Δίχως να χυθεί ίχνος αίματος, ο κομμουνισμός έχει καταρρεύσει, εκατό χρόνια από την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων και το βίαιο εξανδραποδισμό των Ρομανόφ, τον «Κόκκινο Οκτώβρη» του 1917.

Ο θρίαμβος του Λένιν αποδείχθηκε πρόσκαιρος, ενώ τα απομεινάρια του κομμουνισμού φαντάζουν πλέον εστίες διαφθοράς, εκμετάλλευσης και ελιτισμού.

Τι απέμεινε απ’ αυτή την κοσμοϊστορική επέλαση της «προλεταριακής επανάστασης»; Όλα έγιναν στάχτες και αποκαΐδια. Τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα. Σχεδόν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Τα κάτεργα, η μαφία και η πορνεία 

Το σύνολο της κρατικής περιουσίας όλων αυτών των χωρών περιήλθε στην αποκλειστική ιδιοκτησία πρώην αξιωματούχων και «αφοσιωμένων συντρόφων» του καθεστώτος. Που από τη μια μέρα στην άλλη και χωρίς κόπο εκτοξεύτηκαν στο ρετιρέ των μεγιστάνων, των μαικήνων και της διεθνούς ολιγαρχίας.

Τεράστιο, ασυγκράτητο πλήθος λαϊκών μαζών, και μάλιστα πτυχιούχων και καλλιεργημένων, κατέληξαν στα βιομηχανικά κάτεργα των πολυεθνικών της ιμπεριαλιστικής Δύσης.  Αρκετοί οργανώθηκαν ή οργάνωσαν τοπικές αλλά και διακρατικές μαφίες διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και πορνείας. Μάλιστα, με την παρουσία τους και με τις γνωριμίες τους στα παλιά κέντρα «σοσιαλιστικής εξουσίας», τα οποία τους προμηθεύουν το απαραίτητο και άκρως κερδοφόρο υλικό, κατάφεραν να ανανεώσουν, να ενισχύσουν και να επεκτείνουν το σπορ του εγκλήματος και κάθε ανομίας.

Πλήθος ανυπεράσπιστων ως φτηνό αγροτικό «υλικό», βρέθηκαν, ας πούμε, να μαζεύουν φράουλες στη Μανωλάδα.  Τα κορίτσια και οι γυναίκες τους αναγκάστηκαν να ξεσκατώνουν παππούδες και γιαγιάδες. Και στη χειρότερη περίπτωση, οι πιο νέες και νόστιμες να διακοσμούν στριπτιζάδικα, να εκδίδονται και να εμπορευματοποιούν τη σάρκα τους για μερικά φραγκοδίφραγκα! Και το χειρότερο αυτής της τραγικής, ασύλληπτης πανωλεθρίας είναι η εφιαλτική διαπίστωση της μετασοβιετικής πραγματικότητας:

Οι χθεσινοί σύντροφοι, σημερινοί ολιγάρχες 

Ο κόπος, ο ιδρώτας, ο μόχθος μαζί με απίστευτες και αστείρευτες ποσότητες πρώτων υλών, καθώς και πάσης φύσεως και χρήσεως εργοστάσια και υποδομές, φτιαγμένες και συντηρημένες από εκατοντάδες εκατομμύρια εργατικών χεριών και επιστημονικών μυαλών, «μετακινήθηκαν» σε μια ευνοούμενη και προνομιακή ολιγαρχία!

Τα όνειρα, οι μνήμες εκατομμυρίων νεκρών που αφοσιώθηκαν και θυσιάστηκαν στον βωμό της επανάστασης για έναν κόσμο χωρίς κρατική βία, έναν κόσμο ισονομίας, δημοκρατίας, καλλιέργειας, πολιτισμού και διαστημικής τεχνολογίας, έγιναν προσάναμμα του πιο άγριου, αχόρταγου και αδίστακτου καπιταλισμού. Που έχει εγκατασταθεί σε αυτές τις πάλαι ποτέ «κομουνιστικές κοινωνίες». Ενός άγριου και ασύδοτου καπιταλισμού, που σε πολλές περιπτώσεις υποθάλπει και συντηρεί κάθε είδους μαφία και κάθε μορφή γκανγκστερικής διαστροφής και κυνικής βίας. Αλβανοί, Ρουμάνοι, Τσετσένοι, Γεωργιανοί, Μολδαβοί είναι το συνώνυμο του «επαγγελματία εκτελεστή». Ανώμαλη προσγείωση.

Αυτές οι πάλαι ποτέ σοσιαλιστικές κοινωνίες έχουν σήμερα μεταβληθεί σε οχυρά εθνικιστικών κινημάτων. Ουγγαρία, Πολωνία και πολλές άλλες πρώην του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αποτελούν σήμερα τα αγκάθια της φιλικής προσφυγικής πολιτικής που ακολουθεί η «δεξιά» Ανγκελα Μέρκελ.  Ο χτεσινός κομμουνιστής, απηνής διώκτης κάθε μετανάστη και κάθε πρόσφυγα.
Τι άλλο έχει μείνει; Το ιερατείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Που τα μέλη του έχουν μετατραπεί σε «προστάτες» μιας τεράστιας, γιγαντιαίας καπιταλιστικής ασυδοσίας. Τα δισεκατομμύρια των Κινέζων του «φωτισμένου» Μάο Τσε Τουνγκ είναι σήμερα οι βίδες, τα εξαρτήματα, οι μεντεσέδες, τα πιο παραγωγικά ανθρώπινα ρομπότ ενός ανεξέλεγκτου και άκρως παραγωγικού βιομηχανικού οργασμού. Τουτέστιν, σκοτώνονται στη δουλειά προκειμένου να κατασκευάζουν όλα σχεδόν τα προϊόντα που χρειάζονται οι πολίτες των Δυτικών χωρών.
Με άλλα λόγια, οι πρώην ελεύθεροι σοσιαλιστές και κομμουνιστές εργάζονται νυχθημερόν προκειμένου να ικανοποιούν τις όποιες ανάγκες του Δυτικού «σκλαβωμένου» προλεταριάτου. Τι άλλο έχει απομείνει; Η άνευ όρων παράδοση της Κούβας του Ραούλ Κάστρο, καθώς και η εφιαλτική απειλή του Βορειοκορεάτη «κομμουνιστή» Κιμ Γιονγκ Ουν που έχει μετατρέψει τη χώρα του σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας.

Ο σταλινισμός, συνώνυμο των γκουλάγκ 

Τα κομμουνιστικά κόμματα εξαφανίστηκαν ή στην καλύτερη περίπτωση συρρικνώθηκαν. Ο Ευρωκομμουνισμός του Μπερλινγκουέρ παρέδωσε την Ιταλία στον Μπερλουσκόνι. Και οι ιδέες περιφέρονται ρακένδυτες, διασυρμένες και ολότελα απωθητικές!

Για τον ορυμαγδό των νικητών που πάντα γράφουν, όπως τους βολεύει την Ιστορία, ο Μαρξισμός κατάντησε συνώνυμο του Σταλινισμού. Και ο κομμουνισμός ταυτόσημος των γκουλάγκ, των μαζικών εκτελέσεων και της πλήρους ανελευθερίας.

Η ουτοπία που λειτούργησε ως γιγαντιαίος μαγνήτης. Που στο όνομά της και για την πραγμάτωσή της θυσιάστηκαν εκατομμύρια ψυχές. Που στη διάρκεια της παροιμιώδους οικονομικής ύφεσης του ’30 προσέλκυσε απίστευτες μάζες, ακόμα και ανιδιοτελών Αμερικανών. Και που ως πειστικό επιχείρημα, ορατό και καταλυτικό, μπήκε σε λειτουργία με την κρίσιμη, αποφασιστική μάχη στο Στάλινγκραντ και την επέλαση του Κόκκινου Στρατού.

Αλλά και η σύγχρονη «πραμάτεια» αριστερών και κομμουνιστών είναι, μαζί με όλα τ’ άλλα, ο πλήρης διασυρμός των ιδεών τους.

Το πιο ακλόνητο επιχείρημα των συστημικών που στριμώχνει και στέλνει στο καναβάτσο κάθε «αμετανόητο» αυθεντικό εκφραστή αυτών των ιδεών είναι το γνωστό «Σκέψου στον Εμφύλιο να είχαν νικήσει ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Δημοκρατικός Στρατός. Σκέψου η Ελλάδα να είχε μετατραπεί σε Αλβανία!».

Εκατό χρόνια πίσω από τη Δύση 

Το πιο κρίσιμο κεφάλαιο που συμπυκνώνει κατά τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τη διπολική και εξωτερικά αντιφατική διάσταση «θρίαμβος και πανωλεθρία» περικλείεται στο λεγόμενο «Σταλινικό φαινόμενο».

Όπου μέσα σε τριάντα περίπου χρόνια απόλυτης, ανεξέλεγκτης και ολοκληρωτικής προσωπαγούς κυριαρχίας (1924-1953) αναπτύχθηκαν, εφαρμόστηκαν και συντηρήθηκαν τα πιο ακραία φαινόμενα που καθόρισαν το μέλλον της Σοβιετικής Ένωσης, του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και των ιδεών του Μαρξισμού-Λενινισμού.

Η απέραντη Σοβιετική Ένωση, με ιλιγγιώδεις καλπασμούς και μέσα σε κάτι λιγότερο από 20 χρόνια εκτοξεύτηκε από την απόλυτη καθυστέρηση στη σφαίρα των πιο προηγμένων Δυτικών οικονομιών με ρυθμούς ανάπτυξης ταχύτερης και απ’ αυτής ακόμα των ΗΠΑ. Αυτή η πρωτοφανής, για τα παγκόσμια χρονικά, παραγωγική, βιομηχανική, επιστημονική, τεχνολογική και αγροτική ανασυγκρότηση και περίπου στο Διάστημα εκτόξευση είχε στηριχθεί στα νεκροταφεία εκατομμυρίων Σοβιετικών. Είχε ταυτόχρονα αναπτυχθεί με την ακλόνητη πίστη, αφοσίωση και στράτευση δεκάδων εκατομμυρίων κομμουνιστών. Και είχε θεμελιωθεί από τη μετάλλαξη του κόμματος σε εργαλείο μιας μονοπρόσωπης δικτατορίας.

Ο Στάλιν τελικά τα κατάφερε. Με μπόλικο, ανυπολόγιστο κόστος. Κάθε ύποπτος κατέληγε στα γκουλάγκ. Κάθε πρωτοκλασάτο στέλεχος του κόμματος που ο Στάλιν θεωρούσε εμπόδιο για την προσωπική του εξουσία, κατέληγε σε βασανιστήρια, σκηνοθετημένες δίκες και στα εκτελεστικά αποσπάσματα 

Άπαντες με τη δική τους ομολογία και υπογραφή «προδότες», «οπορτουνιστές», μετανοημένοι. Άπαντες εκτός κόμματος. Και άπαντες νεκροί.

Η «βίαιη εκβιομηχάνιση» στο πλαίσιο του πενταετούς πλάνου. Και η επίσης ακόμα πιο ακραία και βίαιη «αγροτική μεταρρύθμιση» με στόχο τις μαζικές απαλλοτριώσεις και τη δημιουργία Κολχόζ και Σοβχόζ ήταν δύο από τις βασικές αιτίες αυτού του πρωτοφανούς οικονομικού και βιομηχανικού άλματος και αυτών των μαζικών βασανιστηρίων, εκτοπίσεων, εκτελέσεων.