Ο Γιώργος Σεφέρης ήταν υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας και πάντα μιλούσε περήφανα για αυτή!
Ήταν 24 Οκτωβρίου του 1963, όταν η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών τίμησε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, τον Γιώργο Σεφέρη, διάκριση που λάμβανε για πρώτη φορά η Ελλάδα στο πρόσωπο του κορυφαίου διπλωμάτη και ποιητή.
Ο Γιώργος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν ένας από τους 80 υποψήφιους για το Νόμπελ Λογοτεχνίας εκείνη τη χρονιά, με τον Έλληνα ποιητή να βρίσκεται σταθερά μέσα στις επιλογές της επιτροπής, ακόμη κι όταν οι υποψήφιοι περιορίστηκαν σε έξι και αργότερα σε τρεις.
Οι Πάμπλο Νερούδα, Γ.Χ. Όντεν και Γιώργος Σεφέρης ήταν η τελική τριάδα που διεκδικούσε την ύψιστη διάκριση στην Λογοτεχνία, με τον γεννημένο στα Βουρλά της Σμύρνης διπλωμάτη να κερδίζει ομόφωνα το βραβείο.
Και λίγους μήνες μετά, όταν παραλάμβανε το βραβείο του σε μια δοξαστική για την Ελλάδα τελετή, ο Γιώργος Σεφέρης απευθύνοντας την ομιλία του στα γαλλικά, μίλησε για την ελληνική παράδοση και τις πολλές όψεις της Ελλάδας, ενώ συνόψισε τις πεποιθήσεις του, τόσο για την άμεση και αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας (και ευρύτερα της ελληνικής ηθικής συνείδησης) από την αρχαιότητα ως τη σημερινή εποχή όσο και για την αναγκαιότητα και τη λειτουργία της ποίησης στο σύγχρονο κόσμο.
