Οι ενήλικες που παραμένουν ανενεργοί κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μπορεί να είναι πιο πιθανό να πεθάνουν πρόωρα από όσους δεν κάθονται τις περισσότερες ώρες της ημέρας, ανεξάρτητα από το αν και πόσο ασκούνται, σύμφωνα με μια νέα μελέτη στις ΗΠΑ.
Το… παρήγορο είναι, ότι η πιθανότητα πρόωρου θανάτου μειώνεται αν διακόπτετε ανά μισή ώρα το… καθισιό σας και να μπαίνετε σε λίγη κίνηση, έστω και αν είναι λίγο απλό περπάτημα στον χώρο, σύμφωνα με την μελέτη.
“Νομίζουμε ότι αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι δεν αρκεί να είμαστε απλά δραστήριοι, ή να κινούμαστε για μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας, δηλαδή να ασκούμαστε μόνο για συγκεκριμένη ώρα”, δήλωσε ο Keith Diaz, επικεφαλής της μελέτης, από το Center for Behavioral Cardiovascular Health του πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.
“Πρέπει να θυμόμαστε να μετακινούμαστε συχνά καθ’ όλη την ημέρα, πέρα από την εστιασμένη άσκηση/γυμναστική σε κάποια άλλη στιγμή”, δήλωσε ο Diaz.
Ενώ προηγούμενες έρευνες συνδέουν τον υπερβολικό καθιστικό χρόνο με τον αυξημένο κίνδυνο θανάτου, πολλές από αυτές τις μελέτες βασίστηκαν σε πληροφορίες που παρείχαν από μνήμης και κατά προσέγγιση οι συμμετέχοντες αναφορικά με το πόσο κινούνταν μέσα στην ημέρα και, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε μια σαφή εικόνα της σχέσης μεταξύ θνησιμότητας και αεργίας (δηλαδή καθιστικής ζωής).
Για την τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα για 7.985 ενήλικες, ηλικίας 45 ετών και πάνω, οι οποίοι κλήθηκαν να φορούν επιταχυνσιόμετρα, για να μετρήσουν τα επίπεδα δραστηριότητάς τους για μία εβδομάδα.
Συνολικά, η καθιστική ζωή αντιπροσωπεύει το 77% των ωραρίων των συμμετεχόντων, δηλαδή περίπου 12 ώρες την ημέρα, αναφέρουν οι ερευνητές στην σχετική έκθεση που .
Κατά μέσο όρο, οι χρονικές περίοδοι καθιστικής στάσης ήταν περίπου 11 λεπτά σε διάρκεια και πάνω από τις μισές φορές που οι συμμετέχοντες ήταν καθισμένοι και όρθιοι το έκαναν για λιγότερο από 30 λεπτά.
Περίπου το 14% των συμμετεχόντων είχαν συνήθως διαστήματα καθιστικής στάσης για τουλάχιστον 90 λεπτά.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 340 συμμετέχοντες πέθαναν μετά από μια μέση παρακολούθηση τεσσάρων ετών.
Οι ερευνητές ταξινόμησαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες από εκείνους που ήταν λιγότερο στατικοί μέσα στην ημέρα (περίπου 11 ώρες καθισμένοι και όρθιοι σε μια τυπική ημέρα) έως εκείνους που ήταν περισσότερο στατικοί και ανενεργοί από τους όλους (περισσότερο από 13 ώρες την ημέρα).
Επίσης ταξινόμησαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες βάσει του πόσο διαρκούν οι συνήθεις περίοδοι καθιστικού διαστήματος προτού κάνουν διαλείμματα με κίνηση, που κυμαίνονταν από λιγότερο από 7,7 λεπτά έως τουλάχιστον 12,4 λεπτά.
Σε σύγκριση με τους λιγότερο στατικούς ανθρώπους με τα πιο σύντομα τμήματα καθιστικής στάσης, εκείνοι που κάθονταν περισσότερο είχαν διπλάσια πιθανότητα να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία κατά την περίοδο της μελέτης.
Ένας περιορισμός της μελέτης, ωστόσο, είναι ότι τα επιταχυνσιόμετρα δεν μπορούσαν να διακρίνουν μεταξύ του στατικού χρόνου από κάθισμα έναντι αδρανών περιόδων όπου οι συμμετέχοντες απλά στέκονταν όρθιοι, σημειώνουν οι συγγραφείς.
Η μελέτη επίσης δεν διεξήχθη ως ένα ελεγχόμενο πείραμα που αποσκοπούσε στο να αποδείξει το πώς ή το αν ο καθιστικός χρόνος προκαλεί άμεσα πρόωρο θάνατο.
Είναι πιθανό οι παρατεταμένες καθιστικές περίοδοι μέσα στην ημέρα να επιταχύνουν το θάνατο, προκαλώντας αυτό που είναι γνωστό ως μεταβολική τοξικότητα, δήλωσε ο δρ. David Alter, επικεφαλής της καρδιαγγειακής και μεταβολικής έρευνας για το πανεπιστημιακό Δίκτυο Υγείας στο Ινστιτούτο Αποκατάστασης Τορόντο στον Καναδά.
“Η έλλειψη δραστηριότητας στους μύες μας επηρεάζει την ικανότητά μας να μεταβολίζουμε αποτελεσματικά τα σάκχαρά μας”, δήλωσε ο Alter και πρόσθεσε: “Με την πάροδο του χρόνου, το σώμα μας συσσωρεύει το υπερβολικό λίπος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, διαβήτη, καρδιακές παθήσεις, καρκίνο και θάνατο”.
Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει, ωστόσο, είναι ένα χρονόμετρο, επειδή θα μπορούσε να υπενθυμίζει στους ανθρώπους να σηκώνονται και να μετακινούνται συχνά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να αποφεύγουν τις παρατεταμένες περιόδους καθιστικής στάσης, είπε ο δρ. Alter.
