Υπάρχει ένα κοινό μυστικό που αναφέρει ότι η ελληνική γλώσσα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την παγκόσμια ιατρική ορολογία.
Δεν χρειάζεται να έχεις δει το «Γάμος αλά Ελληνικά» και τον Gus Portokalos για να συνειδητοποιήσεις την επιρροή της ελληνικής γλώσσας στις υπόλοιπες. Πέρα από λέξεις που πέρασαν αυτούσιες και αυτοτελώς όπως πχ το θέατρο, ειδική μνεία αξίζει στον τομέα της επιστημονικής ορολογίας. Με κυριότερο παράδειγμα την ιατρική επιστήμη στην οποία μόνο τα παράγωγα με δεύτερο συνθετικό το -λογία να μετρήσεις βρίσκεις πάμπολλα παραδείγματα.
Υπολογίζεται πως περίπου το 70% της ιατρικής ορολογίας έχει ελληνική ρίζα. Σταχυολογώντας μερικά από αυτά βρίσκουμε τα εξής: Ulcus (έλκος), Melanoma (μελάνωμα), Laryngitis (λαρυγγίτιδα), Meningitis (μηνιγγίτιδα), Narcosis (νάρκωση), Neurosis (νεύρωση), Allergic (αλλεργικός),Asthma (άσθμα), Brachypnea (βραχύπνοια), Atonia (ατονία), Paralysis (παράλυση), Sepsis (σήψη), Tachycardia (ταχυκαρδία), Trauma (τραύμα), Thrombosis (θρόμβωση), Rhinitis (ρινίτιδα) και άλλες πολλές.
Οι επιμέρους φοβίες είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ιατρικής ορολογίας με αποκλειστικά ελληνική γλωσσική καταγωγή και σύμφωνα με τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους υπάρχουν πάνω από 500 καταγεγραμμένες φοβίες. Άλλες πιο γνωστές, άλλες δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν όπως οι εξής: Bacteriophobia (φόβος για τα βακτήρια), Catoptrophobia (φόβος για τους καθρέφτες), Dendrophobia (φόβος για τα δέντρα) Ailurophobia (φόβος για τις γάτες), Gamophobia (φόβος για τον γάμο), Glossophobia (φόβος για δημόσια ομιλία), Hemophobia (φόβος για το αίμα), Iatrophobia (φόβος για τους γιατρούς), Leukophobia (φόβος για το λευκό χρώμα), Mageirocophobia (φόβος για το μαγείρεμα).
