Οι Γάλλοι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι άρχισαν σήμερα απεργιακή κινητοποίηση για την οποία ανακοινώνουν πως θα είναι «μαζική», πως μπορεί να παραλύσει τη Γαλλία για τρεις μήνες και πως αποτελεί μείζονα πρόκληση για τον πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν και τα μεταρρυθμιστικά σχέδιά του.
Την ώρα που οι οδοκαθαριστές και οι εργαζόμενοι στον ενεργειακό τομέα απεργούν επίσης, η κινητοποίηση συνεχίζεται και στους αιθέρες, με μια τέταρτη ημέρα απεργίας μέσα σ' έναν μήνα του προσωπικού της Air France, που ζητεί μισθολογικές αυξήσεις.
Μπροστά σ' αυτή την ακολουθία των δυσαρεστημένων, ιδιαίτερα των σιδηροδρομικών που έχουν κινητοποιηθεί κατά της μεταρρύθμισης στον σιδηροδρομικό τομέα, «η κυβέρνηση θα επιμείνει ακούγοντας, με συνεννόηση, με διάλογο», διαβεβαίωσε η υπουργός Μεταφορών Ελιζαμπέτ Μπορν μιλώντας στον ραδιοσταθμό RMC.
Η «πολύ μαζική» απεργία, σύμφωνα με το συνδικάτο CGT, προκαλεί αναστάτωση στους σιδηροδρόμους, τους οποίους χρησιμοποιούν καθημερινά 4,5 εκατομμύρια Γάλλοι. Ένας σιδηροδρομικός στους τρεις (34%) απεργεί, το ίδιο και πάνω από τρεις στους τέσσερις μηχανοδηγοί (77%), ανακοίνωσε η διεύθυνση του οργανισμού των γαλλικών σιδηροδρόμων SNCF.
Συνολικά κυκλοφορούν μόνο ένα TGV (τρένο υψηλής ταχύτητας) στα οκτώ και μια περιφερειακή αμαξοστοιχία στις πέντε. Τα διεθνή σιδηροδρομικά δρομολόγια αντιμετωπίζουν λιγότερα προβλήματα, καθώς κυκλοφορούν τρεις στις τέσσερις αμαξοστοιχίες Eurostar ενώ η κυκλοφορία είναι σχεδόν ομαλή στις αμαξοστοιχίες Thalys προς το Βέλγιο.
«Καταλαβαίνω ότι θέλουν να υπερασπιστούν την μπριζόλα τους, όμως υπάρχουν ίσως άλλα μέσα για να το κάνουν», λέει ο Πασκάλ Λανιέ, 44 ετών, στέλεχος μιας τράπεζας, ο οποίος ταξιδεύει συχνά ανάμεσα στη Λίλλη (βόρεια Γαλλία) και το Παρίσι, το οποίο δεν είχε παραλύσει ιδιαίτερα σήμερα από τα μποτιλιαρίσματα.
Έχοντας ξεκινήσει έναν «πόλεμο φθοράς», σύμφωνα με την εφημερίδα Le Figaro, τα συνδικάτα έχουν προγραμματίσει μια διήμερη απεργία κάθε πέντε ημέρες μέχρι τα τέλη Ιουνίου, δηλαδή 36 ημέρες απεργίας.
Οι σιδηροδρομικοί διαμαρτύρονται για την κατάργηση των προσλήψεων με ειδικό καθεστώς, για τον τρόπο που ο τομέας ανοίγει στον ανταγωνισμό ή ακόμη για τη μετατροπή του SNCF σε ανώνυμη εταιρεία, που ανοίγει, σύμφωνα με τους ίδιους, τον δρόμο για μια μελλοντική ιδιωτικοποίηση, κάτι που η κυβέρνηση αρνείται.
Τα συνδικάτα, αν και διαιρεμένα και λίγο μόνο αντιπροσωπευτικά (μόλις 11% των μισθωτών είναι συνδικαλισμένοι στη Γαλλία), ελπίζουν να κερδίσουν την υποστήριξη της κοινής γνώμης, στην οποία μια μικρή πλειοψηφία λέει πως είναι προς το παρόν αντίθετη στην απεργία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Μέχρι τώρα, οι κοινωνικές κινητοποιήσεις στην αρχή της θητείας του Μακρόν, ο οποίος εξελέγη τον Μάιο 2017 με μεταρρυθμιστικό και φιλοευρωπαϊκό πρόγραμμα, δεν είχαν αρκετή απήχηση για να κάνουν την κυβέρνηση να υποχωρήσει.
