Τσεχική Δημοκρατία. Ο Αντρέι Μπάμπις κερδίζει τις εκλογές. Ένας ακόμη λαϊκιστής. Ακόμα χειρότερα, ένας φιλορώσος, βροντοφωνάζει, ο Ιταλικός Τύπος, πανικόβλητος.

Στην πραγματικότητα, ο Μπάμπις είναι απλά ένας ρεαλιστής πολιτικός. Ομολογουμένως, αρκετά ασυνήθιστος, δεδομένου ότι είναι ένας πολύ πλούσιος επιχειρηματίας, επίσης σλοβακικής καταγωγής. Μπήκε στην πολιτική με ένα δικό του, προσωπικό κόμμα και κατείχε μέχρι τώρα διάφορα αξιώματα, μεταξύ των οποίων και αυτό του πρωθυπουργού, όπως αναφέρει το 

Θα μπορούσαμε σχεδόν να τον αποκαλέσουμε έναν Τσέχο Μπερλουσκόνι, με μια πινελιά Πράγας. Ρεαλιστής, που ενδιαφέρεται για τις επιχειρήσεις και, προφανώς φυσικά, αντίθετος στη σύγκρουση με τη Μόσχα. Η οποία, για αυτόν, παραμένει ένας βασικός οικονομικός εταίρος. Και όχι άδικα.

Ωστόσο, η εκλογική του νίκη αντιμετωπίζεται με θρήνους, με δυνατές κραυγές και απόγνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οποία τον βλέπει ως απειλή. Μια επέκταση της Ρωσικής επιρροής, ακριβώς τη στιγμή που η Φον Ντερ Λάιεν και τα τσιράκια της χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου.

Αφήνοντας κατά μέρος τις ανοησίες που μας σερβίρουν τα μεγάλα, συστημικά ΜΜΕ ενημέρωσης για τον Μπάμπις, είναι ωστόσο απαραίτητο να κάνουμε μερικές σκέψεις.

Γιατί αυτή η νίκη, αυτή η αλλαγή φρουράς στην Πράγα, έχει χαρακτηριστικά που ξεπερνούν κατά πολύ τα Τσεχικά σύνορα.

Και που έχουν έντονες ομοιότητες με την Ουγγαρία του Όρμπαν και τη Σλοβακία του Ρόμπερτ Φίτσο. Για να μην αναφέρουμε, επίσης, τη Βουλγαρία, όπου μόνο ένα πραγματικό πραξικόπημα, ενορχηστρωμένο από τις Βρυξέλλες, εμπόδισε την άνοδο στην εξουσία μιας δύναμης ανοιχτής στο διάλογο και στο εμπόριο με τη γειτονική Ρωσία.

Όλα αυτά είναι σημάδια ότι ο ευρωπαϊκός μονόλιθος, που σχεδιάστηκε και πάνω απ’ όλα οραματίστηκαν οι Βρυξέλλες, καταρρέει. Αν και δεν είναι σίγουρο ότι υπήρξε ποτέ πραγματικά.

Οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες αισθάνονται όλο και περισσότερο, ως αβάσταχτο βάρος την επιβολή της σύγκρουσης, ή τουλάχιστον μιας κατάστασης μόνιμης έντασης, με τη Ρωσία.

Αντίθετα, βλέπουν την Ρωσία, ως έναν σημαντικό εταίρο, που μπορεί να τους προμηθεύσει ενέργεια, φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες σε τιμή πολύ φτηνότερη από αυτήν που μας επιβάλλουν με-το-έτσι-θέλω-εγώ οι Αμερικανοί.

Εξαίρεση αποτελεί, βεβαίως, η Πολωνία. Για ιστορικούς λόγους και λόγω της ιδιάζουσας νοοτροπίας της. Ωστόσο, κι όμως, ακόμη και στη Βαρσοβία, αρχίζουν να εκφράζονται αμφιβολίες και δυσαρέσκειες.

Το όνειρο της Ευρώπης, ο μύθος της Ευτυχισμένης Δύσης, έχει πλέον ξεθωριάσει, έχει πλέον τελειώσει.

Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωπες με την πραγματικότητα. Και πρέπει να αναγνωρίσουν ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα κλουβί που τις σέρνει αναπόδραστα στην καταστροφή.

Η ευρωπαϊκή πολεμική μηχανή των Μερτς, Μακρόν και της Ούρσουλας Φον Ντερ Λάιεν καταρρέει πριν καν γεννηθεί πραγματικά.Και όλες οι προσπάθειες να καταστείλουν αυτή την πραγματική εξέγερση των λαών αποδεικνύονται, σε τελική ανάλυση, μάταιες.

Μπορείτε να καταπνίξετε τη δημοκρατία στη Βουλγαρία & την Ρουμανία και να παραποιήσετε τα αποτελέσματα των εκλογών. Μπορεί να τα καταφέρατε… εκεί

Αλλά αμέσως μετά έρχεται η Τσεχική Δημοκρατία. Και ακούγονται επίσης τριγμοί & κραυγές οργής και στην Κροατία, και στη Σλοβενία…

Το σύστημα των Βρυξελλών, που ποτέ δεν λειτούργησε πραγματικά, καταρρέει.Και σύντομα οι ρωγμές θα γίνουν ρήγματα και εδώ στη Δύση.Τα πρώτα σημάδια είναι ήδη ορατά στη Μαδρίτη.