Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας, ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας, και μετά το θάνατο των γονιών του, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και επιδόθηκε στη μελέτη των Γραφών, συμβάλλοντας σημαντικά στη μετάφραση των κειμένων των 49 Βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Εμφορούμενος από ευλάβεια και ζήλο να συμπαρίσταται στους ανθρώπους, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Αργότερα, ένεκα της ποιμαντικής του δράσης συνελήφθη στη Νικομήδεια από το Διοκλητιανό. Εκεί φυλακίσθηκε και τελικά πέθανε λόγω εξάντλησης από πείνα.
Ο Όσιος Σαβίνος, ταπεινός και φιλήσυχος στο χαρακτήρα, τηρούσε στο βίο του το «λάθε βιώσας», δηλ. εν τω κρυπτώ. Ύστερα από πολλές πιέσεις, δέχτηκε να χειροτονηθεί Επίσκοπος, όμως πολύ σύντομα εγκατέλειψε την Αρχιερατική πορεία, ένεκα της φθοράς και των πιέσεων της διοίκησης. Γύρισε στο μοναχικό κελί του κι επιδόθηκε στην άσκηση και την προσφορά. Ζώντας στην αφάνεια οικειοθελώς, τα συναξάρια δε διατήρησαν ούτε τον τίτλο της Επισκοπής, για την οποία χειροτονήθηκε. Απεβίωσε ειρηνικά και οσιακά.
Ο Όσιος Βάρσος Επίσκοπος Εδέσσης της Συρίας έζησε κατά την εποχή της αίρεσης του Αρείου. Διέπρεψε και στη Φοινίκη, την Αίγυπτο και Θηβαΐδα. Τον εξόρισαν και τελικά τον έκλεισαν σ’ ένα φρούριο κοντά στο Αλγέρι, όπου άφησε την τελευταία του πνοή. Όλη η ζωή του ήταν αφιερωμένη στην υπηρεσία του Θεού, της Εκκλησίας και των ανθρώπων.
Το έργο διαχείρισης των πραγμάτων της Εκκλησίας από τους Επισκόπους είναι πολύτιμο και πολύπλευρο και ασφαλώς αναδεικνύεται θεάρεστο. Χρειάζεται καθημερινή ποιμαντική μέριμνα και καλή διαχείριση όλων των πλευρών που το συναποτελούν διοικητικές, οικονομικές, πνευματικές κ.ά. με την απαραίτητη σύνεση, διάκριση και μέτρο. Αυτή η ολοκληρωτική αφοσίωση είναι καθημερινό έργο των κληρικών που αναλαμβάνουν το περίοπτο διακόνημα του Ιεράρχου.
Ας προσευχόμαστε για τους Επισκόπους μας, να τους φωτίζει ο Θεός και εκείνοι να αγρυπνούν για την πνευματική μας προκοπή στην ορθή Πίστη και Παράδοση της Εκκλησίας μας.
