Μετά τους Τούρκους, τους Σύριους, τους Αφγανούς ''πλακώσανε'' και οι Πακιστανοί στον πόλεμο του Ναγκόρνο.
Ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικολ Πασινιάν δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Σούτνικ, ότι η Τουρκία δεν χρησιμοποιεί μόνο το στρατό της στο Καραμπάχ, αλλά σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρα του, μετέχουν και ειδικές δυνάμεις του πακιστανικού στρατού.
Στη δήλωσή του, ο ίδιος ανέφερε: «οι τουρκικές δυνάμεις δεν συμμετέχουν μόνο στον σχεδιασμό των επιθέσεων, αλλά και με ειδικές μονάδες απευθείας από τον τουρκικό στρατό (επί τόπου)».
Ο Αρμένιος πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, υπάρχουν ειδικές δυνάμεις και του πακιστανικού στρατού που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων μας».
Ο Πασινιάν δεν διευκρίνισε από πού προέρχονται οι αναφορές για τον πακιστανικό στρατό στις μάχες του Καραμπάχ, αλλά η Αρμενία κατηγόρησε επανειλημμένα την Τουρκία ότι προμηθεύει το Αζερμπαϊτζάν μισθοφόρους από τη Συρία.
Η σύντομη ανάλυση της κατάστασης έχει ως εξής: η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν υπέστησαν απώλειες τόσο στρατιωτών όσο και οπλικών συστημάτων.
Οι απώλειες δεν είναι μικρές, αντίθετα είναι αρκετά μεγάλες. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του Πούτιν προσπαθεί να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή στη σύγκρουση και πραγματοποιεί συναντήσεις και συνομιλίες με τα ενδιαφερόμενα μέρη, τα οποία θέλουν να τερματίσουν τη σύγκρουση.
Παρά τις τακτικές συναντήσεις στη Μόσχα, η ρωσική διαμεσολάβηση δεν έδωσε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αντιθέτως, οι εχθροπραξίες συνεχίζονται σε πλήρη ισχύ, κάτι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απειλεί τη θέση της Μόσχας.
Αναλυτές αναγνωρίζουν επίσης τον ρόλο της Τουρκίας στη σύγκρουση. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με την πτώση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή, οι Τούρκοι έχουν αυξήσει την δικής τους αναλογικά.
Έτσι, σύμφωνα με τον Ruslan Pukhov, διευθυντή του Κέντρου Ανάλυσης Στρατηγικών (CAST), η παρουσία της Μόσχας έχει υποβαθμιστεί, ενώ Ερντογάν και Αλίγιεφ έχουν βελτιώσει τις σχέσεις τους, δίνοντας στην Άγκυρα ισχυρότερη θέση στο Αζερμπαϊτζάν, εις βάρος της Ρωσίας.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το κύριο πρόβλημα σε αυτόν τον «άνισο» πόλεμο, που είναι η έλλειψη οικονομικής ισχύς στο Ερεβάν.
Επειδή το Ερεβάν έχει παλιά ρωσικά όπλα κενώ τα μαχητικά Su-30 γενιάς 4 ++ καθώς και το πυραυλικό σύστημα Tor-M2KM αποκτήθηκαν μέσω δανείων από ρωσικές τράπεζες, τα πράγματα από αυτήν την άποψη δεν πάνε καλά για τους Αρμένιους στον οικονομικό τομέα.
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το Μπακού, το οποίο έχει καλή οικονομική κατάσταση λόγω του πετρελαίου στη χώρα. Αυτό δίνει μια ορισμένη ελευθερία στον στρατό του Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος έχει το δικαίωμα να επιλέγει περισσότερα και καλύτερα όπλα, κάτι που λείπει στο Ερεβάν.
Όταν τελειώσει ο πόλεμος, και οι δύο πλευρές αναμένεται να ξεκινήσουν διάφορες διαδικασίες για την απόκτηση νέων όπλων.
Αλλά το Ερεβάν θα είναι στην ίδια θέση χωρίς χρήματα, και θα βασίζεται σε ρωσικά δάνεια ή στις ευλογίες του Πούτιν, ενώ το Αζερμπαϊτζάν αγοράζει τουρκικά και ισραηλινά όπλα.
Το χρήμα πάντα έπαιζε ρόλο στις στρατιωτικές συγκρούσεις από την αρχαιότητα άλλωστε και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει καμία χώρα.
