Με γνωρίζετε ως αθλήτρια. Αθλήτρια που εκπροσωπώ με όλες μου τις δυνάμεις και με περίσσια υπερηφάνεια τη χώρα μας στο εξωτερικό. Όμως πριν, ταυτόχρονα και μετά από αυτή την ιδιότητα, δεν παύω να είμαι μέρος των ενεργών πολιτών μίας άξιας χώρας.
Εχθές δεν κατάφερα να παραβρεθώ στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Το ανέλπιστο όμως που συνέβη εκεί, με «λύγισε». Η συγκέντρωση χιλιάδων πολιτών, ειρηνικά, αποφασιστικά, περήφανα. Σε αυτό το σημείο, πριν κάποιοι επιχειρήσουν -άστοχα- να προσδώσουν χαρακτηρισμούς και φτιάξουν ακραίες εικασίες για τα πιστεύω μου, έχω να πω, πως τουλάχιστον, θα πέσουν έξω.
Έχουμε μία ιστορία, γενικότερα σαν έθνος, την οποία, αν δεν είμαστε άξιοι να συνεχίσουμε το ίδιο λαμπρά όσο οι παλαιότεροι, οφείλουμε -τουλάχιστον- να τη διατηρήσουμε και να τη διαφυλάξουμε.Έχουμε αξιοπρέπεια, που πρέπει να μείνει αλώβητη. Λιμάνια, αεροδρόμια, γη, πωλούνται. Αξίες ΟΧΙ. / You know me as an athlete. An athlete that represents with all my strength and with immense pride our Nation abroad. But before, during and after that distinction, I am first and foremost, an active citizen of an honourable country. Our history is deeply routed, yet if we are not worthy of continuing the brilliance of this history as our forefathers, at least we ought to cherish it, safeguard it and maintain it. We have a dignity that must remain untouched. Our ports, our airports, our land are sold. Our Values not.
