«Το φαγητό ξεπερνούσε κάθε όριο ανοχής. Επί εννέα ημέρες, που έμεινα στο Νοσοκομείο, το ίδιο κι απαράλλακτο· μεσημέρι – βράδυ, μεσημέρι – βράδυ, σούπα με μακαρονάκι κοφτό. Εκτός από μια φορά που περιείχε μερικά ψήγματα μοσχαριού και μια ακόμη φορά που η σούπα συνοδευόταν από βραστά καρότα».
Η περιγραφή του επίτιμου προέδρου Εφετών Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων και Περιφερειακού Συμπαραστάτη του Πολίτη, κ. Γιώργου Φαλτσέτου για το μενού της νοσηλείας του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου από τις 26 Δεκεμβρίου 2016 έως τις 4 Ιανουαρίου 2017 προκαλεί σοκ και θλίψη στο άκουσμά της. Βεβαίως για τους εργαζόμενους των δημόσιων νοσοκομείων και τους ασθενείς μόνο πρωτόγνωρη δεν είναι, αντιθέτως είναι μια κατάσταση ρουτίνας τα τελευταία χρόνια.
Η κρίση και η συρρίκνωση των προϋπολογισμών των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων οδήγησαν -μεταξύ άλλων- σε «κούρεμα» της ποσότητας και της ποιότητας των πρώτων υλών που χρειάζονται για το φαγητό των ασθενών στο ΕΣΥ. Οι καταγγελίες που γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια από τις Ενώσεις Νοσοκομειακών Γιατρών -όταν στην ΟΕΝΓΕ κυριαρχούσε η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας- ήταν συχνές. Το νοσοκομείο της Λέρου, το Σισμανόγλειο, το ΚΑΤ, το Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού», το Δρομοκαϊτειο, αναφέρονταν συχνά ως νοσοκομεία με φτωχό μενού για τους ασθενείς.
Πλέον το θέμα του φαγητού των νοσηλευομένων δεν βρίσκεται συχνά στο προσκήνιο, όχι γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως παρατηρούν εργαζόμενοι των νοσοκομείων, αλλά γιατί ελλείψεις είναι συνήθεις και παντού: καταγράφονται σε όλα όσα διακινούνται σε νοσοκομεία, από τα αναλώσιμα υγειονομικά υλικά και τα φάρμακα μέχρι τα σεντόνια και τα τρόφιμα.
«Προφανώς οι ασθενείς δεν μένουν νηστικοί, αλλά η κρίση άλλαξε και την ποσότητα και την ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται στα νοσοκομεία, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την καλή ανάρρωση και αποθεραπεία τους» λέει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), κ. Μιχάλης Γιαννάκος.
Οι αλλαγές δρομολογήθηκαν σταδιακά σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία, με τη συνεργασία των διοικήσεων και των διατροφολόγων, και με τους εκπροσώπους της διοίκησης να ζητούν οικονομία και με τους διατροφολόγους να προσπαθούν να καταρτίσουν διαιτολόγια ασθενών συνδυάζοντας θρεπτική και υγιεινή διατροφή με χαμηλό κόστος.
Έτσι, μειώθηκαν οι ποσότητες των φρούτων και των λαχανικών, του κόκκινου κρέατος, μπήκαν περισσότερα κατεψυγμένα, κυρίως ψάρια και κοτόπουλα, πατάτες και ζυμαρικά, λιγόστεψαν τα επιδόρπια, η σούπα έγινε κυρίως πιάτο για μεσημέρι και για… βράδυ.
Το έλλειμμα του φαγητού των νοσηλευομένων κλήθηκαν να συμπληρώσουν -όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις- οι συγγενείς τους. Τα… τάπερ στους θαλάμους των νοσοκομείων πηγαινοέρχονται από όσους μπορούν να εξασφαλίζουν ένα θρεπτικό φαγητό σε ποικιλία και αναλογία σωστή κρέατος, ψαριού, λαδερού, σαλάτας, για τον ασθενή τους, λέει εργαζόμενη μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί πως στο νοσοκομείο Τζάνειο οι ασθενείς ορκίζονται ότι τρώνε… σπιτικό φαγητό δια χειρός του αρχιμάγειρα κ. Ιάκωβου Απέργη. Ο αρχιμάγειρας θεωρείται πως κατάφερε να καταργήσει τον όρο «νοσοκομειακό φαγητό». «Δεν υπάρχει η έννοια “νοσοκομειακό φαγητό”, ήταν απλά το φαγητό που βόλευε όλους. Η κοτόσουπα απευθύνεται πια μόνο στους ασθενείς που περιμένουν να εγχειριστούν, οι υπόλοιποι θα φάνε και μουσακά και παστίτσιο και γιουβαρλάκια και τα πάντα. Έχουμε πρόγραμμα όπως στο σπίτι. Μάγειρες είμαστε, ίσως με ελλείψεις, αλλά με πολλή τρέλα και πολλή όρεξη να κάνουμε πράγματα και όχι με τη νοοτροπία Δημόσιο για το Δημόσιο» είχε δηλώσει σε συνέντευξη του τον περασμένο Δεκέμβριο ο κ. Απέργης.
Πάντως, όποιο κι αν είναι τελικά το πρόβλημα, η νοοτροπία του Δημοσίου και στα μαγειρεία του ΕΣΥ ή η συρρίκνωση των δαπανών για την υγεία, στο νοσοκομείο Ρίου είναι επιτακτική ανάγκη να επανεξεταστεί το μενού των ασθενών και το κοφτό μακαρονάκι…
