Μετά από ένα σχετικά «ήσυχο» 2025, ο ουρανός ετοιμάζεται να προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα. Από το 2026 και μέσα σε διάστημα μόλις τριών ετών, η Γη θα βιώσει μια σπάνια αλληλουχία τριών ολικών ηλιακών εκλείψεων και τριών δακτυλιοειδών εκλείψεων – τα λεγόμενα «δαχτυλίδια της φωτιάς». Πρόκειται για μια συγκυρία που έχει να επαναληφθεί από την περίοδο 2008-2010 και θεωρείται από τους ειδικούς μία από τις πιο πλούσιες σε εκλείψεις του 21ου αιώνα.
Το ημερολόγιο των εκλείψεων του 2026
Όπως γράφει το Forbes, η αρχή γίνεται στις 17 Φεβρουαρίου 2026, με μια δακτυλιοειδή ηλιακή έκλειψη, κατά την οποία η Σελήνη θα καλύψει περίπου το 96% του Ήλιου για έως 2 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα. Το φαινόμενο θα είναι ορατό μόνο από απομονωμένες περιοχές της Ανταρκτική, γεγονός που το καθιστά απρόσιτο για το ευρύ κοινό.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 3 Μαρτίου 2026, ακολουθεί μια ολική έκλειψη Σελήνης, γνωστή και ως «ματωμένο φεγγάρι». Η Σελήνη θα αποκτήσει έντονη κόκκινη απόχρωση για περίπου 58 λεπτά. Το φαινόμενο θα είναι ορατό κυρίως από τη δυτική Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό. Θα είναι μάλιστα η τελευταία ολική σεληνιακή έκλειψη έως το 2029.
Το κορυφαίο γεγονός της χρονιάς έρχεται στις 12 Αυγούστου 2026, όταν μια ολική ηλιακή έκλειψη θα είναι ορατή από την ανατολική Γροιλανδία, τη δυτική Ισλανδία και τη βόρεια Ισπανία. Η ολικότητα θα διαρκέσει έως 2 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα κοντά στην Ισλανδία, ενώ πρόκειται για την πρώτη ολική ηλιακή έκλειψη που θα δει η ηπειρωτική Ευρώπη από το 1999.
Το 2026 κλείνει στις 28 Αυγούστου με μια βαθιά μερική έκλειψη Σελήνης, κατά την οποία το 96% της σεληνιακής επιφάνειας θα σκοτεινιάσει και θα κοκκινίσει, χωρίς όμως να υπάρξει πλήρης ολικότητα.
Τρεις ολικές ηλιακές εκλείψεις μέσα σε 710 ημέρες
Η ολική ηλιακή έκλειψη της 12ης Αυγούστου 2026, που θα είναι ορατή από την ανατολική Γροιλανδία, τη δυτική Ισλανδία και τη βόρεια Ισπανία, ανοίγει μια σπάνια περίοδο έντονης «δραστηριότητας» στον ουρανό, με τρεις ολικές ηλιακές εκλείψεις μέσα σε μόλις 710 ημέρες.
Ακριβώς έναν σεληνιακό χρόνο αργότερα, στις 2 Αυγούστου 2027, θα ακολουθήσει η εντυπωσιακότερη από όλες: μια ολική έκλειψη με διάρκεια ολικότητας έως και 6 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα, η μεγαλύτερη που θα σημειωθεί στον υπόλοιπο 21ο αιώνα. Το φαινόμενο θα είναι ορατό από τη νότια Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, με την Αίγυπτο και το Λούξορ να θεωρούνται από τα ιδανικότερα σημεία παρατήρησης λόγω των υψηλών πιθανοτήτων καθαρού ουρανού.
Η «χρυσή τριετία» των εκλείψεων θα ολοκληρωθεί στις 22 Ιουλίου 2028, όταν η ολικότητα θα επιστρέψει στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Το Σίδνεϊ θα ζήσει την πρώτη του ολική ηλιακή έκλειψη από το 1857, ενώ απομονωμένες περιοχές της δυτικής Αυστραλίας θα απολαύσουν περισσότερα από πέντε λεπτά ολικότητας, υπό ιδιαίτερα ευνοϊκές καιρικές συνθήκες.
Η επιστροφή του «δαχτυλιδιού της φωτιάς»
Παράλληλα, οι δακτυλιοειδείς εκλείψεις –αν και λιγότερο δραματικές από τις ολικές– θα προσφέρουν εντυπωσιακές εικόνες. Μετά το φαινόμενο της Ανταρκτικής το 2026:
6 Φεβρουαρίου 2027: Ένα εντυπωσιακό «δαχτυλίδι της φωτιάς» θα είναι ορατό από τη Χιλή, την Αργεντινή και τη δυτική Αφρική, με διάρκεια έως 7 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα.
26 Ιανουαρίου 2028: Η πιο θεαματική δακτυλιοειδής έκλειψη της περιόδου, με διάρκεια 10 λεπτών και 27 δευτερόλεπτα, ορατή από τα Νησιά Γκαλάπαγκος, τον Ισημερινό, τη Βραζιλία, και με το φαινόμενο να ολοκληρώνεται κατά τη δύση του Ήλιου στην Ισπανία.
Για τους λάτρεις της αστρονομίας και τους «κυνηγούς εκλείψεων», η περίοδος 2026-2028 αναμένεται να αποτελέσει μια από τις πιο συναρπαστικές δεκαετίες παρατήρησης του ουρανού, με φαινόμενα που δύσκολα επαναλαμβάνονται μέσα σε μια ανθρώπινη ζωή.
