Αντί για δάκρυα, κάνε κάτι… Μην κλείνεις τα μάτια, το παιχνίδι παίζεται ακόμα στο σπίτι του καθενός από εμάς…
Για μια Ελένη…
Για εκείνη την Ελένη, ανάμεσα στις πολλές που είπε “όχι”.
Για εκείνη την Ελένη, ανάμεσα στις πολλές που αντιστάθηκε.
Για εκείνη την Ελένη, ανάμεσα στις πολλές που το πλήρωσε.
Πόσα γιατί δεν θα απαντηθούν;
Πόσες λέξεις θα σκορπιστούν χωρίς νόημα.
Πόσα λόγια θα ειπωθούν μέχρι να έρθει το επόμενο “γεγονός – σοκ” που θα ξεπεράσει το προηγούμενο.
Δεν θέλω να σου μιλήσω για την Ελένη.
Άστην να ταξιδέψει εκεί που πάνε οι ψυχές..
Δεν θέλω να σου μιλήσω ούτε για εκείνους τους δυο..
Θέλω να σου μιλήσω για τα παιδιά σου.
Για τα παιδιά μου.
Για να προλάβουμε!
Αν δεν μάθουμε τα παιδιά μας να σέβονται την ζωή, η επόμενη Ελένη, μπορεί να είναι θύμα του δικού μας παιδιού.
Αν δεν μάθουμε τα παιδιά μας να ζητάνε βοήθεια, η επόμενη Ελένη, δεν θα αργήσει να μας “σοκάρει”.
Αν δεν μάθουμε στα παιδιά μας την αγάπη, την αγκαλιά, την κατανόηση, την συγχώρεση, η επόμενη Ελένη, μπορεί να έχει το όνομα του δικού σου παιδιού. Του δικού μου παιδιού.
Ναι, το παιχνίδι παίζεται ακόμα στα χέρια των γονιών.
Το παιχνίδι έχει και συμμάχους. Τους δασκάλους, τους καθηγητές.
Το παιχνίδι το κρατάς εσύ κι εγώ.
Την βία την μαθαίνουν από εμάς. Από τις εικόνες που τους αφήνουμε να δουν. Από τις καταστάσεις που τους επιτρέπουμε να ζήσουν.
Αν θες λοιπόν, αντί για μνημόσυνο και δάκρυα για την Ελένη.. κάνε κάτι!
Κάνε κάτι που θα αλλάξει την ροή της ιστορίας.
Μην κλείνεις τα μάτια. Μην κοκορεύεσαι για το “μάγκα” που μεγαλώνεις που τσαμπουκαλεύεται.
Δεν έχει τίποτα “αστείο” η βία και ο τσαμπουκάς. Δεν έχει τίποτα χρήσιμο το αντριλίκι.
Μην αδιαφορείς. Μην το αφήνεις στην τύχη. Η ζωή, δεν είναι τύχη.. είναι επιλογή.
Μην κλείνεις τα μάτια αν δεν θες να ξαναζήσεις μια Ελένη..
