Είχα καιρό να μετακινηθώ με το μετρό. Τι το ’θελα και δεν πήγα με τα πόδια; Σε κάθε σταθμό αναρτημένη η ίδια εντυπωσιακή αφίσα με τη λεζάντα «υπάρχει παιδεία».

Στην αρχή δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε, κάτι περνούσε από το μυαλό μου και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια….

Όταν κατέβηκα από το μετρό έψαξα να βρω την αφίσα για να μου λυθούν οι απορίες. Και τη βρήκα, μπροστά της στέκονταν μια μητέρα με το παιδάκι της.

Το αγοράκι κοιτούσε με ορθάνοιχτα τα ματάκια του την πολύχρωμη αφίσα και η μητέρα του, του εξηγούσε πως:

-Θα γίνει μια παρέλαση, σαν μια γιορτή, όπως η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου, θυμάσαι που πήγαμε και κρατούσες και το σημαιάκι;

-Ναι και τι γιορτάζουμε μαμά;

-Είναι μια γιορτή υπερηφάνειας και θα παρελάσουν κάποιοι άνθρωποι που…

-Και τι σημαίες θα κρατάνε μαμά; Την διέκοψε το μικρό αγοράκι.

-Πολύχρωμες και χαρούμενες…

-Θα πάμε και εμείς μαμά;

Δεν άντεξα να ακούσω την απάντηση της μαμάς, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

-Συγγνώμη κυρία μου γιατί δεν παίρνετε το παιδάκι σας μακριά από αυτήν την αφίσα;

Η κυρία πάγωσε, κάτι πήγε να μου πει αλλά κρατήθηκε, όχι από ευγένεια, προφανώς θα έβλεπε τους πυκνούς καπνούς που μου έβγαιναν από τα αυτιά.

-Δεν σας καταλαβαίνω κυρία μου, ψέλλισε ενοχλημένη.

-Είναι δυνατόν να συγκρίνετε τις εθνικές μας παρελάσεις με αυτή τη «γιορτή υπερηφάνειας;», γιατί φαρμακώνεται το αθώο μυαλουδάκι του παιδιού σας και μαυρίζεται την ψυχούλα του με άχρηστες πληροφορίες;

Άρπαξε το παιδί της από το χέρι, και σχεδόν το’ βαλε στα πόδια.

Με έπιασε θλίψη και απογοήτευση. Τα παιδιά μας τι φταίνε να βλέπουν ασχήμιες γύρω τους και να χάνουν την αθωότητά τους τόσο βίαια;

Και οι γονείς τι κάνουν για να τα προφυλάξουν; ΤΙΠΟΤΑ!

Πήγα στον προϊστάμενο του σταθμού για να παραπονεθώ.

Ευγενέστατος αλλά, εντολή εκ των άνωθεν να πληροφορηθεί το κοινό την ημερομηνία της παρέλασης και κυρίως για να ευαισθητοποιηθεί «κυρία μου δεν κοιτάμε πίσω, η ζωή μας άλλαξε, προχωράμε μπροστά» μου απάντησε με ποιητικό στόμφο.

Μάλιστα! Είπα να μην του απαντήσω γιατί το εγκεφαλικό δεν θα το γλύτωνα.

Επέστρεψα κάποια στιγμή στο σπίτι μου και άρχισα την έρευνα.

Η επιτροπή διοργάνωσης του Athens Pride 2017 με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση ανακοίνωσε ότι «το ΕΣΡ έκανε αποδεκτό το αίτημά μας για την προβολή του τηλεοπτικού μας σποτ ως κοινωνικό μήνυμα».

Δηλαδή όλοι οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας θα προβάλουν το φετινό «κοινωνικό μήνυμα» του Athens Pride 2017 ««Θέμα Παιδείας».

13 χρόνια Athens Pride κι αυτή την φορά θα φιλοξενηθεί στην πλατεία Συντάγματος στην καρδιά της πόλης!

Μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!!

Διπλωμάτες από 29 χώρες στηρίζουν το Athens Pride 2017

Αλλά και εμείς δεν πάμε πίσω, «προχωράμε μπροστά!»

Η πρώτη διοργάνωση gay pride στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε το 1980 στην Αθήνα, το 1982 στο χώρο του Ζαππείου, το 1992, 1994, 1995 στον Λόφο Στρέφη,το 1993, 1996 στο Πεδίον του Άρεως, το 1998 και 1999 σε κλειστούς χώρους…

… και το 2005 πραγματοποιήθηκε με την επίσημη υποστήριξη της τότε δημάρχου Αθηναίων Ντόρας Μπακογιάννη, όμως ο διάδοχός της Νικήτας Κακλαμάνης είχε αρνηθεί να το θέσει υπό την αιγίδα του.

Το 2011 απέσπασε και πάλι την υποστήριξη του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη. Από τότε η παρέλαση «υπερηφάνειας» διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Αθήνα.

Το 2012 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη υπό την αιγίδα του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη.

Το 2015 πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο. Όταν ο δήμος Ρεθύμνου αρνήθηκε να επιτρέψει την διεξαγωγή του για την επόμενη χρονιά, κατηγορήθηκε για ομοφοβική στάση.

Το 2016 πραγματοποιήθηκε και στην Πάτρα.

Το φετινό πρόγραμμα όπως ανακοινώθηκε (το μεταφέρω επ’ ακριβώς) θα περιλαμβάνει χορό και ξεσάλωμα, Face and Body Painting με τα χρώματα ουράνιου τόξου, παρότρυνση «Φτιάξε το δικό σου πλακάτ και εκφράσου με το θέμα που σε καίει».

Και όλα αυτά μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη!!

Τι κατάντια Θεέ μου, τι κατρακύλα!!

Ρίξε φωτιά και κάψε μας τους ανάξιους… να ξεβρωμίσει αυτός ο τόπος!!