Το ηφαιστειακό τοπίο του Γκόρεμε, στην Καππαδοκία, μοιάζει από άλλο πλανήτη. Βραχώδεις ηφαιστειογενείς σχηματισμοί και η «τεχνίτισσα» διάβρωση δημιουργούν κορυφές, κοιλάδες και τα παράξενα σχήματα που θυμίζουν καμινάδες.
Το εθνικό πάρκο Γκόρεμε- παραφθορά της αρχαιοελληνικής ονομασίας Κόραμα- αποτελεί μαζί με τις μονολιθικές εκκλησίες της Καππαδοκίας μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, με ναούς σμιλεμένους μέσα σε σπηλιές, που προκαλούν το ενδιαφέρον και συναρπάζουν τους επισκέπτες. Εκτός από το ενδιαφέρον που παρουσιάζει από γεωλογικής και εθνολογικής άποψης, η παράξενη ομορφιά των ναών αναδεικνύει την Καππαδοκία σε εξαιρετικό δείγμα της μετά την Εικονομαχία περιόδου.
Πιστεύεται πως τα πρώτα δείγματα μοναστικής δραστηριότητας στην Καππαδοκία χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα, όταν μικρές κοινότητες αναχωρητών άρχισαν να κατοικούν σε μικρά σπήλαια μέσα στα βράχια. Αργότερα, οι κοινότητες αυτές άρχισαν να ενώνονται για να αντισταθούν με «κοινό μέτωπο» στις εισβολές των Αράβων ενώ οι υπόγειες πολιτείες τους αποτέλεσαν καταφύγια σε δύσκολους καιρούς.
Οι φημισμένες λαξευτές κατασκευές δεν περιλάμβαναν μόνο εκκλησίες και παρεκκλήσια αλλά και ολόκληρα συγκροτήματα που μπορούσαν να φιλοξενήσουν πάρα πολλούς ανθρώπους. Οι κατασκευές αυτές φτάνουν σε κάποια σημεία ακόμα και τα δέκα επίπεδα, κάτω από τη γη, και διαθέτουν κοιτώνες, αποθήκες, ακόμα και στάβλους. Η ηφαιστειακή πέτρα προσφέρει και καλή προστασία από τις καιρικές συνθήκες ενώ υπήρχαν και πολύ καλές συνθήκες εξαερισμού.
Υπολογίζεται πως υπάρχουν περίπου 100 συγκροτήματα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Το μεγαλύτερο είναι το Ντερινκουγιού το οποίο υπολογίζεται πως φιλοξένησε κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του περί τους 10.000 επισκέπτες.
Το τοπίο δημιουργήθηκε από εκρήξεις ηφαιστείων και πλημμύρες, στο διάστημα εκατομμυρίων χρόνων, και στην καρδιά του βρίσκονται βράχοι με διαφορετικό βαθμό σκληρότητας σχηματισμένοι από ηφαιστειακή τέφρα.
Το απόκοσμο τοπίο παίρνει χρώμα από τα αερόστατα με τα οποία συχνά τουρίστες περιηγούνται στην περιοχή.
