Ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί ο ελληνισμός μέσα από τις αποτυχίες και τις τραγωδίες και να αποδείξει σε φίλους και εχθρούς ότι είμαστε εδώ παρόντες και θα είμαστε μέχρι το τέλος του κόσμου.
Το νέο έτος πλησιάζει με γοργά βήματα γεμίζοντας με την χαρά της προσμονής για κάτι καλό τα εκατομμύρια των Ελλήνων.
Παράλληλα έχουμε τεκτονικού τύπου ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή μας ( Συρία-Λιβύη-Α.Μεσόγειο) με πιθανές αλλαγές συνόρων, που θα επηρεάσουν σίγουρα την ευρύτερη περιοχή μας ακουμπώντας και τα σύνορα μας.
Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης ειδικά στην Συρία, φέρνει στο προσκήνιο μια μεγάλη απειλή κατά του ελληνισμού σε σχέση με την Κύπρο και την ΑΟΖ της, καθιστώντας επικίνδυνη την ύπαρξη ακόμα και της ίδιας της κυπριακής δημοκρατίας ( τουρκοσυριακή ΑΟΖ) λόγω των τουρκικών σχεδίων.
Την ίδια ακριβώς περίοδο η Τουρκία εκβιάζει και την Ελλάδα στο Αιγαίο και την Θράκη, με αστήριχτα οθωμανικού τύπου επιχειρήματα, που παραβιάζουν την συνθήκη ( Λωζάνη) της ύπαρξης των υπαρχόντων συνόρων Ελλάδος-Τουρκίας.
Ας μην γελιόμαστε, κύριος στόχος των Τούρκων Τζιχαντιστών, είναι μια νίκη τύπου "Ναγκόρνο" στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να πέσει ντουφεκιά, και εδώ ευρίσκεται όλη η ουσία των τουρκικών προκλήσεων.
Ο ελληνισμός στο κατώφλι του 2025, ευρίσκεται σε μια δεινή θέση λόγω οικονομικών περιορισμών ως αποτέλεσμα των μνημονίων, ενώ εκβιάζεται πλέον αποκλειστικά στρατιωτικά από την Άγκυρα, για να απεμπολήσει εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο πανάρχαιο ελληνικό Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, αφήνοντας ουσιαστικά τα νησιά και την Κύπρο μελλοντικά, στα νύχια των Τούρκων Τζιχαντιστών και των ορδών τους στην Μεσόγειο.
Αυτό είναι το διακύβευμα για την χώρα μας, ασχέτως πολιτικής και κομμάτων που κυβερνούν για το 2025 και μετά.
Η χώρα μας βρίσκεται λίγο πριν το σημείο μηδέν μιας πιθανής απώλειας της κυριαρχία της, σε κομβικά σημεία των συνόρων της
Αν ως Έλληνες και ως Ένοπλες Δυνάμεις δεν είμαστε αποφασισμένοι να χτυπήσουμε με κάθε τρόπο τον προαιώνιο νεο-οθωμανικό εχθρό, τότε θα χάσουμε μελλοντικά έδαφος, είτε λέγεται μικρόνησος, είτε Βραχονησίδα, είτε θαλάσσια οικόπεδα.
Οι Τούρκοι βασιζόμενοι στην ευμάρεια και στον δυτικό τρόπο ζωής που ζούμε ως ελληνισμός μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο του 1945, (όταν οι ίδιοι δεν έριξαν ντουφεκιά) απειλούν και εκβιάζουν.
Ποντάρουν πολύ επίσης στην φυσική ροπή των νέων Ελλήνων πολιτικών ( όλων των κομμάτων), που φοβούνται κάθε στρατιωτική αναμέτρηση με την Τουρκία, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ρύση “ τι να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;” σε απάντηση σχετικά με την αντίδραση σε τουρκικές προκλήσεις.
Αν απαιτηθεί ναι, να κάνουμε και πόλεμο με τους Τούρκους, που απαιτούν όχι μόνο ελληνικό έδαφος, θάλασσα και στεριά, αλλά την ίδια την ύπαρξη μας.
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα, στο πως φωνασκούν και διαμαρτύρονται οι Τούρκοι, όταν η χώρα μας πράττοντας το αυτονόητο, εξοπλίζεται με ισχυρά οπλικά συστήματα, ( Φρεγάτες-υποβρύχια-πυραύλους-αντιαρεπορικούς θόλους κα).
Θέλουν εκεί στην Άγκυρα η Ελλάδα να είναι αδύναμη, άοπλη, οικονομικά κατεστραμμένη, ώστε να την αγνοούν ακόμα και χώρες μικρότερης εμβέλειας όπως η Αλβανία, και τα Σκόπια.
οι ίδιοι έχουν βάλει επίσης ένα ακόμη πιο τρομερό σχέδιο σε ισχύ, αυτό της εξαγοράς ελληνικών υποδομών εντός ελληνικής επικράτειας για να ελέγχουν μέρος της οικονομικής ζωής μας, ως δήθεν επενδυτές.
Η θέση όμως του ελληνικού γεωπολιτικού συστήματος ιστορικά, έχει αποστολή να ασκεί εξουσία και έλεγχο, και όχι να σκύβει το κεφάλι στον εκάστοτε Τούρκο πολιτικό που το παίζει Σουλτάνος.
Από την εποχή του τρωικού πολέμου μέχρι το Βυζάντιο, η χώρα μας ήταν η τρομερή δύναμη που αναχαίτιζε βαρβάρους εισβολείς από Βορρά μέσω της Μακεδονίας, στην Ανατολή μέσω της Μικρά Ασίας και στην Δύση μέσω της Ν.Ιταλίας μέχρι την μακρινή την Σύρτη στην Λιβύη .
Ο ρόλος αυτός δεν άλλαξε ποτέ, και τα επόμενα χρόνια έως τον πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από εδώ ξεκίνησαν νίκες για τους συμμάχους μας, τις οποία πολύ γρήγορα οι ίδιοι ξέχασαν .
Φτάνοντας στα χρόνια της μεταπολίτευσης στην χώρα μας , επικράτησε όμως μια άκρως επικίνδυνη λογική μέσα στις δημοκρατικές αλλαγές που σταθεροποίησαν την δημοκρατία μας, αυτή της συνεχής αναφοράς από τους πολιτικούς μας περί “ σταθερότητας”, με το γνωστό ρητό ότι "δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν".
Μέγα λάθος, ως χώρα οφείλουμε να διεκδικούμε συνεχώς, αλλιώς δεν θα έχουμε καλυτέρευση των συνθηκών ασφάλειας μας, και γεωπολιτικής σταθερότητας.
Διεκδικούμε, και οφείλουμε να το πράττουμε, κατηγορώντας συνεχώς την Τουρκία, για την παραβίαση όλων των επιμέρους άρθρων της συνθήκης της Λωζάνης, αφού αυτοί έδιωξαν χιλιάδες Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο την Τένεδο, δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα αυτοάμυνας στα νησιά, καθώς έχουν παρατάξει απέναντι τους την 4η τουρκικά Στρατιά, που τα απειλεί συνεχώς νύχτα και ημέρα.
Διεκδικούμε την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ, με τα νησιά μας, να έχουν αυτό το δικαίωμα βάσει διεθνών συνθηκών.
Διεκδικούμε την αδιαπραγμάτευτη ελληνικότητα και των 3000 και παραπάνω νήσων μας στο Αιγαίο, τα οποία τα πήραμε με αίμα δάκρυ και ιδρώτα, πολεμώντας, αφού κανένας δεν μας τα χάρισε όπως χάρισαν για παράδειγμα την Αλεξανδρέττα στην Τουρκία οι Γάλλοι το 1939.
Διεκδικούμε την Αγία Σοφία ως Ορθόδοξη εκκλησία και όχι ως Τέμενος, όπως και όσες Ορθόδοξες εκκλησίες υπάρχουν στην Μικρά Ασία, διότι εμείς, όσα Τζαμιά έχουμε στην Ελλάδα τα αναστηλώνουμε δαπανώντας εκατομμύρια ευρώ.
Πιο πολύ όμως από όλα διεκδικούμε από τους Τούρκους, το δικαίωμα να μην μας απειλούν, όντας μέλη και οι δύο του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ, ενώ ζητάμε να σέβονται εκεί στην Άγκυρα όλες τις διεθνής συμβάσεις και νόμους.
Μόνο ένας τόπος υπάρχει όμως για να εξαναγκάσουμε την γειτονική χώρα να κάνει όσα πρέπει αφήνοντας πίσω την πολιτική των νεο-Οθωμανικών βλέψεων.
Αυτός ο τρόπος είναι να τις επιβάλλουμε την πλήρη κατανόηση, ότι αν επιχειρήσει το παραμικρό, η απάντηση της Ελλάδος, θα είναι απείρως δυσανάλογη στρατιωτικά, που δεν θα μπορεί να την αντέξει ο τουρκικός λαός.
Οτιδήποτε άλλο ( διπλωματικά-εμπορικά αντίμετρα) θα είναι παράδοση εθνικής κυριαρχίας.
