Για τους περισσότερους ηθοποιούς ένα βραβείο Όσκαρ αποτελεί πραγματική αναγνώριση του υποκριτικού τους ταλέντου, καθιστώντας το χρυσό αγαλματίδιο διακαή πόθο, τουλάχιστον των πιο ματαιόδοξων εξ αυτών.
Ωστόσο, υπήρχαν και υπάρχουν ηθοποιοί που στην ιστορία του θεσμού της Ακαδημίας, όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το αν θα βραβευτούν με αυτό, αλλά βραβεύτηκαν και δεν εμφανίστηκαν ποτέ να το παραλάβουν. Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι δεν το αποδέχονται κιόλας.
Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση της Κάθριν Χέπμπορν, της καλύτερης ηθοποιού όλων των εποχών σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινσιτούτο Κινηματογράφου, η οποία μέσα στην πολυετή καριέρα της -περίπου 70 χρόνια- κατάφερε να κερδίσει συνολικά 4 Όσκαρ στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Μετά από συνολικά 12 υποψηφιότητες ο ζωντανός θρύλος της τηλεόρασης βραβεύτηκε για τις ερμηνείες της στις ταινίες Morning Glory (1933), Guess Who Coming to Dinner (1967), The Lion in Winter (1968) και On Golden Pond (1981), διατηρώντας, έτσι, το ρεκόρ για τα περισσότερα Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου -η πιο σύγχρονη Μέριλ Στριπ βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής με 3.
Αυτό, ωστόσο, που την διαχωρίζει από τις υπόλοιπες υποψήφιες και νικήτριες είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν εμφανίστηκε σε καμία τελετή απονομής των βραβείων για να παραλάβει αυτοπροσώπως το βραβείο της. Ο λόγος; Όπως έχει δηλώσει και η ίδια «Για μένα, τα βραβεία δεν είναι τίποτα. Το βραβείο μου είναι το έργο μου».
Η μοναδική φορά που έδωσε το παρών σε κάποια από τις τελετές της Ακαδημίας ήταν το 1974, όχι για να παραλάβει το δικό της βραβείο, αλλά για να απονείμει το ειδικό βραβείο Irving G.Thalberg στον παραγωγό και φίλο της Lawrence Weingarten, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να περιμένει 41 χρόνια για να γίνει εντελώς ανιδιοτελής».
