Η τελευταία φορά που ο Φρανσουά Μπαϊρού ήταν υπουργός ήταν το 1997. Ο κεντρώος Γάλλος πολιτικός κατόρθωσε όλα αυτά τα χρόνια να επιβιώσει, να μπει στην κυβέρνηση Μακρόν και... να φύγει σε έναν μήνα.

Αφού διέσχισε την έρημο επί σειρά ετών, το 2007 ο Φρανσουά Μπαϊρού ίδρυσε το κεντρώο κόμμα  Modem -προέρχεται από τη δεξιά παράταξη- και κατόρθωσε να εκλέξει δύο βουλευτές. Εζησε μια σειρά από τρομερές αποτυχίες και ήττες: το 2008 διεκδίκησε τον δήμο της πόλης Πο και έχασε. Το 2009 διεκδίκησε τη γαλλική προεδρία και έχασε. Το 2012 έχασε και τη βουλευτική του έδρα.

Την ίδια χρονιά κατόρθωσε επιτέλους να βγει δήμαρχος στην Πο, κερδίζοντας τον σοσιαλιστή υποψήφιο. Και ενώ όλα έδειχναν ότι ήταν νεκρός πολιτικά, το 2016 στήριξε δημόσια την υποψηφιότητα του Εμανουέλ Μακρόν για τη γαλλική προεδρία και βγήκε πάλι στο προσκήνιο. Αιτιολόγησε την απόφασή του με το επιχείρημα ότι ο Μακρόν είναι πέραν της Δεξιάς και της Αριστεράς και ότι εκφράζει το σύγχρονο Κέντρο.

Με την εκλογή του Μακρόν στη γαλλική προεδρία, ο Φρανσουά Μπαϊρού πήρε την εκδίκησή του και μπήκε πάλι γερά στο πολιτικό παιχνίδι. Επέβαλε μάλιστα στον νέο πρόεδρο τρεις υπουργούς που προέρχονταν από το κόμμα του: την υπουργό Αμυνας, την υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και τον ίδιο στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Η συμφωνία του, μάλιστα, με το κόμμα Μακρόν «Δημοκρατία εμπρός» του επέτρεψε να εκλέξει 42 βουλευτές του κόμματος Modem -ένα ιστορικό ρεκόρ.

Αλλά ένα σκάνδαλο ήρθε να τα ανατρέψει όλα: ο Μπαϊρού και οι δύο γυναίκες υπουργοί του Modem επιβίωσαν μόνο 32 ημέρες στην κυβέρνηση Μακρόν. Η δικαστική έρευνα για αργομισθίες στο Ευρωκοινοβούλιο (με ευρωπαϊκά κονδύλια πλήρωνε τους εργαζομένους στο κόμμα Modem) έβαλε τέλος στην τελευταία ελπίδα πολιτικής επιβίωσης.