Στις μέρες μας, η ερώτηση «πόσες ήπειροι υπάρχουν στον πλανήτη» μπορεί να είναι από τα SOS στο μάθημα της γεωγραφίας, όμως πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια τα πράγματα ήταν λιγάκι διαφορετικά...
Κι αυτό διότι στον πλανήτη δεν υπήρχαν διαχωρισμένες ήπειροι κι ωκεανοί όπως σήμερα, αλλά αντίθετα υπήρχε μία υπερήπειρος κι ένας μόνο υπερωκεανός.
Μετά από τεράστιες μεταβολές σχετικά με την μορφολογία και την τοποθέτηση της στεριάς και της θάλασσας, η διαμορφωμένη κατάσταση πριν από περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια ήταν η εξής:
Η στεριά ήταν ενιαία (χωριζόταν μόνο από μικρούς και ρηχούς «ωκεανούς») συνθέτοντας την υπερήπειρο της Παγγαίας και βρισκόταν κυρίως στο βόρειο ημισφαίριο, με την υπόλοιπη έκταση της Γης να καλύπτεται από την θάλασσα.
Ο διαχωρισμός της Παγγαίας ξεκίνησε περίπου πριν από 200 εκ. χρόνια εξαιτίας εντονότατης ηφαιστειακής δραστηριότητας κι αρχικά δημιουργήθηκαν δύο μικρότερες ήπειροι: η Λαυρασία στον βορρά (σημερινή Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Ασία -εκτός της ινδικής χερσονήσου και Σιβηρία) κι η Γκοντβάνα στο νότο (Νότια Αμερική, Αυστραλία, Ινδία, Αφρική, Ανταρκτική).
Την ίδια χρονική περίοδο εντοπίζεται κι η δημιουργία του Ατλαντικού ωκεανού, ενώ μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα η Βόρεια Αμερική διαχωρίστηκε από την Λαυρασία, μετακινούμενη προς τα δυτικά για να ενωθεί αργότερα με την Νότια Αμερική.
Ένας καλλιτέχνης πάντως ο Μάσιμο Πιετρομπον σχεδίασε έναν χάρτη με το πως θα ήταν σήμερα τα σύνορα των χωρών, εάν τα κομμάτια στεριάς ενώνονταν και πάλι μεταξύ τους και πρέπει να πούμε πως αρκετά σύνορα ξαφνιάζουν.
Όπως για παράδειγμά αυτά της Ελλάδας με την Λιβύη ή το ότι το Θιβέτ δεν συνορεύει πλέον με την Κίνα, αλλά με την Αυστραλία.
