Ο Έλβις Πρίσλεϊ θεωρείται ο πιο «βασιλιάς» απ’ όλους τους βασιλιάδες των ΗΠΑ και έχει κατακτήσει αυτό τον τίτλο με το... σπαθί του.

Συγκλόνισε τη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία, έκανε τον κόσμο να εξαφανίζεται κάθε φορά που ανέβαινε στη σκηνή, ενώ δεκαετίες μετά το θάνατό του, κανένας καλλιτέχνης της ροκ εν ρολ δεν κατάφερε να τον αντικαταστήσει.

Ο «Βασιλιάς» δεν γεννήθηκε με κορώνα στο κεφάλι του, εν μέρει επειδή αυτό είναι βιολογικά αδύνατο, αλλά κυρίως επειδή οι γονείς του δεν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Graceland, ο Έλβις γεννήθηκε σε ένα σπίτι δύο δωματίων στο Tupelo του Μισισιπή, στις 8 Ιανουαρίου 1935. Η μητέρα του ήταν μοδίστρα και ο πατέρας του οδηγός φορτηγών, ο οποίος χρεοκόπησε μετά από έλεγχο για μια απάτη όταν ο Έλβις ήταν ακόμη τριών.

Από τότε, η μόνη σταθερή δουλειά του πατέρα του ήταν ότι έψαχνε δουλειά, βρίσκοντας σποραδικές ενασχολήσεις. Μεγαλώνοντας ο Έλβις, ήδη από νεαρή ηλικία μπήκε κι αυτός στο στίβο της επιβίωσης, δουλεύοντας από τα εφηβικά του χρόνια για να προσφέρει κι αυτός στον οικογενειακό αγώνα για τα προς το ζην.

Το 1946, ο Έλβις πήρε την πρώτη του κιθάρα. Στην πραγματικότητα ήθελε ένα ποδήλατο (ή ένα τουφέκι, σε ορισμένες εκδοχές της ιστορίας), αλλά τα οικονομικά της οικογένειας δεν επέτρεπαν κάτι πιο ακριβό. Ο Έλβις αγκάλιασε το δώρο του και κέρδισε τη φήμη ότι έπαιζε αρκετά καλά κιθάρα. Το 1953 ήταν απλώς ένας τύπος που προσπαθούσε να επιβιώσει.

Αποφοίτησε το γυμνάσιο εκείνο το έτος και έγινε μηχανικός. Εκείνο το καλοκαίρι, ανακάλυψε την Sun Records, την οποία επισκέφτηκε για να ηχογραφήσει ένα καθυστερημένο δώρο γενεθλίων για την μητέρα του. Εξέφρασε, επίσης, το ενδιαφέρον του να τραγουδά επαγγελματικά, αλλά ο υπεύθυνος του στούντιο δεν «είδε» κάτι σε αυτόν. Έτσι, ο Έλβις σιγοτραγούδησε μερικά τραγούδια και έφυγε.

Αρκετούς μήνες μετά πήρε μαθήματα ηλεκτρολογίας και άρχισε να οδηγεί ένα φορτηγό για την εταιρεία Crown Electric. Θεματικά, βρισκόταν στο σωστό πεδίο, αλλά σε διαφορετικό «παιχνίδι». Ο Έλβις είχε τη δυνατότητα να ηλεκτρίζει τα πλήθη και να φορέσει ένα μουσικό στέμμα, αλλά ήθελε να γίνει βασιλιάς του δρόμου, αναφέρει το grunge.com. Φαντάστηκε τον εαυτό του, ακόμη, και ως μελλοντικό ιδιοκτήτη και οδηγό φορτηγών, αλλάζοντας μέχρι και το στυλ των μαλλιών του, όπως οι αντίστοιχοι οδηγοί της εποχής του. Το 1954, ωστόσο, άλλαξε την προοπτική του.

Εκείνη την εποχή, ο ιδιοκτήτης της Sun Records, Σαμ Φίλιπς, ονειρευόταν να παντρέψει ασπρόμαυρες μορφές τραγουδιού. Όπως εξήγησε ο συγγραφέας και ιστορικός της ροκ, Peter Guralnick, ο Φίλιπς πίστευε ότι οι μαύροι και οι λευκοί μοιράζονταν «μια πνευματική σύνδεση». Αλλά για να περιορίσει την πιέσεις των τότε λευκών της Αμερικής, ο «αρχηγός» του παντρέματός του έπρεπε να είναι λευκός. Όταν ο Έλβις επέστρεψε στο στούντιο το ’54 για να ηχογραφήσει άλλο ένα ντέμο, ο Φίλιπς ήξερε ότι είχε χτυπήσει «χρυσό».

Η μετάβαση, ωστόσο, από το τερέν των φορτηγών σε αυτό που μετέπειτα εξελίχθηκε στο «Βασιλιά» της ροκ εν ρολ δεν ήταν ακριβώς εύκολη. Το 1954 ο Έλβις ήταν ένας συνεσταλμένος 19χρονος, ενώ σύμφωνα με τον Peter Guralnick, ο Φίλιπς θεωρούσε τον Έλβις «έναν από τους πιο εσωστρεφείς ανθρώπους που είχαν έρθει ποτέ στο στούντιο». Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο ανύπαρκτος, τότε, σταρ ζητούσε διαρκώς επιβεβαίωση, ενώ αγωνίστηκε αρκετά για να βρει τη μουσική του βάση.

Ακόμη κι όταν έγινε γνωστός είχε να αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες. Όπως αναφέρει το Rolling Stone, πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί τον απέρριψαν για φυλετικούς λόγους, καθώς κάποιοι πίστευαν πως ήταν ένας μαύρος που τραγουδούσε κάντρι μουσική. Μόνο οι γυναίκες τον αντιμετώπισαν ως «όπιο» για τα αυτιά. Το πιο δίκαιο φύλο τον βρήκε σέξι και έχανε τα λογικά του κάθε φορά που ο Έλβις ανέβαινε στη σκηνή.

Η αυξανόμενη δημοτικότητά του με τις γυναίκες θαυμάστριές του, τον βοήθησε στο να συνάψει μια συμφωνία ρεκόρ με το RCA το 1955. Ένα χρόνο αργότερα το «Heartbreak Hotel» έφτασε στην πρώτη θέση των charts, ενώ κατά τα επόμενα χρόνια είχε 15 διαφορετικά σινγκλ στο Top Ten. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Έλβις είχε πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 30 ταινίες και πούλησε εκατοντάδες εκατομμύρια δίσκους.