Ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός καλλιεργούσε με πολλή επιμέλεια το μικρό κήπο που διατηρούσε και ζούσε από τα λίγα εισοδήματα που έπαιρνε από την πώληση των αγαθών. Ασκούσε στη ζωή του την ολιγάρκεια και την αυτάρκεια, ώστε να έχει την ευχέρεια να βοηθά και τους φτωχούς συνανθρώπους του, και παράλληλα, αδιάκοπα και με επιμέλεια, μελετούσε την Αγία Γραφή, για να γνωρίσει το Λόγο του Θεού και να ενισχυθεί πνευματικά από τη μελέτη της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός αξιολογούσε την ψυχή του ως πνευματικό κήπο και προσπαθούσε να την καλλιεργεί συνέχεια, ώστε να μη γεμίσει με πνευματικά αγκάθια. Το ίδιο προσπαθούσε να πράττει και με τους χριστιανούς που έρχονταν κοντά του για πνευματική ωφέλεια, όταν άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός. Μαρτυρείται ότι με την ταπείνωση και την προσευχή μετέβαλε και απίστους να ασπαστούν την αληθινή εν Χριστώ διδασκαλία.

Όπως ήταν φυσικό, ένεκα φθόνου, για την όλη πνευματική του δραστηριότητα, ο Άγιος Φωκάς καταγγέλθηκε και καταδικάστηκε σε δι’ αποκεφαλισμού θάνατο, τον οποίο δέχθηκε με πίστη και θάρρος.

Απότμημα ου Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.