Αν ακούσω ακόμη μια φορά την ρήση του Κλαούζεβιτς από τους όψιμους αναλυτές θα... πηδηχτώ από το παράθυρο που έλεγε και μια ψυχη...
Η πρώτη σημαντική αλλαγή που προκύπτει από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ότι η Ρωσία θα εμπλακεί πλέον ανοιχτά στην ίδια δραστηριότητα για την οποία κατηγορούσε την Αμερική. Στην αλλαγή καθεστώτος
Έχοντας επί δεκαετίες καταδικάσει τις δυτικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, την Υεμένη και τη Λιβύη, ως επεμβάσεις που άλλαξαν καθεστώτα, και έχοντας ενοχοποιήσει την "Αραβική Άνοιξη" ως μια μεγάλη συνωμοσία της CIA, η Ρωσία επιδίδεται τώρα στην ίδια πρακτική στην Ουκρανία.
Χρησιμοποιεί την ίδια λογική που χρησιμοποιούσε η Ουάσινγκτον για μεγάλο μέρος των τελευταίων 30 ετών. Κινείται στην Ουκρανία επειδή... μπορεί. Γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον της χωρίς να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
Τον περασμένο μήνα, ο Ντμίτρι Τρένιν, ένας βετεράνος σχολιαστής της στρατιωτικής και εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας, είπε τα εξής: "Ίσως να κατασκευάζεται ήδη ένα ξεχωριστό "ρωσικό σχέδιο", το οποίο δεν προβλέπει πλέον την ενσωμάτωση στον κόσμο όπου η Δύση εξακολουθεί να διαδραματίζει ηγετικό, αν και όχι κυρίαρχο, ρόλο. Δεδομένης της ρήξης με τη Δύση, η Ρωσία μπορεί να δημιουργήσει πολύ στενότερες και ακόμη και de facto συμμαχικές σχέσεις με βασικά μη δυτικά κράτη, κυρίως με την Κίνα, καθώς και με το Ιράν και τους αντιπάλους των ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο: Βενεζουέλα, Κούβα και Νικαράγουα. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η Ρωσία μπορεί να ασκήσει μια σημαντικά πιο ενεργή εξωτερική πολιτική. Η Μόσχα μπορεί να αρχίσει να κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο η Δύση την έχει κατηγορήσει τόσο συχνά. Η Ρωσία σε αυτό το σενάριο στοχεύει να δημιουργήσει τόσο σφαίρες επιρροής όσο και το δικαίωμα χρήσης βίας για την ανατροπή ανεπιθύμητων καθεστώτων".
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση από τους πολύ...ευαίσθητους που ξεχνούν την Κύπρο και την Γιουγκοσλαβία όταν μιλούν για πόλεμο στην Ευρώπη μετά από 80 χρόνια, θα υπογραμμίσουμε πως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την έναρξη ενός νέου πολέμου. Τίποτα από όλα αυτά δεν δικαιολογεί ή δικαιολογεί την εισβολή στην Ουκρανία.
Η αιματοχυσία ήδη είναι τεράστια και τις επόμενες ημέρες ή και εβδομάδες μπορεί να είναι κολοσσιαία.. Απευκταίον σενάριο.
Αυτός ο πόλεμος δεν χρειαζόταν να γίνει. Το ζήτημα του Πούτιν με το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Θα μπορούσαν να είχαν συμφωνηθεί με τη Μόσχα νέες δομές ασφαλείας που θα υποστήριζαν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία των κρατών, οι οποίες με τη σειρά τους θα σέβονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πίστη των ρωσόφωνων. Αυτό δεν είναι πυρηνική φυσική και έχει επιτευχθεί αλλού. Αλλά φευ...
Επίσης θα απαιτούσε ένα βασικό συστατικό που έλειπε από τη δυτική συμπεριφορά απέναντι στη Ρωσία , την ταπεινότητα. Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, ο νικητής τα πήρε όλα. Δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να ακούσει την άλλη πλευρά. Το ΝΑΤΟ δεν έπρεπε ποτέ να επεκταθεί προς τα ανατολικά.
Τουλάχιστον, θα έπρεπε να είχε συμπεριλάβει τις ρωσικές δυνάμεις στις δομές του και να τις είχε εκσυγχρονίσει. Αυτό θα είχε εξαλείψει το κεντρικό παράδοξο της μεταρρύθμισης, δηλαδή του ό,τι ήταν καλό για τη Δύση ήταν κακό για τη Ρωσία. Αντ' αυτού, δεν υπήρξε καμία οικοδόμηση, μόνο κατεδάφιση. Αφέθηκε σε κάποιον σαν τον Πούτιν να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας, με τις συνέπειες που έχει σήμερα.
Ο Πούτιν έχει τώρα αντιστρέψει τη λογική, λέγοντας ότι αυτό που είναι καλό για τη Ρωσία είναι κακό για το ΝΑΤΟ. Μόνο η αντίσταση των Ουκρανών μαχητών μπορεί να τον πείσει ότι και μπροστά σε συντριπτικούς αριθμούς, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσουν να το κάνουν για πολύ ακόμα. Το ΝΑΤΟ έχει κρεμάσει τους Ουκρανούς ξεκάθαρα. Έχοντας υπερασπιστεί στα λόγια την αρχή της ουκρανικής εδαφικής ακεραιότητας, δεν μπορεί στην πράξη να κάνει τίποτα για να την υπερασπιστεί.
Το τραγικό είναι ότι ενώ η Ρωσία θεωρούσε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει, η Δύση συνέχισε να τον πολεμάει.
Τώρα η ίδια έχει αναδημιουργήσει τον ίδιο τον εχθρό που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας.
