατηγικούς λόγους.

Το Γουίτιερ έχει ένα λιμάνι με πολύ βαθιά νερά, το οποίο ποτέ δεν παγώνει και οι δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί, με τα σύννεφα να καλύπτουν σχεδόν πάντα την ατμόσφαιρα, ήταν ιδανικά για να μην μπορούν τα εχθρικά αεροσκάφη να την εντοπίσουν.