Τεράστια διαμάχη έχει ξεσπάσει για το ταμείο της Άμυνας της ΕΕ, ύψους άνω των 150 δις ευρώ, μεταξύ Φράγκων και Ούνων.
Ο Γερμανός Καγκελάριος Ο. Σόλτς επιθυμεί την συμμετοχή κρατών εκτός ΕΕ (Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία, Ελβετία και Τουρκία), ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Ε.Μακρόν διαφωνεί κάθετα, αναφέρουν οι
Έχοντας εγκρίνει ένα ταμείο της ΕΕ για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, η Γερμανία θέλει στενούς εταίρους της ΕΕ στον αμυντικό τομέα , το Ηνωμένο Βασίλειο, την Νορβηγία αλλά και την Τουρκία του Ερντογάν, για να συμπεριληφθούν ως εταίροι σε προγράμματα κατασκευής οπλικών συστημάτων.
Η Γαλλία υποστηρίζει ότι όλα τα συστήματα πρέπει να γίνονται εντός των κρατών μελών της ΕΕ.
Αυτό φυσικά συμφέρει βολικά την Γαλλία ( αναφέρουν άλλες πηγές) ως τον μεγαλύτερο κατασκευαστή οπλικών συστημάτων με μεγάλη απόσταση από τους υπόλοιπους.
Οι Γερμανοί υποστηρίζουν επίσης ότι, η ένταξη ως έθνος εταίρος θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική ώθηση για την αμυντική βιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ειδικοί από την Γερμανία αναφέρουν ότι “το να εξαναγκάζεις την κατασκευή πανάκριβων οπλικών συστημάτων να αγοράζονται από την ΕΕ είναι ανόητο. Παρά τα 3 χρόνια ενεργού πλήρους πολέμου στην ευρωπαϊκή ήπειρο, οι περισσότεροι κατασκευαστές όπλων μόλις πρόσφατα άρχισαν να αυξάνουν την παραγωγή τους και τα βιβλία παραγγελιών είναι γεμάτα για το άμεσο μέλλον”.
Οι ίδιοι θεωρούν μαζί με τον Γερμανό Καγκελάριο ότι “θα πρέπει να αγοραστούν όπλα από τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, την Τουρκία και οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει την δυνατότητα”. Χρειαζόμαστε όπλα ΤΩΡΑ, όχι σε 7 χρόνια που έχουν κατασκευαστεί τα εργοστάσια και επιτέλους πραγματοποιούνται οι αυξήσεις της παραγωγής.
Αν και θα ήταν λογικό να αξιοποιηθούν έθνη εκτός ΕΕ κάποια στιγμή, είναι πλήρως κατανοητή και ορθή η γαλλική θέση, από το να βάλουμε τους Νεο-οθωμανούς στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
Η ΕΕ χρειάζεται τη δική της βασική ικανότητα που δεν θα στηρίζεται σε χώρες εκτός Ένωσης, όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ, που έχουν αναπτύξει ένα γιγάντιο βιομηχανικό αμυντικό σύμπλεγμα που τροφοδοτεί όχι μόνο τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και όλον τον κόσμο.
Αυτό θα έδινε την μέγιστη ευκαιρία και στην ελληνική αμυντική βιομηχανία να αναπτυχθεί, να τις δοθούν δευτερεύοντα προγράμματα από χώρες σαν την Γαλλία, ή την Γερμανία, και γενικά θα έδινε άλλη πνοή στην χώρα μας.
Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλα και σύγχρονα Ναυπηγεία πλέον, ενώ οι κρατικές εταιρείες με επικεφαλής την ΕΑΒ,τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και τις υπόλοιπες, θα αποκτήσουν άλλη οντότητα και την δυνατότητα αύξησης των θέσεων εργασίας, και των επενδύσεων.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα αντισταθμιστικά οφέλη και την μεταφορά τεχνογνωσίας που έχουμε αποκτήσει εδώ και πολλά χρόνια με τις συμβάσεις για μεγάλα οπλικά συστήματα.
Αυτήν την εμπειρία αν την διοχετεύσουμε για λογαριασμό της αμυντικής βιομηχανίας της Ευρώπης, μόνο να κερδίσουμε έχουμε ως χώρα σε κάθε περίπτωση.
