
Η Εκκλησία σήμερα τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Πρόκλου, Ιλαρίου, Ανδρέου του στρατηλάτου, της Αγίας Βερονίκης της αιμορροούσης και του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου (η διακήρυξη της αγιότητός του οποίου πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2015). Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Η οικογένειά του αποτελείτο από τους γονείς, Πρόδρομο και Ευλαμπία και οκτώ αδέλφια.
Το 1924, μία εβδομάδα προτού οι Φαρασιώτες εκδιωχθούν από τους Τούρκους, βαφτίστηκε από τον ιερέα, μετέπειτα άγιο Αρσένιο. Ύστερα από περιπλανήσεις, η οικογένεια Εζνεπίδη κατέληξε στην Κόνιτσα. Ενωρίς διαφάνηκε η κλίση προς την Εκκλησία και το μοναχισμό.
Mε την αποστράτευσή του (το 1949), ο Αρσένιος πήγε στον Άθωνα, για να μυηθεί στην άσκηση. Για ένα διάστημα επέστρεψε στην οικογένειά του, σύμφωνα με την παράδοση, να αποκαταστήσει τις αδελφές του.
Επιστρέφοντας, εγκαταβίωσε στη Μονή Φιλοθέου. Το 1956 εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Παΐσιος.
Τον Αύγουστο του 1958, εγκαταστάθηκε και ανακαίνισε τη Μονή της Παναγίας του Στομίου, πλησίον της Κόνιτσας.
Τo 1962, πήγε στο Σινά, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης.
Το 1964 επέστρεψε στον Άθωνα, τα Κατουνάκια, στη Σταυρονικήτα, κατέληξε στην Παναγούδα, σκήτη της Κουτλουμουσίου, όπου τον επισκέπτονταν πολλοί για πνευματική ωφέλεια. Προηγουμένως, επισκέφθηκε την Αυστραλία (1977) με πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, ο οποίος τον επισκεπτόταν συχνά στον Άθωνα. Αθόρυβα προσέφερε πνευματική ωφέλεια στους Ορθόδοξους της πέμπτης Ηπείρου. Το 2023 ο Αυστραλίας Μακάριος ανακήρυξε τον Όσιο Παΐσιο προστάτη της Αρχιεπισκοπής και της Αυστραλίας.
Μετά το 1993, ξεκίνησαν νέες δοκιμασίες στην υγεία του.
Την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994, κοιμήθηκε ο γέροντας Παΐσιος. Ενταφιάστηκε στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή.
Όσοι αξιώθηκαν να τον πλησιάσουν, να ακούσουν τις νουθεσίες ή να ψηλαφήσουν την ουράνια σκέψη του καλούνται ταπεινά να διατηρούν ως ιερή ανάμνηση και αντανάκλαση των λεγομένων του με απλότητα, σεμνότητα, ευθύτητα και παρρησία. Ακόμη, με αναστάσιμη χαρά, προσευχή και συγχωρητικότητα και αρχοντιά.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου