Η αλήθεια είναι πως η έλευση του «1917» στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν συνοδεύτηκε από πολύ μεγάλη φασαρία. Κάτι το γεγονός ότι το «Joker» είχε φροντίσει να προσγειωθεί με σαματά ανάμεσά μας, κάτι οι ατέρμονες συζητήσεις για το «Irishman» του Σκορτσέζε, κάτι το γεγονός ότι κόσμος και κοσμάκης εντυπωσιάστηκε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε με τους ταξικούς συμβολισμούς του «Parasite», το πολεμικό δράμα του Σαμ Μέντες έσκασε λιγάκι διακριτικά και αθόρυβα στη φιλμογραφία του χειμώνα. Και δεν ήταν μόνο ο πληθωρισμός σημαντικών ταινιών για φέτος που το κατέστησε επικοινωνιακό κομπάρσο. Ήταν και η θεματολογία του.
Διότι, κακά τα ψέμματα, το είδος των πολεμικών ταινιών μοιάζει, στις συνειδήσεις πολλών κινηματογραφόφιλων, μια ξεπερασμένη κατηγορία ταινιών, ξεζουμισμένη. Δεν είναι τυχαίο πως όταν πρωτοέσκασε το trailer του «1917», οι περισσότεροι στάθηκαν στην αισθητική του ομοιότητα με την «Δουνκέρκη» (δεν είναι καν μυστικό άλλωστε ότι ο Μέντες κρυφοκοιτάει τα κινηματογραφικά κατορθώματα του Νόλαν…) και λιγότερο στην όποια πρωτοτυπία του περιεχομένου του. Πόσα να πεις άλλωστε εν έτη 2020 για τους δυο χιλιοσυζητημένους Παγκόσμιους Πολέμους του προηγούμενου αιώνα; Ό,τι σημαντικό υπήρξε για να ειπωθεί, έχει ήδη ειπωθεί. Θεωρητικά τουλάχιστον.
Διαβάστε περισσότερα στο
