Μετά από έναν συνδυασμό φυσικών πειραμάτων και μαθηματικών μοντέλων που βασίζονται σε διαφορικές εξισώσεις, οι ερευνητές εξερεύνησαν τον τρόπο που λειτουργεί η ηλεκτρική ανταλλαγή σημάτων μεταξύ των φυτών, ωστόσο ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς θέλουν να μεταδώσουν.

Η έρευνα έλαβε υπόψιν της προηγούμενες μελέτες από την ίδια ερευνητική ομάδα, εξετάζοντας πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η υπόγεια υπηρεσία ανταλλαγής μηνυμάτων, χρησιμοποιώντας ηλεκτρική διέγερση ως έναν τρόπο δοκιμής του τρόπου που τα σήματα μεταφέρονται, ακόμα κι αν τα φυτά δεν βρίσκονται στο ίδιο έδαφος.

«Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μαθηματικό μοντέλο για την προσομοίωση των ήδη μελετημένων διαδικασιών μέσω ενός υπολογιστή, αντί να κάνουμε ακριβά και μακροσκελή πειράματα», αναφέρει ο Yuri Shtesssel από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Μαζί με τον βιοχημικό Alexander Volkov από το Παεπιστήμιο του Όουκγουντ, ο Shtessel, μελέτησε τις επικοινωνίες μεταξύ διαφορετικών τύπων φυτών σε ξεχωριστές γλάστρες, με αλλά και χωρίς κενό αέρα.

Χωρίς να συνδέονται με ηλεκτρικό αγωγό, η σύνδεση διακόπηκε. Αλλά με ένα ασημένιο καλώδιο στη σωστή θέση, το δίκτυο επανήλθε σε λειτουργία, κάτι που υποδηλώνει πως κάθε είδος ηλεκτρικού αγωγού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των φυτών.

Επιπλέον, τα δίκτυα των μηνυμάτων παρέμεναν στη θέση τους και έδειχναν να έχουν παρόμοια μορφή σε διαφορετικούς τύπους φυτών. Στη νέα έρευνα χρησιμοποιήθηκαν η aloe vera και τα λάχανα, ενώ σε προηγούμενα πειράματα είχαν εξεταστεί οι τομάτες. Οπότε, τα μοντέλα υποδεικνύουν πως διαφορετικά είδη φυτών είναι σε θέση να επικοινωνούν με τον ίδιο τρόπο.

«Νομίζω πως είναι πιθανόν τα σήματα να αναπαράγονται μέσω του δικτύου των ριζών και να εξαπλώνονται σε οποιοδήποτε έδαφος από μια ντομάτα σε μια βελανιδιά. Το έδαφος παίζει τον ρόλο του αγωγού», αναφέρει ο Shtessel.

Ενώ αυτή η νέα έρευνα δεν φτάνει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα για το τι ακριβώς λέγεται μεταξύ των φυτών, ή για το αν η επικοινωνία είναι σκόπιμη ή όχι, μας δείχνει την δυνατότητα αποστολής μηνυμάτων σχετικά με απειλές που αντιμετωπίζουν τα φυτά, ή την ανάπτυξή τους ή την κίνηση των φυτών.

Επίσης μας δείχνει πως η Μυκόρριζα που είχε ταυτοποιηθεί από άλλες μελέτες ως απαραίτητη, τελικά δεν είναι. Όλο αυτό βέβαια δίνει επίσης και χρήσιμες πληροφορίες για μελλοντικές έρευνες. Όπως το πως αντιδρούν όταν τα ακουμπάμε ή πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους.

«Ένα άλλο ζήτημα είναι να μελετήσουμε τις επικοινωνίες των φυτών μέσω ηλεκτρικών κυμάτων δια μέσου του αέρα. Αυτή είναι μια διαφορετική ιστορία που δεν έχει μελετηθεί ακόμη βαθιά», λέει ο Shtessel.