Ο απελπισμένος εφιάλτης της Βόρειας Θάλασσας είναι τώρα το θέμα ενός ντοκιμαντέρ του BBC με τον τίτλο Last Breath (η τελευταία αναπνοή), το οποίο λέει τη θαυμαστή του ιστορία που εξακολουθεί να ιντριγκάρει τους ειδικούς πώς ο δύτης επέζησε χωρίς οξυγόνο για 38 λεπτά.

Σε μια θυελλώδη νύχτα στη Βόρεια Θάλασσα το Σεπτέμβριο του 2012, ο Κρις Λέμονς κοίταξε το θάνατο κατάματα.

Μπλοκαρισμένος σε μια υποθαλάσσια πλατφόρμα τοποθετημένη πάνω από ένα πηγάδι πετρελαίου μέσα στην παγωνιά και το απόλυτο σκοτάδι του έμεναν μόνο λίγα λεπτά οξυγόνου στις φιάλες έκτακτης ανάγκης, που ήταν συνδεδεμένες με το φωσφοριζέ κίτρινο κοστούμι κατάδυσης.

Σκεφτόταν την αρραβωνιαστικιά του στη Σκωτία που περίμενε η τελευταία του αποστολή ως δύτης θαλάσσης στη βιομηχανία πετρελαίου να τελειώσει, ώστε να μπορέσουν να φτιάξουν το πρώτο τους σπίτι μαζί. Σχεδίαζαν να παντρευτούν τον Απρίλιο.

Κάθε αναπνοή γινόταν όλο και πιο δύσκολη. . . και τελικά τα πάντα έγιναν σκοτεινά.

Ο Κρις, τότε 33 ετών, περιέγραψε την εμπειρία του σαν να «μπήκε στο διάστημα, αλλά υποβρύχια.

Ο απελπισμένος εφιάλτης της Βόρειας Θάλασσας είναι τώρα το θέμα ενός ντοκιμαντέρ του BBC με τον τίτλο Last Breath (η τελευταία αναπνοή), το οποίο λέει τη θαυμαστή του ιστορία που εξακολουθεί να ιντριγκάρει τους ειδικούς. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν κατά μέσο όρο, τρία λεπτά χωρίς οξυγόνο. Απίθανο, αλλά ο Κρις επέζησε για 38 λεπτά.

Πώς το έκανε;

Στις 18 Σεπτεμβρίου είχε ξεκινήσει μόλις μια άλλη μέρα, στη θάλασσα 127 μίλια ανατολικά του Αμπερντίν.

Ο στόχος του ίδιου και του συνεργάτη του, Γιουάσα του ήταν να κατέβουν 300 πόδια (90 μέτρα) από το σκάφος υποστήριξης καταδύσεων, Bibby Topaz, στον πυθμένα για να επιδιορθώσουν έναν κατεστραμμένο σωλήνα.

Συνηθισμένη δουλειά γι 'αυτούς - μέλη μιας μικρής ομάδας εξαιρετικά ικανών εμπειρογνωμόνων στην «Πρέμιερ Λιγκ» της κατάδυσης - αλλά τρομακτική σε όλους τους άλλους.

Θα λειτουργούσαν, όπως πάντα, σε ακραίες συνθήκες, όπου η πίεση στο σώμα τους ήταν τέτοια που έπρεπε να προετοιμαστούν για κατάδυση για μέρες στο πλοίο σε μια ειδική μονάδα κορεσμού αποσυμπίεσης - παρόμοια με ένα μίνι υποβρύχιο.

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που χτύπησε συναγερμός από το Bibby Topaz. Έπρεπε να επιστρέψουν αμέσως στο πλοίο. Το μηχανοκίνητο σύστημα πλοήγησής του, το οποίο κλείδωνε το σκάφος στη θέση του πάνω από το πετρελαιοπηγές, δεν λειτουργούσε.

Το Bibby Topaz απομακρύνονταν από το σημείο και το πλήρωμα δεν μπορούσε να το ελέγξει.

Καθώς προσπαθούσαν να φτάσουν το πλοίο ο Κρις Λέμονς μπλέχτηκε στη δομή του πηγαδιού.

Με το πλοίο να σέρνει το καλώδιο που ήταν δεμένος προς την αντίθετη κατεύθυνση, εκείνο έσφιξε γύρω του. Ο Γιουάσα προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά ήξερε ότι δεν υπήρχαν πολλές ελπίδες. Καθώς ο Λέμονς τραβούσε απεγνωσμένα για να απελευθερωθεί, το καλώδιο έσπασε.

Μέσα στο καταδυτικό κοστούμι του, επικράτησε ξαφνικά σιωπή. Δεν υπάρχει φως, κανένας αέρας, καμία επικοινωνία με τους συναδέλφους του - και δεν κυκλοφορούσε πλέον ζεστό νερό για να κρατήσει το κοστούμι του ζεστό. Πήγε πίσω στον πυθμένα.

Ο Γιουόσα δεν είχε αρκετό καλώδιο του για να ψάξει τον Λέμονς και το πλήρωμα του Bibby Topaz δεν ήθελε να χάσει και τους δύο δύτες.

Στην επιφάνεια, το πλήρωμα μάχονταν για να επισκευάσει το σύστημα πλοήγησης του πλοίου. Ήξεραν πως κάθε λεπτό που περνούσε ήταν μοιραίο. Έπρεπε να επιστρέψουν στην αρχική τους θέση και να ξεκινήσουν μια αναζήτηση για τον Λέμονς. Στην καλύτερη περίπτωση, υπολόγιζαν, μπορεί να έχει οκτώ λεπτά αέρα στις φιάλες έκτακτης ανάγκης.

Καθώς το ρολόι χτυπούσε και οι τεχνικοί προσπαθούν να ανακτήσουν τον έλεγχο, αποφασίστηκε να στείλουν έναν μη επανδρωμένο ανιχνευτή με μια φωτογραφική μηχανή για να αναζητήσουν τον δύτη που έλειπε, ξεκινώντας από το φρεάτιο.

Μόνος στο βυθό, ο Λέμονς ήξερε ότι οι πιθανότητες επιβίωσης μειώνονται κάθε δευτερόλεπτο.

Πώς ο Κρις Λέμονς επέζησε μόνος του με σχεδόν καθόλου αέρα για 38 λεπτά σε ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη εξακολουθεί να αποτελεί αίνιγμα για τους εμπειρογνώμονες.

Η καλύτερη εξήγηση που μπορούν να προσφέρουν είναι ότι το ακραίο κρύο προκάλεσε το σώμα του να «κλείσει», επιτρέποντας στα ζωτικά του όργανα να υπολειτουργούν με το μικροσκοπικό κομμάτι οξυγόνου που απέμενε στο σύστημά του

Όταν το πλήρωμα κατάφερε να επισκευάσει τη βλάβη θεωρούσε πως απλά έπρεπε αν συλλέξει ένα νεκρό σώμα.

Τους χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να πάνεν το Topaz πίσω στην αρχική του θέση πάνω από το πηγάδι. Ο Γιουόζα πήρε εντολή να βουτήξει στην πλατφόρμα και να φέρει πίσω το σώμα του Λέμονς.

Ήταν ένα νεκρό βάρος, σαν να επιβεβαίωσε όλους τους χειρότερους φόβους τους, αλλά περισσότερο με την ελπίδα παρά την προσδοκία, άρχισαν να του δίνουν το φιλί της ζωής.

Μετά από δύο αναπνοές, ο Λέμονς πήρε αναπνοή.

Ωστόσο, ακόμα, ήξεραν ότι οι πιθανότητες να λειτουργήσει ο εγκέφαλος του λόγω έλλειψης οξυγόνου ήταν απειροελάχιστες. Αλλά μέσα σε λίγα λεπτά ο Λέμονς άρχισε να μιλάει με συνέπεια. Πραγματικά είχε εξαπατήσει τον θάνατο.

Πώς επιβίωσε μόνος του με σχεδόν καθόλου αέρα για 38 λεπτά σε ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη εξακολουθεί να μην μπορεί να εξηγηθεί πλήρως από τους εμπειρογνώμονες.

«Δεν νομίζω ότι θα ξέρω ποτέ», λέει ο Κρις Λέμονς, τώρα 40 ετών, με ένα χαμόγελο στο τέλος της Τελευταίας Αναπνοής.